Verslag PK Veldlopen 2019

28/1/2019 - Cross Vilvoorde = prov. kampioenschap veldlopen

Mooie ROBA-oogst bij de jongeren in het Driefonteinenpark!

Het provinciaal kampioenschap in dat wat mysterieuze park aan de Vilvoordse rand … het voelde voorbije zondag aan als een … ‘beetje thuiskomen’. In de jaren 70, 80 en 90 van vorige eeuw werden de provinciale schildjes met de regelmaat van een klok uitgedeeld in dat groene hart rond onze hoofdstad, waar de lopers een mooi parcours voor de voeten geschoven krijgen, en dat vooral veel zwaarder is dan dat het op het eerste zicht lijkt. Lange stukken vals plat, waar maar geen eind aan lijkt te komen, en die ervoor zorgen dat menig atleet al snel in de anaërobe fase zit, abrupt zoekend naar die figuurlijke 2^de adem. En als de regen, zoals bij deze editie, het wandelpark omvormt tot een glibberig slingerpad wordt het echt een doodeerlijk cross terrein, waarop de sportieve selectie vrij spel heeft, en waardoor de geleverde trainingsarbeid gelukkig cash wordt uitbetaald.

Met maar liefst 115 Roba’s waren we er veruit de groots aanwezige club, voor de thuislopers van VAC (86), DCLA (74), AC Pajottenland (58), Dilbeek AC (54), OEHalle (45) en ACKortenberg, die met 44 atleten van de partij waren. Heel bijzonder natuurlijk was de aanwezigheid van … ‘niet-Vlaams-Brabanders’, want zoals u ondertussen wel weet, werd dit ongewild een … ‘open kampioenschap’.
Voor de gelegenheidssupporter was het daardoor niet altijd even duidelijk wie er in medaillepositie aan het lopen was. Meer zelfs, ook de jeugdige deelnemers zelf waren het spoor soms bijster. Denken we bijvoorbeeld maar even aan onze 1^ste jaarse pupil Kato Vanstechelman die als 4^de over de meet kwam, en haast ontroostbaar was, tot ze in de mot kreeg dat de nummer 2 een meisje was van Vlierzele, en dus de 3^de stek op het ereschavotje wel degelijk de hare was. De wanhoop maakte meteen plaats voor dolle vreugde … schitterend om te zien … Noor Latinis (8^ste), Bette Van Rompaey (11^de), Finn De Coster (14^de), en Inse Somers (19^de) waren getuigen van deze ware metamorfose.

Neen, dan maakte Fien Peeters (schitterend winnares!) het zichzelf een stuk gemakkelijker, door resoluut voor die eerste plaats te gaan, zich nauwelijks iets aantrekkend van die talloze ‘gastlopers’ uit Antwerpen en Oost-Vlaanderen, die immers niets ter zake deden in de titelstrijd. Maya Frederickx liet eveneens een uitstekende indruk na, wat haar op de 4^de positie bracht, net naast de 3 zo fel beoogde plaatsjes. Finaal liep ze Joke Tytgat nog voorbij, die niet verder kwam dan plaats 6. ‘Niet normaal’ hoor ik u al denken, en dat klopt ook. Joke was al niet oké in Hannuit, wat achteraf gezien het begin bleek van een weekje ‘ziek zijn’, met zelfs een thuisblijven uit de school. Atletiek is onverbiddelijk, en juist daarom zo’n geweldig goede leerschool, waar u zich ook bevindt in het peloton. ‘Leren verliezen’ maakt de mentale weerbaarheidsplaat steviger, en dat is broodnodig binnen onze sport. Uit zo’n fraaie 8^ste plaats als die bijvoorbeeld Mila Verheyen (knappe koers!) hier behaalde, put je weer kracht voor de rest van het seizoen. Verder in het 39 koppige peloton zat naast Annabel De Keersmaecker (fraai 13^de) nog het trio Jinte Vermeeren (16^de), Anna Vandewaetere (17^de) en Nina Janssens (19^de) bij de top-20. Elise Minnaert (23^ste), Eline Dewinter (24^ste) en Marie Cruyplants (35^ste) gaven mooi mee kleur aan dat fraaie clubresultaat bij de 2^de jaars benjamin meisjes.  

