Verslag Belgisch Kampioenschap AC

15-16/08/2020 - BK alle categorien en masters hamer/gewichtwerpen

Goud voor Nina en Katelijne!

Voorbije weekend was het voor de betere atleten al meteen het uur van de waarheid, en dat na amper 2 weken competitieaanbod in eigen land. Zoals u weet waren er geen toeschouwers toegelaten in het Koning Boudewijnstadion, waardoor ondergetekende dit verslag moet samenstellen met alleen gegevens van … ‘horen zeggen’. Even dacht hij er aan om z’n teleurstelling van dat ‘niet mogen aanwezig zijn’ te gaan verbijten op de uiteraard ‘coronaveilige’ dijk van Blankenberge, rustig te midden van de 2° verblijvers, dagjestoeristen en Brusselse jeugdverenigingen, maar finaal zag hij toch in om het virus niet te tarten, en dat om dezelfde reden als in dat tochtige Heizelstadion, waarbij de aërosols van de snel ademde lopers en kampers tot in de bovenste zones van de tribunes zouden kunnen neerdwarrelen. En in tegenstelling tot de voetballers worden deze rasechte amateurs niet wekelijks gescreend, dus zulk risico kan je als eenvoudige toeschouwer echt niet op uw hals halen. En ik die dacht dat dit Belgisch kampioenschap al … 2 decennialang ‘coronaproof’ was, gezien het aantal opdagende toeschouwers ieder jaar. Dat groepje ‘echte atletiekliefhebbers’ kunnen ze perfect wegstoppen op die 45.000 zitjes, zonder de social distancing met voeten te treden. Iedere viroloog zal deze jaarlijkse titelstrijd als een makkie qua infectiebeheersing omschrijven.

Op zaterdag mocht het trio Liselot Smolders, Vincent Laporte en Inge Bellemans al z’n opwachting maken, en geen van hen stelden ons teleur, zuiver afgaande op de 3 persoonlijke bestprestaties.
Een eerste seriewedstrijd lopen op een kampioenschap is vaak een ‘tactische koers (trage eerste ronde, tot zelfs 600m), zeker als de 800m-topfavoriet Renee Eykens mee aan de startlijn staat. Daardoor is het vaak moeilijk ‘inschatten’ aan welk tempo je aan het lopen bent. Zo liep Liselot hier enigszins uitbollend toch nog naar een PR van 2’16”06, wat het beste doet vermoeden voor de komende koersen, waar ze op een meer egaal tempo kan rekenen, en ook de organisatie ‘relaxter’ is. Qua uurschema stond natuurlijk alles perfect op punt, maar als de juryleden aan de call room niet tijdig over de deelnemerslijsten beschikken kunnen ze natuurlijk niemand zomaar doorlaten, zeker gezien de huidige situatie. Dus moesten de dames maar met zijn allen op straat kamperen voor de groene poort, die om … exact 9u56 openging. Welgeteld … 4 minuten resten de dames van reeks één nog om naar 'hun box' te spurten, spikes aan te doen en nog wat versnellingen te doen. Kortom beste Liselot … de regelmaat is er, nu nog de uitschieter die er zeker komt als alle randvoorwaarden optimaal zijn.
Ook onze bijzonder veelzijdige Vincent Laporte mocht met opgeheven hoofd het Brusselse tartan verlaten. Hij zat net als Liselot in reeks één van de 800m, en kon er meeschuiven naar een fraaie persoonlijk besttijd van 1’56”18. Ook Vincent zit duidelijk nog niet op het einde van z’n bobijntje, en moet bij ideale koersomstandigheden (avondmeeting, …) deze chrono zeker nog kunnen aanscherpen. Alleen richt hij zich niet uitsluitend op die ‘dubbele ronde’, want het is een jongen die van alle markten thuis is. 1’56”18 lopen op zich is al niet slecht, maar dat combineren met een 56m49 op het speernummer, 41m20 met de discus, 13m20 in de kogelring, 11”56 op de 100m, 15”71 op de 110mH, en 49”37 op de 400m … ja dat is al een ander paar mouwen. Reken daarbij nog z’n 6m69 ver, 1m70 hoog en 3m70 polsstok (traint bij Nathalie voor dit nummer) en het rijtje Roba-kandidaten die met hem willen en kunnen duelleren wordt meteen nog een heel pak kleiner. Mede via de ondersteuning van onze meerkamptrainer Peter zit hij ondertussen op 6671 punten op de 10kamp. Kortom, van deze veelzijdige knappe atleet (ex-AVZK) hebben we het laatste nog niet gezien, zeker daar ook Olivier en Ludwig (Peetroons … werpen) hem voorzien van trainingstips. Knap Vincent!
Laat dit alles een extra stimulans zijn voor onze andere veelzijdige topper, Seppe Ceulemans, wiens tijd nu echter wordt opgeëist door cursussen en boeken (= veel succes Seppe!)    
Bij onze 3° Roba van dienst, Inge Bellemans, was de vreugde zo mogelijk nog een dosis intenser, want met een technisch gave wedstrijd in reeks twee, kwam ze niet alleen uit op een uitstekend persoonlijk record van 13”91, maar naast haar 2° plaats kwam ook al snel de ‘Q-melding’, wat meteen betekende dat ze op zondag weer werd verwacht op de finale van de 100m Horden!  En in die finale verliep het schitterend voor Inge, gelijk opgaande met de latere nummers 3 en 4 …. tot de 6° horden net iets te fel werd aangetikt, en het ritme er meteen uit was. De teleurstelling was pittig, zeker met die ‘DNF-vermelding’ achter haar naam, en het idee dat het brons hier zelfs binnen bereik was… Anne Zagre en Sarah Missinne waren zeker buiten schot maar die 3° positie bleek hier plots een haalbare kaart. ‘Ik zat vandaag echt fysiek op punt’ zei ze na afloop, en ook mentaal was ze er duidelijk klaar voor. Dat Inge ontegensprekelijk alweer een fameuze ‘stap voorwaarts’ heeft gezet moge duidelijk zijn, en net hier had ze dat zo graag onderstreept. ‘Het zal voor het thuisfront zijn in september’ meldde ze overtuigend. Knap gedaan, beste Inge!
Ook voor onze Charlotte Kinable werd het niet de verhoopte topzondag, want in de 3° reeks 100m vlak, bleef ze steken op een tijd van 13”01, dus duidelijk minder goed dan vorige week. Kopje niet laten hangen, beste Charlotte, er komen nog koersen, waarop je u zich terug kan tonen, met al uw talent.

