Verslag EK veldlopen Turijn

11/12/2022 - Turijn - Europees kampioenschap Veldlopen

Vince en Yorick zijn een schitterende ervaring rijker !!!
 

Vrijdagochtend werden onze 2 toppers, Yorick Van De Kerkhove en Vince Van Winckel, op de luchthaven verwacht, net als de rest van het Belgische team, voor een vlucht naar de Noord-Italiaanse stad Turijn, weliswaar via een tussenstop in Rome. Zoals u op bovenstaande foto kan zien waren ze zeer netjes uitgedost, want 2 dagen voordien, op woensdag, moesten ze hun kledij gaan afhalen, en vooral het in ontvangst mogen nemen van dat ‘singlet met de Belgische driekleur’ was al een eerste kippenvelmoment. Maar we keren terug naar de hal in Zaventem airport, waar de ontmoeting met de rest van het team natuurlijk een 2° spannend gebeuren was. Mede door die tussenstop in de Italiaanse hoofdstad duurde de heenreis maar liefst … 11u, waardoor er tijd zat was voor wat eerste gesprekken, maar puur fysiek zijn er betere voorbereidingen te bedenken, zelfs al hoef je niets te doen buiten ‘zitten’, en nu en dan wat ‘benen strekken’. Eens aangekomen in het hotel was het snel aanschuiven aan het buffet om de krachten aan te vullen, nog even een korte meeting, om vervolgens vroeg in bed te kruipen.

De volgende ochtend gingen ze al om 9u het parcours verkennen, en bij aankomst in het mooie La Mandria park aldaar, werd al snel duidelijk dat het circuit geen lachertje was. Er lag natuurlijk traditiegetrouw een lange en brede start op hun te wachten, maar wat ze nadien kregen voorgeschoteld was voor de meesten onder hen toch even schrikken. Een bijzonder zware bergop-zone werd ze voor de voeten geschoven, netjes opgedeeld in drie plateau-zones, en waar telkens letterlijk een steile klimstrook van aan de basis lag. Over een afstand van 300m werd er … 80m hoogteverschil overbrugd, dat zijn toestanden die we eigenlijk eerder associëren met het veldrijden. Yoricks vader, Peter, die samen met hun trainer Dirk was afgereisd (een pak sneller trouwens…), heeft vanuit zijn eigen verleden als Belgische topatleet heel wat ervaring met kampioenschaps-circuits (East Ruterford, Warschau, Auckland), en zijn eerste korte reactie was meteen ‘ongezien’ … Als we Vince mogen geloven, was alleen Mathis Lievens, van VAC, gelukkig bij het aanschouwen van die loodzware opdracht. Iedereen had meteen door dat die zaterdag best ‘krachten sparend’ zou verlopen, kwestie van zondagochtend zo fit mogelijk die letterlijk en figuurlijke ‘berg aan energieverbruik’ te doorstaan.

Gevoelsmatig hebben Yorick en Vince die zaterdag op hun eigen manier ingevuld. Bij Yorick dwarrelden er meerdere gevoelens doorheen het hoofd, en was er een klein mentaal gevecht om de twijfels onder de mat te houden. Hij was immers ziek geworden het weekend na Roeselare, en ervaarde gans de week door totaal geen goed gevoel op de trainingen. Zelfs de zondag, de ochtend van de EK-wedstrijd zelf, zat het ‘goede gevoel’ nog steeds niet in de benen. Toch genoot hij ondertussen van de niet alledaagse situatie waarin hij terecht was gekomen.
Ook Vince was onder de indruk van het gebeuren, ondermeer al door het feit dat de Europese toppers in datzelfde hotel zaten, in het bijzonder ook zijn leeftijdsgenoten, die binnen ons eigen continent al een aardig woordje meepraten op grote tornooien en wedstrijden. Hij liet deze unieke kans niet liggen om heel wat extra kennis op te doen, in eerste instantie bij onze eigen Belgische seniors. Bij Michael Somers ging hij aankloppen met de vraag ‘wat kan ik best eten de dag voor de wedstrijd’, en ook John Heymans werd door Vince aangesproken, om diens ervaring betreffende ‘mentale voorbereiding op een wedstrijd’ te toetsen. Met enigszins wat lood in de schoenen trok hij vervolgens naar Isaac Kimeli, en die kreeg dezelfde vraag, ‘mentale voorbereiding’ voorgeschoteld. Op een bijzonder warme, collegiale wijze stond de latere bronzen medaillewinnaar onze jonge knaap, pas 2° jaar junior, te woord, via een tsunami aan nuttige tips, doorspekt met grappige eigen ervaringen. Moraal van het verhaal was ‘iedereen maakt fouten, en dat is niet erg, zolang je er lessen uit trekt…’ Vince hing aan zijn lippen, in zoverre zelfs dat ze hem moesten komen weghalen, voor het specifiek voorbereidende overleg met de juniors…  