Vooral onze meisjes van de HERA-kern lieten er geen gras over groeien in de jeugdreeksen. Zo stond bij de 1^stejaars benjamins Liene Van Rompaey mooi te pronken op het hoogste schavotje. Te midden van 42 meisjes was er slechts eentje, komende van VITA, die over nog betere papieren beschikte als onze beresterke Liene. Lente Cornelis (21^ste), Julie Cruyplants (22^ste) en Kaat Godts (26^ste) maakte er onze inbreng kompleet.
Geen top-10 positie voor ons bij de jongens benjamins, al zaten Jesse Meyers (12^de) en Jarne De Wilde (14^de) wel aardig in de buurt. Emiel liep als 22^ste binnen, voor Samuel Vaes, die na 750m mooie strijd als 25^ste over de meet kwam. Bij de 1^ste jaars zaten Kobe Seldeslachts (20^ste), Tibe Willems (24^ste) en Arne Happaerts (36^ste) ongeveer in vergelijkbare posities.
Naast onze HERA-atleetjes stonden ook de DAK’ers, BETA’s en onze meisjes en jongens van de BERLARE-kern paraat om hun vel duur te verkopen. Als deze cross ons één zaak overduidelijk heeft aangetoond is het wel die enorme ‘complementaire kracht’ die uitgaat van die bonte verzameling. Waar de ene kern te kort schiet in een bepaalde wedstrijd, wordt dat meteen netjes opgevuld door clubgenoten van een andere kern. Ja, het lijkt haast … ‘organisch’ opgebouwd. Zonder onze Oost-Vlaamse vrienden van Berlare-kern bijvoorbeeld zouden we een terugval gekend hebben bij de cadetten en scholieren-wedstrijd. Met hun ‘Cinema Albert’ shirtreclame zijn ze immers gemakkelijk herkenbaar bij het passeren van die bonte bende. Al dat fraais deed onze voorzitter Dirk zichtbaar ‘deugd’…

Neem bijvoorbeeld de wedstrijd bij de 2^de jaars pupillen meisjes. De elegantie en kracht waarmee Roba-atlete Anneline Smets in de startzone al meteen de puntjes op de i zette was zondermeer oogstrelend. Reeds na één derde wedstrijd was het al een ‘gelopen zaak’. 44 meisjes werden er zonder pardon ‘teruggewezen’, waaronder Marie Vanleeuwen (39^ste), Maya Wittevrouw (29^ste), Nora Van Loo (25^ste) en Alexa Laplume (18^de). Onze Bikha Peeters kwam uit op een verdienstelijke 14^de stek, na o.m. Lotte Huenaerts die fraai 9^de werd.
‘Wat Anneline kan, kan ik ook’ moet Thomas Vandewaetere gedacht hebben, en ei zo na lukte het hem nog ook. Alleen een knaap uit Londerzeel was 1 maatje te sterk voor onze sterke HERA-boy. Kasper Rijnders vocht voor wat hij waard was, en dat leverde hem een mooie 11^de eindplaats op voor o.m. Ward Kestens en Rune Happaerts die in mekaars buurt liepen, en als 26^ste en 28^ste over de meet kwamen. Een eindmeet die trouwens redelijk onduidelijk was ingepland (… enkele meters achter de aankomstboog …) wat bij ondergetekende meteen tot een flashback leidde naar de jaren 80 (de fameuze gecontesteerde nek aan nekspurt Marckx - Wittemans …) Maar dat is geschiedenis, en die moeten we laten rusten. Alleen …. ze leren blijkbaar niets bij, hé …
Terug naar het heden, met ondermeer de 41^ste en 49^ste eindplaats van respectievelijk Toon Herbots en Kwinten Dufresne bij diezelfde 1^ste jaars pupillen. 1350m kregen zij er voorgeschoteld, op dit pittige parcours, toch geen simpele opdracht als u het mij vraagt. Thias Van Rompaey (sterk 7^de) en Connor De Troyer (mooi 8^ste) werkten dit bij de 2^dejaars nochtans netjes af, mede geholpen door Senne Caers, die als 23^ste die fameuze finishlijn passeerde.

