Verslag BK 10KM op de weg
03/08/24 - Lokeren - BK 10km op de weg
Gouden plak voor Stefanie D’Haen bij de W-40 !
Naar jaarlijkse gewoonte namen de collega’s van Lokeren het Belgisch kampioenschap 10km voor hun rekening, en we hebben zo’n flauw vermoeden dat vrijwel alle aanwezige lopers hopen dat zij dat in de toekomst ook nog verder zullen organiseren. AVLO is echt een voorbeeld van een erg goed gestructureerde club, die ook organisatorisch steeds sterk voor de dag komt, en dat was ditmaal niet anders. De atleten krijgen er 3 fraaie ronden van 3km voor de voeten geschoven, langsheen de Durme, alsook de feestelijk uitgedoste binnenstad, om finaal de laatste kilometer af te werken richting de piste, met de aankomstlijn op het blauwe tartan. Speciaal aan deze wedstrijd is dat je zelfs even mekaar kan aanmoedigen, want er is een strook van pakweg 500m waar je mekaar kruist. En aan de finish wachtte ditmaal, als kers op de taart, groot op het scherm nog de triomf van Remco zijn 2° gouden medaille in Parijs, Voor diens laatste 20km doorheen de Franse hoofdstad werd de mooie podiumceremonie van de masters zelfs even uitgesteld, maar daar maakte uiteraard niemand een punt van.
Vraag het maar aan onze Berlare-dame Stefanie D’Haen, die de gouden plak bij de W-40 masters wist binnen te halen. De dames liepen om 14u45, en toen heerste er nog een pittig zwoele lucht, dus ‘doseren’ was de boodschap. Onze ervaren Stefanie besloot meteen tactisch te lopen, en het idee van een nieuwe PR-tijd na te streven veiligheidshalve maar even op te bergen. En die keuze bleek al snel de juiste, want na een 6tal km zag ze voor zich dames in problemen komen, en hier en daar zelfs uit de race stappen. Niet dat het bij Stefanie vlekkeloos bleef, want ook zij kreeg op 2km van de meet een dipje. Doch ze beet door, mede denkend aan haar lieve schoonmoeder, die momenteel vecht tegen een kloteziekte, en eens op de piste wist ze dat de zege in haar leeftijdscategorie binnen was. De vreugde was enorm, en met haar boodschap achteraf … ‘dit goud heeft een dubbele betekenis’ weten we ook meteen waarom.
Naast onze sterke master zagen we nog 4 andere dames binnenlopen, en alleen onze senior Elien Osselaer dook nog onder de tijd van Stefanie, 38’44 tegenover 38’54, en ze kwamen respectievelijk als
27° en 29° binnen. Daarmee gaven ze Merel Geerts, 51° in 42’08, Sarah Michiels, 66° in 44’38 en Diziana Vangoidsenhoven, 69° in 46’18, het nakijken. Dat Elien hier zo goed voor de dag kwam mag ons niet verbazen, want een week eerder liep ze in Oudenaarde zonder echte concurrentie en in snikheet weer al een 5000m-tijd van 18’41”22.
Om 16u was het de beurt aan de mannen, en het zwoele karakter van het weer was al een tikkeltje minder vijandig. Onze beste man in het pak was Yorick Van De Kerkhove, 19°, in 30’49”, maar zelf was hij absoluut niet content met zijn optreden. ‘Er zat geen energie in gans mijn lichaam’ zei hij achteraf. 2 dagen na afloop lag hij ziek in bed, en waarschijnlijk zat het ‘ziek worden’ al te sluimeren tijdens zijn wedstrijd. Yoricks zomercampagne zit er nu wel op, en na een 14 daagse rustfase begint al de voorzichtige opbouw naar het crossgebeuren, dat hopelijk even indrukwekkend is als dat van de editie 23-24. Als 28° zagen we Yari Zwart de finishlijn passeren, en deze jonge knaap was wel erg tevreden, en volkomen terecht trouwens. Met een tijd van 31”26 gaf hij ondermeer Timothy Convents, 38° in 32’10”, zonder pardon het nakijken, en als je zo iemand kan kloppen moet je wel over goede papieren beschikken. Wie ook sterk uit de hoek kwam hier op dat fraaie stratenparcours was onze junior Tuur Aerts, die amper 20’ na Timothy binnenliep, en dat op positie 48.
Heel wat verder in het pak, meer bepaald op positie 127 liepen we Kobe Delme tegen het lijf, en dat na welgeteld 35’18. Thomas Van De Putte zijn verplaatsing naar deze wedstrijd was natuurlijk een stuk minder ver dan die van zijn clubgenoten, en misschien daardoor bleek hij hier al, na amper enkele maanden echt doortrainen, toch al in goede doen. Met zijn 36’31” zat hij op een 12° stek in zijn leeftijdscategorie, 144° in het totale deelnemersveld. Op positie 183 liep onze BETA-man Jef Verlinden binnen, en dat in een tijd van 39’05. Echt ‘voluit’ kon en durfde hij nog niet gaan, wegens toch nog wat hinder na een blessure. Na Jef zagen we nog het mastersduo Jos Verbrigghe en Michel Ocula binnenlopen, respectievelijk op positie 209 en 224, en de vreugde bij beide heren was een kleine 7 op de schaal van Richter. Jos, die halverwege juli nog het Corona-virus op zijn dak kreeg, was maar net op tijd terug in vorm om de strijd aan te gaan met een 4tal M-65 rivalen, die op papier sneller waren dan hem. Toch wist hij er drie van achter zich te houden, dank zij een evenaring van zijn 10km PR-tijd, 41’49, netto-tijd 41’37. Het werd dus geen goud, zoals Remco op het grote scherm, maar met de onverhoopte zilveren medaille was onze man van de HERA-kern terecht bijzonder content. Knap Jos, wiens volgende doel het BK marathon is in Eindhoven.
Michel werd uiteindelijk 10° bij de M60, en ook zijn voorbereiding werd recent nog verstoord door een spierblessure, 3 weken terug. Toch weerhield dit hem niet om een halve minuut sneller te lopen dan vorig jaar, en waarbij hij zelfs de tijd nam om zijn clubvriend Jos twee maal aan te moedigen in die fameuze ‘kruisende strook’ van het circuit. Volgend jaar is hij zo en zo weer van de partij, maar dan als … piepjonge M65’er.
Dit was pas zijn eerste zomerwedstrijd, maar zijn aankoop van nieuwe spikes verraadt dat het niet zijn laatste zal zijn. Nu al zit Michel met het EK marathon in april 2025 in zijn hoofd…
In de marge van de titelstrijd waren er ook kortere afstanden, met ondermeer de 4km-loop, en daarbij zagen we broer en zus Milan en Laura De Saeger aan het werk. Milan eindigde knap 5°, en dat na een waarschijnlijk iets te snelle start. Laura van haar kant werd er 2° dame, en dat ondanks de niet bepaald ideale voorbereiding van een ‘dag aan zee’, gevolgd door een nachtje … ‘Lokerse feesten’…
Rudy
Off. Uitslag = zie ‘streetrace Lokeren’