Atletiekpiste Diest
Ontwikkelingen sportsite Warande: Diestse atletiekclub dreigt te verdwijnen na 75 jaar
Honderden atleten staan in 2024 op straat.
Want geen piste, geen club!
Geen club, geen sociaal weefsel!
Geen sociaal weefsel, geen vangnet!
Jongeren verdienen beter, Diest verdient beter!
Het was juli 2019 toen we een eerste keer werden geconfronteerd met de ambitie van de stad Diest om nieuwe sportinfrastructuur in te plannen op de Warande-site. De schepen van Sport kondigde toen via de pers aan dat het grasveld binnen de piste zou verdwijnen ten voordele van een kunst(voetbal)grasveld. We werden toen als atletiekclub een eerste keer gedwongen om onze stem te laten horen en onze belangen te vrijwaren.
Na heel wat overleg met o.a. de burgemeester, schepen en stadsdiensten, slaagden we er uiteindelijk in om deze beslissing af te wenden. Er werd door de stad beslist om een werkgroep op te richten met alle stakeholders van de Warandesite om samen te gaan werken rond een project waarvan alle sportclubs de vruchten moesten kunnen plukken. We waren als bestuur dus hoopvol en gaven in deze werkgroep heel wat input over onze must-haves, onze nice to haves, onze clubwerking, ons maatschappelijk project, onze explosieve groei van jeugdleden, onze visie op een modern sportpark, onze wil om samen te werken met andere sportclubs op de Warandesite,... We checkten onze standpunten en de voorgestelde alternatieven steevast met experten in de atletiekwereld en met de Vlaamse Atletiekliga zodat we met volwaardige en constructieve input een werkbare oplossing konden vinden. Elke expert is hierover duidelijk: voor een club met onze omvang, en om alle disciplines te kunnen aanbieden is een 400m piste inclusief grasveld voor spring en werpnummers een echte vereiste.
Groot was dus onze verbazing en ontgoocheling toen ons enkele maanden geleden, bij de afsluitende vergadering van de werkgroep, werd aangekondigd dat de stad aan studiebureau Sweco een minimumvereiste van een ... 200m outdoor-piste (!) had doorgegeven. Een unicum in Vlaanderen en een absoluut onwerkbaar voorstel voor een atletiekkern met intussen meer dan 250 leden. Een mokerslag ook voor onze trainers, bestuur en atleten die zo hard gewerkt hadden aan de dynamiek van onze club, aan de uitstraling van Diest als sportstad, aan het creëren van een sportfamilie, aan het opleiden van kampioenen, maar ook aan een maatschappelijk project voor de Diestse jongeren. De harde conclusie was dat er helemaal niet naar onze boodschap, en deze van de experten in de materie, werd geluisterd en dat we een nog kleinere accommodatie kregen toebedeeld.
De aanleg van een 200m-piste werd recent ook aangekondigd in de Sportraad van de stad en werd intussen ook gevalideerd door de gemeenteraad. Uitleg over het waarom van deze beslissing kregen we amper, uitleg over de beweegredenen om tot deze beslissing te komen (welke experten hebben ze geconsulteerd om deze beslissing te nemen? Waar zijn er voorbeelden waar dit voor een atletiekclub vergelijkbaar met de onze wel werkt?...) al helemaal niet. We konden enkel machteloos toekijken hoe wij door de machthebbers van de stad aan de kant werden gezet.
Afgelopen maand ontving onze club vervolgens een vragenlijst van de stad in voorbereiding op een volgend overlegmoment met het studiebureau. Nog groter was onze verbazing toen daar uit bleek dat de ons toegekende ruimte intussen nog verder was geslonken naar 48m op 113m (!). Sporten op een dergelijke kleine piste is technisch niet mogelijk, medisch niet verantwoord en bovendien zullen officiële wedstrijden niet meer kunnen plaatsvinden. De ruimte die nu voorzien wordt, is 4x kleiner dan het huidige station.