Bij de miniemen meisjes ging de zilveren plak naar onze stilaan ‘vaste waarde’ Femke Verhoeven, welke alleen de duimen moest leggen voor de beresterke Friedl Aubroeck uit Kortenberg. Lore Willems (4^de) viel na een knappe koers net naast het podium, voor o.m. Hannelore Hecq (prima 8^ste) en onze bijzonder veelzijdige Lotte Van Vlasselaer (12^de), die blijkbaar ietsjes minder in topvorm zit. Bij de 1^ste jaars kwam Mila Tielens (mooi 9^de) als sterkste uit onze 8 koppen tellende delegatie, met achter zich Xantippe Servotte (14^de), Noa Joos (15^de) en Kaat Witters, die na een sterk 2^de koersgedeelte op de 18^de stek uitkwam. Nina De Roeck (24^ste), Julie Busselen (27^ste), Lana De Waele (28^ste) en Gitte Verbist (32^ste) vervolledigen er onze fameuze inbreng.

Voor het spektakelnummer van de dag zorgden onze 2^de jaars miniemen jongens, niet alleen omwille van hun kwantiteit (10 aubergines!) maar vooral voor het kwaliteitsoverwicht. Na een 1780m durend topvertoon stonden 3 gasten in onze clubkleuren te glunderen aan het erepodium, waar de fotografen zich verdrongen om deze niet alledaagse verrichting vast te leggen voor het nageslacht.
Want laat ons eerlijk zijn, aan dit podiumgebeuren zullen onze nummers één, twee en drie, zijnde Kamiel Van Rompaey, Mika Laplume en Seppe Bossaert over pakweg twintig jaar nog met veel plezier terugdenken, als ze die oude foto op hun PC-scherm trotsvol tonen aan hun dan nog jonge kindjes. Ongetwijfeld kan Kamiel zich dan die wedstrijd nog perfect voor de geest halen, en zal hij met veel bravoure uitleggen hoe hij er als door een wesp gestoken meteen vanonder muisde, en finaal alleen het hoofd moest buigen voor een verdwaalde loper uit Vlierzele, die dus het podium-gebeuren toch niet kon verstoren. Bij Mika en Seppe zullen in 2039 die wilde verhalen al van hetzelfde niveau zijn, want hetgeen zij hier in Vilvoorde uit de mouwen schudde was grote klasse. Van rustig uitbollen in de finale rechte lijn was trouwens geen sprake, want ze voelden de hete adem van Seppe Smits (knap 4^de Brabander!) in de nek, en ook de mooi lopende Seppe Huenaerts en Thomas Devroye lagen met hun respectievelijke 9^de en 12^de plaats nog op vinkenslag. Robbe Van Rompaey (17^de), Willem Tiri (18^de), Sten Van Ouytsel (24^ste) en Lars Wouters (40^ste) maakten onze mooie vertoning compleet.
Bij de 54 1^ste jaars miniemen tenslotte, droegen er 4 onze clubkleuren, en vooral Lars Peeters was er op gebrand om hier iets bijzonders te realiseren. Met zijn mooie grote, krachtige looppas had hij hier met dit parcours trouwens wel een kolfje naar de hand, alleen één van de concurrenten trok ongewild gans dit scenario met één onvoorzichtige trap op de hiel naar de prullenmand. Na amper 200m koers stond Lars met een uitgelopen spike in zijn hand, en vooraleer dit euvel was hersteld bleken de 53 andere 1^ste jaars miniemen al lang in de boszone net naast het kasteel. Iedere normale sterveling zou er meteen de brui aan geven, maar ‘opgeven’ staat blijkbaar niet in Lars zijn woordenboek, en zonder verpinken wist hij na een ware demonstratie nog 12 concurrenten het nakijken te geven. Alleen zij die er ter plaatse waren zullen die ogenschijnlijk … ‘magere 42^ste eindpositie’ van Lars naar waarde weten in te schatten. Knap vent!!!
Trouwens zijn vrienden Nio Neefs (prima koers, 20^ste), Kobe Coenen (22^ste) en Matteo Lapiere (32^ste) vroegen zich ook al af … ‘waar blijft hij?’.
Dat is nu eenmaal sport … vreugde en verdriet, geluk en pech, een mooie weerspiegeling van het reële leven, denk ik….

Ook bij de cadetten, scholieren, juniors, seniors en masters, lopen Roba’s in de kijker!