De onweerswolken begonnen zich stilaan te organiseren boven het Brussels gewest toen de dames naar de discusring werden geroepen. Nog net ideaal, al wat valwind als voorbode, maar nog perfect droog, wat een absolute voorwaarde is voor een vlekkeloos discusconcours. Vanop het thuisfront werd met grote aandacht uitgekeken naar de ‘uitslagen live’ op de VAL-website, om op de voet het duel van onze Katelijne Lyssens met de Deinze-atlete Anouska Hellebuyck te volgen. Wij kennen Katelijne als een echte kampioenschapswerpster, die boven zichzelf kan uitstijgen als de druk hoog is. En toch betrad ze de ring met een bang hartje, want de voorbereidende wedstrijden beschreef ze zelf als ‘rampzalig’, en dus alles behalve geruststellend. Voorbije twee competities waren quasi alle worpen ongeldig, steeds vloog de discus in het net of stond ze met haar voet op de rand van de ring. En of dit alles nog niet voldoende was, begon afgelopen week ook haar schouder plots weer intens op te spelen. Op zulk moment kan de nabijheid van de trainer wonderen doen, en wat dat betreft zit ze met Ludwig Petroons wel in het juiste schuitje. Katelijne vond vertrouwen in de rust die deze door en door sympathieke topwerptrainer steeds zelf uitstraalt. Meer zelfs, ze staken voorbije week de koppen nog extra bij mekaar, om absoluut te vermijden dat ze zonder prestatie het BK zou moeten verlaten, iets wat haar in het verleden al eens overkwam…. Ludwig liet in extremis haar startpositie drastisch veranderen en zette in op een z.g.n. ‘korte draai’ (in tegenstelling tot wat we jaren hebben geoefend). Deze tactiek, in combinatie met tips van haar kinesist (‘hoe de schouderpijn onder controle houden’), was blijkbaar een winnende formule, want vanaf de 3° ronde wierp ze zich aan de leiding (51m28), en die koppositie zou ze in ronde 5 nog aandikken met een 51m48-worp. Een schitterende zege dus, en natuurlijk de dik verdiende gouden plak rond haar nek. Ze zag er zichtbaar opgelucht uit, en terecht trots, op die Belgische titel. Ook Ludwig mocht meegenieten van de geslaagde missie, en wederom stak onze altijd nuchter denkende topatlete haar waardering en dankbaarheid jegens de trainer niet onder stoelen of banken. ‘Ik heb samen met hem hard gewerkt naar deze titelstrijd en mentaal was het zeker een beproeving die ik goed doorstaan heb’ zei ze achteraf. Nu het BK voorbij is, ligt haar focus op echt weer ‘verre afstanden’ gooien. Ze neemt dit seizoen duidelijk geen genoegen met alleen lage 50m-worpen, zeker nu het zelfvertrouwen weer een boost heeft gekregen, met dat blinkend eremetaal rond de nek … SCHITTEREND, BESTE KATELIJNE!!

