Verslag KVV Masters

07/09/24 - Mechelen - KVV voor Masters

Rijke medailleoogst, en een schitterend debuut van Timothy!

Gelijktijdig met onze eigen jeugdwedstrijd in Diest werden de masters verwacht in Mechelen, en dat voor hun Kampioenschap van Vlaanderen. ‘Rare volgorde’ hanteren die jongens, want hun Belgische titelstrijd vond reeds plaats op het 2° weekend van de maand juni, en recent werd, zoals u hopelijk hebt gelezen in één van onze vorige artikels het WK voor masters afgewerkt in Zweden. Mogelijk lag die timing ook aan de basis van de op heel wat nummers bijzonder magere opkomst, wat natuurlijk zo’n titelstrijd meteen ontsiert. Natuurlijk zijn de minder alledaagse proeven (Hinkstap, horden, …) altijd al erg dun bezaaid, maar hier bleken het net vaak de jongste masters-reeksen, die deze extra medaillereeks aan zich lieten voorbij gaan. Bij de W35 slechts 1 dame op de 800m en op de 400m mochten ze zelfs hun medailles niet uit het zakje nemen …  Bij die jongste mastersreeks, de W35 en M35,  waren zowel bij de mannen als vrouwen op 5 van de 15 nummers zelfs onvoldoende deelnemers om het podium volledig te bezetten, plus daarbovenop nog respectievelijk 2 en 3 volstrekt onbemande ereschavotjes…  
Ook onze medailleoogst was bijzonder rijk gevuld, als je weet dat van de 17 aanwezige ROBA’s er slechts 4 zonder een medaille rond hun nek terug huiswaarts keerden. Zo werd Dirk Van kerkhoven pas 5° op de 800m en 1500m M60, in 2’31”50 + 5’39”30,, net voor clubmakker Rudy Vanden Bosch, die 6° werd in 2’33”52 op de kortste afstand. Ook Michael Vermeylen kwam bij de M40 op de 400m niet verder dan de 4°plaats, maar hij lag door niet wakker van, want met 57”22 realiseerde hij er een fraai nieuw persoonlijk record. De 4° ROBA zonder eremetaal om zijn nek, was onze M60’er Michel Ocula, die 5° werd op de 5000m in zijn categorie. Michel moest al vroeg aan de bak, 10u om precies te zijn, maar dat bleek achteraf een zegen te zijn, want iets later zette de zon het stadion qua temperatuur in lichterlaaie. Het was zijn eerste echte pisteoptreden, het DNF-optreden in Kortenberg niet te na gesproken, en met een chrono van 21’18”81 was onze man van de BETA-kern meer dan content.
Wie ook op dat vroege uur moest presteren was ons duo Lindsy Van Espen in de discuskooi, en Danny Cresens aan de hoogspringstand. Onze W45 Lady rekende er probleemloos af met de concurrentie, want haar 27m87 was quasi 3m verder dan de nummer twee. Later op de dag zou ze in de kogelring haar dominantie nog een 2° maal laten gelden, met een erg fraaie 9m08, en dat bij haar 2° poging. Niet onbelangrijk om weten is dat die gouden plak ook meteen goed is voor het provinciale schildje, als tevens Vlaams-Brabants kampioen.        

Danny moest maar met 1 concurrent afrekenen, en dat deed hij probleemloos met een 1m40 sprong. Net als Lindsy wist hij daar nog een gevolg aan te breien, door ook op de 400m tweede te worden, en dat met een puike PR-tijd van 63”09. Dany was er trouwens in het goede gezelschap van zijn vaste trainingsgenoten Christof Bormans, Chiara Dua, en Marzena Kania, en ook die blijven niet met lege handen achter. Marzena verbeterde haar PR-tijd op de 100m tot 15”67, maar daarmee mocht ze niet gaan aanschuiven aan het ereschavotje, en dit in tegenstelling tot het verspringen, waar haar 3m61 goed was voor de bronzen plak + provinciaal schildje. Chiara had op de 100m, 14”01, en 200m, 28”61,  met tegenwind af te rekenen, en bleef dus wat PR-verrichtingen betreft wat op haar honger zitten, maar gelukkig was die chrono op de korte spurt wel goed voor de bronzen Vlaamse plak, alsook het fameuze schildje. Dus Brons voor Chiara, en dat werkte klaarblijkelijk aanstekelijk, want ook Christof kreeg datzelfde eremetaal, maar dan bij de 200m M40, waar hij een PR-chrono van 27”02 achter zijn naam kreeg.  Even een vloek, omdat hij een tijd verwachtte beginnend met 26”….
Maar die medaille werkte meteen zalvend …