Na het hartverwarmend optreden van onze jonge snaken (zie het eerste deel van dit verslag) was er geen reden voor ons om het Driefonteinenpark al te verlaten, wel integendeel. Daarvoor hadden we nog te veel mooi volk rondlopen in de omgeving van de startzone, vooral van onze Betekomse en Berlaarse kern. Denken we maar aan Ulrike Vandoolaeghe en Silke Uyttendaele die ondanks hun mooi Oost-Vlaams accent toch de bronzen ‘Vlaams-Brabantse’ plak mochten gaan opeisen bij respectievelijk de 1^ste jaars en 2^de jaars cadetten meisjes. Onze coaches Thomas Van de Putte en Bart Stroobandt zagen dat het ‘goed zat’. Jarell De Waele werd op haar beurt 8^ste bij de 1^ste jaars, 14^de in totaal.
Bij hun mannelijke clubgenoten waren het dan weer vooral de gasten uit Betekom die onze supporters wisten te prikkelen, met Liam Dreesen en Vince Van Winckel in de hoofdrol. Het broedersduo Mathis en Casper Lievens zorgde voor een zoveelste plaatselijk hoogtepunt, tot grote tevredenheid van de VAC-voorzitter Raymond Seneca, maar voor de 3^de stek leek het weer een onderonsje te worden tussen onze 2 protagonisten. Naarmate de afstand vorderde nam Liam echter alsmaar afstand van zijn clubmakker, meer zelfs, hij maakte ook de kloof met de tweeling vooraan stilaan wat kleiner, en dat was zeker niet omdat die er een ‘rustig onderonsje’ van aan het maken waren, wel integendeel. Het is duidelijk dat Liam alsmaar meer motorische coördinatie kan putten uit dat groeiend lichaam, iets waar hij volgend jaar als 1^ste jaars scholier en met nog meer afstand voor de boeg, zeker zal van profiteren. Hier lag dus de bronzen plak op hem te wachten. Vince, die volgens trainster Julia wat trainingsachterstand opliep door kuitpijnen, moest finaal in de rechte lijn nog de kampioen bij de eerste jaars Kobe Wachtelaer laten passeren, en liep dus als 5^de binnen ( 4^de 2^dejaars). Ook Niel Van Espen mag terugblikken op een prima wedstrijd, met een 4^de plaats bij de eerste jaars (12^de in totaal), voor o.m. ons duo Pepijn Elsen (26^ste) en Ruben Verspeurt (27^ste).

Bij de 2^de jaars scholieren viel Ilse Van Malder als 4^de (10^de in totaal) net naast het podium, en dat was in dezelfde koers waar onze W50 atlete Jeannine Van der Hoeven en de W60 dame Rita De Vries ook van de partij waren, en wel in de prijzen vielen. Jeannine, mooi 2^de, moest alleen nederig het hoofd buigen voor Hilde Wynant uit Londerzeel, maar Rita kende geen genade voor de dames binnen haar leeftijdscategorie.
De scholieren jongens waren nog gespaard van die vermenging met de oudste masters, al liepen ze beiden dezelfde afstand, 4610m om exact te zijn. Dus nog geen Patrick Van Daele te midden van die jonge gasten, en achteraf gezien bleek dat misschien een gemiste kans. Zijn bestaan zou alvast minder eenzaam zijn geweest, zowel in de koers als vooral daarnaast, want op het ogenblik dat onze Yellow Armada boys Mathias Eeckhout, Elias De Wilde, Gust Waegeman, Marco Sadones en Elias Fivez van start werden geschoten stonden er nog voldoende toeschouwers om van een geslaagd spektakel te mogen spreken. 2u30 later lagen de kaarten al enigszins anders … Toen de 39 M-50’ers van start werden geschoten, liep er meer volk mee dan dat er nog stond aan te moedigen…