Op zondag was het dan eindelijk zover, D-day. Met de bus naar het parcours, waar eens gearriveerd de geplogenheden deels alledaags aanvoelden (discussie over welke pinnen moeten steken, opwarming,...) maar andere punten abrupt weer onderstreepten dat ze zich in een uniek kader bevonden. Het passeren van de Call Room Officials bijvoorbeeld, waar ze een elektronische chip in hun schoen moesten steken, en tevens de kledij werd gecontroleerd, of ze wel aan de voorschriften voldeden. Even later maakte Vince nog een ander grappig voorval mee, want ze kwamen hem oppikken om tussen de favorieten plaats te nemen, die net voor de start even ieder apart zouden in de kijker gezet worden. Net op tijd had Vince door dat ze zich hadden vergist, en dus een verkeerde atleet waren komen oppikken…

De wedstijd zelf verliep bij onze 2 mannen geheel verschillend. Vince, die in de eerste koers van de dag zat, merkte direct dat hij niet over de ‘goede benen’ beschikte, en op zulk parcours, te midden van dat internationaal veld, krijg je dat niet meer rechtgetrokken. Vooral in die fameuze bergop-zone, alsook in die gevaarlijk bochtrijke afdaling zagen we dat Vince niet in zijn normale doen was, en ook de passage doorheen de koetsenhal van het kasteel bracht geen soelaas. Finaal lag de 76° eindpositie op hem te wachten. Als je weet dat Simon Jeukenne 50° werd, en Mathis Lievens zelfs 31°, weet je meteen dat Vince hier absoluut niet in zijn normale doen was. Met de fraaie 17° plaats van onze kopman bij de juniors, Noah Konteh, kwam ons viertal uit op de 8° plaats in het landenklassement. Aan de meet kreeg Vince massa’s schouderklopjes van al zijn ploegmakkers en de mensen van de bond, kwestie van hem mentaal snel terug op de rails te krijgen.   

Die extra aandacht had zijn trainingsmakker Yorick aan de finishlijn van de U-23 helemaal niet nodig, wel integendeel. ‘Eens aangekomen op het parcours kwam ik echt in …the zone’ zei Yorick achteraf, en tot op dat moment had hij die ochtend nog steeds geen stress ondervonden. Integendeel, hij stond echt te genieten van elk moment, met het besef … dit maakt niet iedereen mee! Eens het startschot was gegeven schakelde hij vlekkeloos over op ‘verstand op nul’, waardoor er plaats was voor hogere doelen zoals ‘ik ga alles geven om mijn vaderland trots te maken’. Hij startte bijzonder alert, kwestie van niet in de problemen te komen op de eerste helling. Daarna zocht hij meteen zijn ‘eigen tempo’ op, want hier op zulk circuit te snel over je toeren draaien is zondermeer zelfmoord plegen. Ronde na ronde zagen we hem opschuiven, om finaal als … 23° en 1° Belgische belofte over de streep te komen. ‘Helemaal buiten mijn verwachtingen’, zei hij meteen na afloop. Omwille van dat recente ziekteverhaal had hij zijn persoonlijke ambities immers wat bijgesteld, en verzoende hij zich al met … ‘ervaring opdoen en in de eerste helft van het deelnemersveld te eindigen, rond pakweg de 45° positie’. Maar er kwam dus iets veel mooiers uit de bus … Achteraf bleek hij ondermeer de 7° loper van het geboortejaar 2001 te zijn, en de zilveren medaillewinnaar van vorig jaar legde hij ook over zijn knie. ‘Mocht ik niet ziek geweest zijn, ben ik zeker dat ik in de top 20 zou eindigen’, was één van zijn eerste oneliners richting vader Peter, en trainer Dirk, die natuurlijk trots was op de prestaties van zijn 2 gasten.      

Nadien loopt het verhaal van onze jongens terug synchroon. In koor riepen ze ‘Dit was echt een unieke ervaring die ik nooit zal vergeten en mij heeft geholpen om mij te ontwikkelen als atleet. Als je daar staat weet je waarom je elke dag traint. Zeker terug in het hotel was de sfeer optimaal, iedereen was rustig en de spanning was weg. Ze kregen nog een laatste teammeeting te verwerken, waar de uitblinkers, en Isaac Kimeli in het bijzonder, geëerd werden. Daarna was er nog een afterparty met al de atleten van de verschillende landen, en ook die ervaring kunnen ze onze gasten niet meer afpakken…
De volgende ochtend was het terug richting thuis, met dezelfde bagage aan kledij, maar met 3 extra koffers aan levenservaring … die gelukkig niet werden gecontroleerd, laat staan aangerekend aan de douanebalie. DIKKE PROFICIAT, VINCE EN YORICK!!

En weet, volgend jaar is er alweer een Europees kampioenschap, meer bepaald op 10 december 2023, in het park van … Brussel! Moeten we de supportersbussen al vastleggen?

rudy