Stiekem hoopt dit viertal nu al op een 4x100m mixed, maar houdt dit aub stilletjes, want er is al genoeg een wildgroei binnen het estafettewereldje…

Wie ook altijd fraai scoren, op eender welk kampioenschap, zijn Joost Grymonpon en Wim De Pauw. Eigenlijk zijn die gasten al heel de zomer fraai bezig, in het bijzonder Joost, en dat was hier  niet anders. Wim speelde het erg slim deze maal, want hij beperkte zich tot de 1500m bij de M50, kwestie van zich op dat ene nummer 100% te kunnen smijten. Tijdens de eerste 800m drong de concurrentie niet echt aan, en bleven ze op een ‘gezapig tempo’ de koers afwerken, wat natuurlijk koren op de molen was van onze snelle ROBA-man die kan rekenen op zijn finishvermogen. Na 900m ging het tempo de hoogte in, en op pakweg 1 ronde van het einde duwde Wim het gaspedaal in, en sloeg meteen een kloof van 10m. De rest van het pak, inclusief onze 2° man in koers, Steven De Proost, had geen verweer tegen deze uitval van onze snelle ROBA. Hoezeer de rest zich ook verweerde, de vogel was gaan vliegen, en de zoveelste gouden plak voor ROBA was een feit. Wim was verre van kapot na zijn tactische koers, en schrok zich haast een hoedje toen hij ook nog zijn tijd van 4’36”25 aanhoorde. Ongelofelijk, het gemak waarmee hij deze fraaie chrono binnenhaalde… Achter hem liep Steven naar een tijd van 4’46”42, en dat bleek hier in de M-50 koers goed voor de bronzen plak. Op een ontzettend korte tijd heeft Steven zich ontpopt tot een vaste waarde binnen ons mastersteam, en daar zijn we erg blij mee.
Joost van zijn kant koos wel voor de klassieke dubbel 800m-1500m, een ‘mix’ die bij de masters niet zo ongebruikelijk is op een kampioenschap, en al zeker bij de hogere leeftijdscategorieën, zoals de zijne, die van de M55’ers. Op de 800m wist hij met een minimum aan krachtsverlies de gouden plak uit de brand te slepen, in 2’15”96, kwestie van energie te besparen richting de 1500m. En die strategie bleek te kloppen, want ook op de 1500m was er tegen het stijlrijk optreden van Joost niets in te brengen, wat hem een 2° gouden plak opleverde, en dat met een fraaie tijd van 4’49”37. Trainer Dirk stond te glunderen, bij het zien van dat alles, zeker toen ook nog in de geluidsboxen de naam van Diziana Van Goidsenhoven weergalmde, als winnares van de 5000m W50, in 22’33”09, en ze haar aanmaanden om naar het ereschavotje te komen.

Jos Derdin zagen we ook 2x aan het werk, zij het via de minder alledaagse ‘dubbel’ speer en 800m bij de M50. Zijn 800m werkte hij af in een seizoensbesttijd van 2’19”22, maar verder dan een 4° plaats kwam hij niet, met deze chrono. Bij het speerwerpen was het succes een stuk groter, want bij zijn 3° poging gaf hij met 31m85 een plaatselijke RAM-atleet meteen het nakijken, en noch deze Mechelaar, noch de nummer drie van het stel, een man van AS Rieme, kwamen die nekslag te boven.

Het moment van de dag was toch het debuut van onze kersverse master Timothy Convents, die zowel op de 1500m als de 5000m via de sportief ‘grote poort’ de mastersrang betrad. De concurrentie wist natuurlijk wel wat er zat aan te komen, maar als die dan finaal plots naast u aan de startlijn verschijnt, besef je dat een ‘bank achteruit’ onvermijdbaar wordt … Timothy had het in zijn toelichting na de koers, zelf ook over 2 vrij gemakkelijke zeges, wat vooral op het langste nummer leidde tot een erg eenzame onderneming van welgeteld 15’46”57. Timothy’s grootste rivaal was de brandende zon, want net als op de gelijktijdige meeting in Diest, was het er ook pokkenheet in Mechelen. Ook tijdens zijn 4’11”15-durende race op de 1500m deed de zon haar best om de atleten extra op te jagen.
De ‘kop is er af’, beste Timothy, en we kijken reikhalzend uit naar al uw optredens bij die M35’ers !!

Rudy

Nog enkele foto’s ter afsluiting :