Terug naar de scholieren heren, waar Mathias Eeckhout en Gust Waegeman van bij de start bij de pinken waren, en rustig in de slipstream bleven van de beresterke Gentenaar Kobe Van Rie. Nog voor half koers moest Gust zijn wagonnetje al afkoppelen, want door de rugklachten van de voorbije periode (zelfs een infiltratie nodig gehad) zag hij heel wat trainingstijd in rook opgaan, en op zo’n parcours als dat in Vilvoorde eist dit zijn tol. Finaal kwam hij uit op de 14^de plaats. De veel rustiger gestarte Elias maakte de omgekeerde beweging en schoof progressief op tot de 9^de stelling, net buiten het podium bij de mannen van het geboortejaar 2002 (4^de 1^ste jaars dus). Helemaal vooraan bleef Mathias het duel aangaan met de man uit Gent, en pas in het laatste kwart van de wedstrijd moest hij de rol lossen. Ik hoop dat hij het mij niet kwalijk neemt (integendeel eigenlijk, want het is een puur compliment!) maar als ik hem zie lopen moet ik telkens denken aan die Noorse jonge topatleet Jacob Ingebrigtsen, zowel qua stijl (mooi rechtop lopende, hoge armstand, nauwelijks zijdelingse beweging, dus puur economisch lopend …) als zuiver fysiek, ook qua gelaatsuitdrukking. En u weet, die Noorse jongeling heeft duizenden en nog eens duizenden vrouwelijke supporters over heel de wereld. Ik weet niet wat Mathias hier in gang heeft gezet met zijn gouden plak, maar op mij maakte hij in ieder geval indruk, en vooral het begeleidersduo Thomas en Bart wist dit ook wel te smaken. Toen deze met z’n allen nog wat stonden na te genieten aan de meet, werd tot ieders verbazing onze 2^de jaars scholier Elias Fivez naar het erepodium geroepen voor het afhalen van de zilveren plak, niettegenstaande hij in de voltallige uitslag pas als 26^ste binnenliep. De sterke lichting 1^ste jaars + een hoop ‘niet-Vlaams-Brabanders’ en vooral het fenomeen ‘niet aangesloten atleten’ (hier in deze koers maar liefst 9 stuks) zorgden voor deze totaal onverwachte rekensom. Op zijn blote voeten, komende vanuit de ROBA-tent, kwam hij aangelopen toen ze hem voor de 5^de maal afriepen om zich naar het erepodium te begeven. Zijn vriend Marco, die 30^ste werd, wist dit amusante spektakel wel te waarderen.

Trouwens naar het einde toe bleven onze ROBA-supporters meer en meer ‘hangen’ rond dat erepodium. Niet alleen was er daar tenminste nog een beetje beschutting (dranktent, club-tentjes) tegen de striemende koude regen, maar daarenboven maakten er immers heel wat ROBA’s hun opwachting aan datzelfde podium. Denken we maar even aan de juniors dames lange cross, waar onze Sien Wittevrongel met de zege ging lopen, met naast zich op de 3^de plaats Tami Samson, wiens trainingsarbeid bij de yellow armada groep duidelijk begint te renderen. Knap dames! Haar YA-teamgenoot, 1^ste jaars junior Lenn Teugels  liep ook een beresterke koers, en moest finaal alleen de duimen leggen voor de DCLA’er Siemen Geris.
Onze andere junior in koers, Joeri Perdieus, liet een 8^ste plaats optekenen. Die zilveren plak van Lenn is geen toevalstreffer door bijvoorbeeld gebrek aan concurrentie. Neen, hij gaf hier ook de beste M-35 atleet het nakijken, en dan weet u meteen dat hij niet zomaar een ‘meeloper’ is hé.

Geen Roba’s in de voorste gelederen bij de korte cross, maar wel onze vaste waarde Jeff De Vries bij de heren (fraai 25^ste op 37) en Jenna Van Win bij de vrouwen. Voor deze ‘sterke’ junior HERA-atlete (o.m. niet onaardige speerwerpster) was de 6^de plaats op 11 deelnemers het hoogst haalbare. ‘Conditie opdoen voor de zomer’ noemt zoiets, en dat was ook de oorspronkelijke bedoeling van die korte crossen destijds, om de ‘halve fondlopers’ conditioneel doorheen de winterfase te loodsen. Alleen concentreren de sterkste Belgische lopers, behorende tot deze doelgroep, zich op de crosscup-manches (denk maar aan onze gebroeders De Kerpel), of trekken ze rond deze tijd al stilaan de indoorzaal in om er een 1500m of 3000m af te werken.
Kortom … mogen we ‘bedenkingen’ hebben voor het inplannen van die korte cross op de provinciale titelstrijd, zeker als u weet dat zo en zo reeds vele toppers dit gebeuren links laten liggen te midden van het al pittige wedstrijdprogramma…