Terwijl Katelijne nog stond na te genieten, zette het ‘hitte onweer’ alle sluizen open, en de hemel viel als het ware gewoon naar beneden…. Vraag het maar aan onze 3 dames op de 5000m, die in volle voorbereiding voor hun wedstrijd terug binnen werden geroepen, en nadien met 10 minuten vertraging vanstart werden geschoten op een doorweekte piste. Niet meteen de meest ideale ondergrond, maar anderzijds wel een deugddoende portie verfrissing in de lucht, wat het ‘metabolisme’ natuurlijk te goede komt. Misschien kwam dit voor Jolien Vandemoortele wel als een Godsgeschenk, zuiver afgaande op haar mooie verbetering (quasi 6 seconden) van haar eigen 5000m- besttijd, die nu op 18’11”62 komt te staan. Een fraaie 9° eindplaats lag op haar te wachten. Diezelfde logica gaat dan weer niet op voor Lise Van Casteren, die een mindere dag kende, en er 19’39”57 achter haar naam kreeg. Vooraan in het pak liet Nina Lauwaert er niet de minste twijfel over bestaan met welk doel ze naar de hoofdstad was afgezakt. Ze ontnam met een eerste snelle kilometer de geringste hoop die mogelijk Britt Vanthillo en Lindsey De Grande nog koesterden, en kon gezien de voorsprong die ze meteen had opgebouwd, al vanaf kilometer twee de handrem rustig wat optrekken. ‘Behouden uitgelopen’, zo omschreef ze haar race, en de 2° gouden plak voor onze club was meteen een feit!
Oprechte dank, beste Nina, en vanuit al de kernen … ‘alle succes toegewenst’ in uw poging om het nationaal record uurloop scherper te gaan stellen, in datzelfde stadion, maar dan tijdens de … Memorial! Wederom zullen wij vanop het thuisfront (immers ook geen toeschouwers) met de afstandsbediening bij de hand als één team achter u staan!
Onze Cedric Van de Putte mocht zijn 5000m afwerken in diezelfde pittige weersomstandigheden, en dat was niet bepaald ‘bevorderlijk voor mijn gemoed’ zei hij achteraf. Niet alleen in de lucht heerste er fameuze onrust, ook op de piste was er absoluut geen sprake van een mooi egaal gelopen koers, wel integendeel. Het was een trekken en sleuren, en nauw net dat is lastig voor iemand die nog wat wedstrijdritme te kort komt. Het was immers exact … 27 maanden geleden dat hij voor het laatst aan de start stond van een 5000m-race, en die amper drie wedstrijden tijdens het voorbije jaar geven natuurlijk ook nog niet meteen een sturing en duidelijkheid aan een atleet. Daarom mag Cedric geenszins ontevreden zijn met z’n 12° eindplaats (in een sterk bezette koers) en 14’39”04-chrono, een kleine 17” boven zijn persoonlijk record. Het lichaam verdraagt duidelijk terug de trainingsarbeid, en de diverse trainingstijden geven ook aan dat hij aan z’n natuurlijke klasse absoluut niet dient te twijfelen … Het is dus nu enkel nog wachten op wedstrijden, onder ideale wedstrijdomstandigheden, die hem iets minder doet denken aan … veldooptoestanden….  