Het mag duidelijk zijn dat deze plannen van de stad het einde betekenen van een ROBA atletiek werking in Diest. Een stad die de werking van sportclubs zou moeten faciliteren, kiest er voor om meer dan 45 miljoen euro te spenderen aan sportinfrastructuur waar de meeste clubs ongelukkig mee zijn en waarmee wij als atletiekclub onze sport niet meer op een volwaardige manier kunnen aanbieden. Het bestuur blijft dus zwaar ontgoocheld achter omdat er 3 jaar lang waardevolle input werd gegeven waar geen rekening mee is gehouden. Wij zien in Diest geen toekomst meer voor onze club, de stad heeft de facto voor ons beslist dat de stekker er wordt uitgetrokken.
Daarom kondigt het kernbestuur van ROBA Diest aan dat, indien de stad de voorgestelde plannen werkelijk realiseert, onze club met haar ruim 260 leden, de activiteiten stop zal zetten in het seizoen dat de werken aan de Warandesite zullen starten. De 400m piste zal verdwijnen, ROBA Diest zal na 75 jaar ophouden te bestaan.
We hebben deze beslissing zeker niet lichtzinnig genomen. We werken met het bestuur & de trainers ondertussen al heel wat jaren aan de vernieuwing en uitbouw van onze club. We betrokken de voorbije jaren heel wat experten in verschillende domeinen om onze club verder te professionaliseren en duurzaam te doen groeien, niet alleen in aantal sporters maar ook in kwaliteit, in fungehalte, in teamspirit en waardevolle clubactiviteiten. We stonden de voorbije jaren voor heel wat uitdagingen, uitdagingen die we steeds met heel veel enthousiasme en motivatie aangingen. Zo ook deze uitdaging van de stad Diest om het sportpark Warande op de kaart te zetten en optimaal in te vullen. We spendeerden ontzettend veel tijd de voorbije jaren in het uittekenen van onze visie mbt het park, in het luisteren naar experten in de atletiek & andere sporten, in het discussiëren met onze collega-sportclubs, in het uitzoeken van alternatieven, in gesprekken met de sportdienst, schepen, werkgroep, sportraad, burgemeester,…. We worden daar nu absoluut niet voor beloond en werden duidelijk niet gehoord, integendeel, zowat onze ganse ruimte en werking wordt ons en onze Diestse atleten afgenomen. In de gemeenteraad horen we dat ‘het toch wel spijtig is voor de atletiek’. Met spijt kopen wij echter niets, met spijt kunnen wij onze kinderen geen atletiektoekomst bieden.
We horen nu ook dat ‘we blij mogen zijn met de ruimte die we nog wel krijgen’. Met de ‘ruimte die we nog wel krijgen’ kunnen wij echter niet overleven, kunnen wij geen kampioenen (in de tabellen, maar vooral in ons hart) trainen, kunnen wij gewoonweg niet voortbestaan.
We hebben een aalmoes gekregen die zelfs die naam niet waardig is. Een aalmoes die we met geen enkele mogelijkheid kunnen of willen aanvaarden. Dat zou niet eerlijk zijn ten opzichte van onszelf en de toekomst van onze club, maar het zou vooral niet eerlijk zijn ten opzichte van onze atleten en hun families. We kunnen geen lidgeld vragen voor een werking die er geen is, voor een ruimte waar je zelfs de basistechnieken niet kan inoefenen, voor een toekomst die niet bestaat.
De toekomstige Nafi’s, Tia’s, Sheeta’s en Tornado’s die ons gouden en zilveren medailles gebracht hebben, zullen dus niet in onze club opgeleid worden. We kunnen alleen maar hopen dat onze atleten een andere uitlaatklep vinden of een andere club in een stad waar wel een hart voor atletiek is.
De openlijke talrijke blijken van steun doen ons zeer goed! Bedankt daarvoor! Bedankt voor het vertrouwen dat jullie de afgelopen jaren in ons stelden! Ook de volgende maanden zullen we deze steun en dat vertrouwen zeer goed kunnen gebruiken. Want zolang we bestaan - en we hopen dat dit nog heel lang is - blijven we ons inzetten voor onze atleten en onze club! #weareroba… en dat blijven we!