Akkoord, Faisa Tasama was hier present, maar als VAC’er kon het ook moeilijk anders. Maar als u ziet dat de 2^de provinciegenoot, met alle respect trouwens, 1’40” achterstand moet incasseren, dan weet u meteen dat de toppers (vb al de OEH-boys) hier niet van de partij waren. Voor ons zat Thimoty Convents aanvankelijk mee in het pak, maar zijn weer tegenstribbelende achillespezen beslisten er anders over, en even na half koers haalde trainer Dirk hem wijselijk uit de koers. 18 seniors verschenen er zo in de einduitslag, dus maar liefst 19 minder dan in de korte cross.
Ben ik nu de enige die zich daar vragen bij stelt … ??
Bij de dames seniors konden we onze supporterssjaal weer bovenhalen, want met Hetty Boons en Josephine Rondelée hadden we 2 ‘karakteratleten’ in de strijd, 2 dames die door de geluidsmuur kunnen gaan als het moet. Josephine startte ijzersterk, maar moest halverwege koers toch 1 tandje lichter schakelen. Ze werkte de 4610m af in 19’16", wat hier goed was voor de 8^ste plaats. Hetty van haar kant vertrok, gezien haar beperkte crosservaring iets voorzichtiger, en dat bleek op dit loodzware circuit de juiste tactiek te zijn. Luid aangemoedigd pikte ze plaatsje na plaatsje in, en strandde finaal op slechts … 6 sec van de bronzen positie. Spijtig dat in de atletiek alleen de eindtijd of eindafstand wordt beloond, en niet ook deels via punten op de …. ‘uitvoering ervan’, zoals bij het schansspringen bijvoorbeeld, want dan ben ik ervan overtuigd dat menig scheidsrechter was gezwicht voor haar oprecht mooie loopstijl, en de zilveren medaille wel eens rond haar nek zou bengelen… Trouwens datzelfde geldt ook voor onze W45 atlete Vera Meuris, op wiens stijl ook niets valt af te dingen. Alleen zit ze ook zuiver sportief nog perfect op de rails, want geen enkele provinciegenote bleek instaat om haar hier van het hoogste schavotje te houden. Diziana Vangoidsenhoven (9^de), Ine Middel (15^de, was te laat komen opdagen voor haar eigen koers, de W60…) en Veerle Smets (17^de) hadden hier alvast geen antwoord op haar constante tempo.

Tot slot nog een respectvol hoofdstuk over onze masters, wat zondermeer een succesverhaal werd. Met de uitstekende bronzen plak van Kristof Speltinckx bij de M40, het brons van Hubert Grandjean bij de M60 en het goud van Danny van Bael bij de M45, plus het goud voor Patrick Van Daele bij de M55, hebben we ons zuiver podiumgebeuren al uit de doeken gedaan, maar met 17 roba’s aan de start is het verhaal natuurlijk ruimer dan dat.

Puur atletisch gezien was iedereen toch weer fameus onder de indruk van de manier waarop ze die 55 jarige Patrick over dat loodzware terrein (natuurlijk al compleet stuk gelopen…) zagen vliegen, en daarbij zelfs inclusief de 5 jaar jongere M50’ers probleemloos het nakijken gaf. Bart Demolder (17^de), Carl Raets (20^ste) en Dirk Biscop (21^ste) bonden er de strijd aan met de reeds genoemde Hubert (18^de in totaal), wiens wedstrijdniveau duidelijk in stijgende lijn zit. Peter Van Der Mosen (33^ste) was minder tevreden over zijn optreden hier, en moest o.m. Ivo Van Den Broeck (25^ste) en Redgy Tytgat (31^ste) voor zich dulden. Jan Maus en Wilfried De Coster lieten de 35^ste en 39^ste stek optekenen.
Bij de M45 was zoals reeds gezegd Danny Van Bael de nummero uno, maar na afloop stond hij toch met gemengde gevoelens op het hoogste schavotje. Voor de koers was hij nog aan het grappen maken over de ‘koolhydraatrijke voorbereiding’ van de avond voordien, en zolang de blauwe Chimey nog niet op de verboden lijst staat, had hij ook niets te vrezen van de aanwezige Vlaamse antidopingcontrole. Alleen liep hij in de finale rechte lijn trekkebenend richting de finishlijn en vreesde hij minimaal een lichte spierverrekking. Laat ons hopen dat hij snel terug kan doortrainen. Gerd Joos legde beslag op de 26^ste plaats, en ging daarmee Nico De Roeck (38^ste), Pascal Van Ouytsel (41^ste), en Tim Cypers (51^ste) vooraf.

Volgende afspraak … ROTSELAAR!

rudy