Op een door en door ‘verzopen piste’ lopen is natuurlijk geen pretje, maar voor de atleten die een kampnummer moeten afwerken is dat natuurlijk nog een niveau erger. Wie u dat in geuren en kleuren netjes kan uitleggen is Sietske Lenchant, die hier haar titeldebat omschreef als … ‘pure baaldag’. Bij het kogelstoten lukte het voor geen meter (‘meer mijn kogel kwijt bij de afworp dan dat ik hem deftig kon stoten’ meldde ze), wat resulteerde in een voor haar doen … magere 12m78 (pas 5°). Na zo’n ervaring komt natuurlijk het revanchegevoel opborrelen bij een competitiebeest als Sietske, en verlegde ze meteen haar focus op het speergebeuren. Maar wederom strooide een ‘onweersbui van jewelste’ roet in het eten, want zowel de mannelijke speerwerpers als zijzelf zagen het opwarmingsgebeuren grotendeels in rook opgaan. Van ‘technisch verfijnd werpen’ was natuurlijk weinig sprake, dus moest het op ‘karakter’ gebeuren, en daar heeft onze dame geen gebrek aan.  
Na de 2° ronde wierp ze zich op positie één, en die fraaie uitgangssituatie stond nog steeds op bord na de 5° beurt …. Sietske op kop, met 41m89. Eremetaal lag dus op haar te wachten, alleen de kleur was nog niet duidelijk. Maar in ronde 6 schudden … 3 concurrenten achtereenvolgens een 42m25, 43m84 en 44m24 uit de mouwen, en onze meerkampster bleef plots verweesd achter met lege handen … een 4° plaats, en dus … geen erepodium, en dit voor het eerst in vele jaren… ‘pure baaldag’ dus. Enkele uren nadien kon Sietske deze uitschuiver al mooi ‘plaatsen’ … ‘dat is nu eenmaal sport’ zei ze . ‘De ene week of dag gaat het goed, het andere moment wat minder. Vooral vasthouden aan de goede dingen, leren uit de minder goede en met passie door naar de volgende wedstrijd …’  Ik zou het niet beter kunnen verwoorden ….

En om te eindigen met dit artikel moeten we het Brussels gewest verlaten, en wegrijden richting Leuven, waar onze vrienden van DCLA alles in het werk stelden om de hamerslingeraars op fatsoenlijke wijze hun titelstrijd te laten afwerken, en dat op zondagvoormiddag. Met 12 finalisten heren en 12 finalisten dames was dat natuurlijk iets gemakkelijker, maar ze stonden meteen zo en zo open voor de aanwezigheid van de persoonlijke trainer, alsook … twee toeschouwers per deelnemer.
Eén van de deelnemers was onze schijnbaar onverslijtbare Walter De Wyngaert, die ook de dag voordien reeds in kampioenenmodus was, op de titelstrijd voor masters. Daar in St Niklaas bleek hij bij de M45 nog steeds een maatje te groot voor de voltallige concurrentie, die zowel op het  gewichtwerpen (15m37, met 15,88kgr) als bij het hamerslingeren (53m14) nederig hun meerdere moesten erkennen in onze atletische Hera-werper. Met deze … 48° en 49° titel (over alle catg heen) zit hij nu wel erg dicht bij de legendarische kaap van … 50 Belgische titels!
Walter wist natuurlijk beter dan wie ook dat hij die barrière niet in Heverlee zou pakken, daarvoor beginnen de jaren natuurlijk net iets te fel door te wegen, maar het feit dat hij in St Niklaas al na 3 pogingen de boeken dicht deed om zoals hij zelf zei … ‘krachten te sparen voor de dag nadien’ verraadt natuurlijk de ambitie van de echte kampioen om zich toch nog stiekem op het podium te willen hijsen. Alhoewel ‘stiekem’ is natuurlijk een belachelijk woord voor iemand die … 30 deelnames ‘alle catg’ afwerkte. Bij z’n eerste optreden, als jong broekje bij de grote mannen, moest hij zich nog tevredenstellen met een veel belovende 5° plaats, maar nadien was hij met geen stokken meer van het podium te houden. … Walter zijn palmares bij de ‘alle catg’: 8x brons, 12x zilver en vooral ook 8x goud!  

Om 10u ging de wedstrijd van start onder een stralende zon. Z’n eerste worp (48m22) viel wat tegen, maar op zich niet erg want met deze worp verzekerde hij zich meteen van een top 8 plaats en dus vooral van de ‘6 pogingen’. De tweede worp vloog voorbij de 52m en de 3° bleek uiteindelijk de beste met 53m91. Alleen … 3 concurrenten bleken hier over betere papieren te beschikken. Een mooie 4° eindplaats was finaal z’n deel. Walter voegde er netjes zelfrelativerend aan toe … ‘op zich niet zo slecht voor een atleet van 49 jaar en 333 dagen’. Het was inderdaad meteen zijn laatste optreden als M45-er, maar aan afbouwen denkt hij nog lang niet, want 27 september staat rood aangekruist in z’n sportagenda. De M50’ers die ambitie hebben op het BK werpvijfkamp weten meteen dat ze er die dag een kwade klant bij krijgen, die nu al uitkijkt naar z’n … 50° Belgische titel. En zeggen dat hij vorig jaar nog een zeer zware hartoperatie achter de kiezen kreeg….
Zaterdag was naast Walter ook nog Wilfried De Coster van de partij, die bij de M75 2x brons binnenhaalde, op zowel de het hamerslingeren (19m81), als het gewichtwerpen (8m18). 

Groeten,
rudy