Verslag Veldloop Wespelaar

2 december 2018 - ROBA-veldloop in Wespelaar

Roba-jeugd laat van zich horen !

Welgeteld 577 atleten vonden de weg naar de Wespelaarse evenementenweide, waar het verzamelen geblazen was voor de 67ste editie van de veldloop van onze HERA-vrienden (een van de oudste veldlopen van het land!). In het verleden mochten we daar al eens de heilige kindervriend begroeten, maar dit jaar zat hij waarschijnlijk vast bij één van de concurrenten, want we kunnen moeilijk van zo’n man op jaren verwachten dat hij Bree, Boechout, Arendonk, Oudenaarde en Wespelaar op dezelfde dag kan gaan opvrolijken met zijn aanwezigheid. En als de Sint dan toch moest kiezen was de kans groot dat hij in Aalst zijn opwachting zou maken op de fameuze ‘Priester Daens vredesloop’.

577 atleten dus, waarvan er maar liefst 233 onze clubkleuren droegen. Onder de 29 G-atleten bijvoorbeeld bevonden zich 19 van de onzen, en zij gaven stuk voor stuk oprecht het beste van zichzelf. Het voordeel van zo’n eerste koers is dat ze gewild of ongewild als trendsetter kunnen functioneren, en dat was hier niet anders.
De podiumviering bij de G-atleten, met Ward Grymonpon op het 3de schavotje, werkte blijkbaar inspirerend op onze jonge snaken, die amper 1,5u later al 12 top-3 plaatsen op de teller hadden staan, waaronder maar liefst 5 zeges.

Er was hier alweer geen kruit gewassen tegen het machtsvertoon van Liene Van Rompaey (1ste jaars Ben), Jonas Behaeghel (2de jaars Ben, lichtlopend manneke, vlijmscherpe start), Anneline Smets (2de jaars Pup, wat een wedstrijd inzicht!), Thomas Vandewaetere (1ste jaars Pup, oppermachtig!), en Joke Tytgat bij de 2de jaars Ben meisjes, al moest deze laatste wel diep in de reserves tasten om de bijzonder stijlrijk lopende Fien Peeters (snelle start!) achter zich te houden, in een nek aan nekspurt. De omstandigheden waren trouwens van die aard dat haast iedereen hier op dit circuit aan zijn trekken kwam, zowel de ‘krachtloper/werker’, zoals een Joke, als de haast gracieuze gazelle loopster, waar we zonder enige twijfel Fien mogen onder klasseren.
Weliswaar een op het eerste zicht wat ouderwets aanvoelende ‘weidecross’, maar wel eentje op een droge stabiele ondergrond (zelfs al had het dagenlang geregend denk ik…), en met gras op een perfecte lengte, kortom een weidecircuit dat zondermeer zijn plaats verdient te midden van de vele ‘parkcrossen’. Onze plaatselijke Hera-medewerkers hadden er werkelijk alles aan gedaan om het parcours voor de toeschouwers erg overzichtelijk te maken (kon 95% van het circuit in één oogomslag overschouwen … schitterend !!), en door het ruim uitpalen van de bochten stimuleerden ze het bijzonder aantrekkelijke ‘hoge tempo gebeuren’. Kortom … chapeau voor de parcoursbouwers!
Daarenboven waren ook de weergoden ons nog vrij gunstig gestemd, toch zeker op het moment dat onze jonge toppers zoals een Noor Latinis (2de bij de 1ste jaars Pup, wat een laatste recht lijn!), Sid Jacobs (3de bij de 2de jaars Pup), Femke Verhoeven (3de bij de 1ste jaars Min), Lars Peeters (3de bij de 1ste jaars Min), Kamiel Van Rompaey (2de bij de 2de jaars Min) en Mika Laplume (3de bij de 2de jaars Min) hoge ogen gooiden in hun respectievelijke wedstrijd. Onbegrijpelijk voor ondergetekende dat meer dan 90% van die jeugdige atleetjes toch nog met een lange broek het veld werden ingestuurd. Gaan die een lange onderbroek bovenhalen als het over enkele weken echt begint te vriezen? …

Voor de mooie verrichtingen van die vele andere Roba-jongeren verwijs ik graag naar onderstaande overzicht van de uitslag. Mooi om te zien hoe de lokale Hera-jeugdtrainers niet alleen hun eigen enthousiaste bende aanmoedigden, maar ook uit de bol gingen voor de bijna 40 koppen tellende jeugdbende van onze DAK-kern, en de ruime lichting uit het Betekomse kerngebied.  

Bij de cadetten meisjes speelden we vooraan geen rol van betekenis, hetgeen niet betekende dat onze aanwezige meisjes Hanne Leempoels, Jolien Claeys, Inen Janssens, Juline Bobbeets en Yuna Wuyten de harten van onze supporters niet wisten te bekoren, wel integendeel. Uw ‘clubkleuren verdedigen op eigen bodem’ blijft iets dat respect afdwingt, en dat signaal hebben onze dames ten overvloede mogen ontvangen.
Ook hun mannelijke clubvrienden Wout Van Breedam, Pepijn Elsen, Lander Dewyngaert, Daan Van Breedam, Yannick Wuyten en Bram Lemmens verdienen om diezelfde reden onze aandacht in dit artikel. Zij waren trouwens van nabij getuigen van het sportieve duel op het scherpst van de snede tussen ons tweetal Vince Van Winckel en Liam Dreesen. Terwijl speaker van dienst Raymond (alweer prima reportage, Raymond!) terecht het palmares van ACKO-atleet Kobe Wachtelaer wereldkundig maakte, en hem daardoor als de te kloppen man naar voor schoof, bleek ons duo daar geen boodschap aan te hebben, en vooral Liam was volstrekt niet onder de indruk van die knaap met de geel-zwarte clubkleuren. Hij zette zich vrij snel op kop, en sleurde het peloton zonder pardon op een lang recht lint. Even over half koers ging het licht stilaan maar zeker uit bij onze jongen uit Kortenberg, en leek Liam met zijn grote paslengte op weg naar een eerste vlotte zege. Alleen was dat zonder Vince gerekend, die al een volle ronde op vinkeslag zat. Deze ging op zijn beurt alleen in achtervolging, wist de kloof te dichten, en muisde er finaal nog van onder met een voorsprong van 5" op zijn beresterke clubmakker. Wat deze 2 jonge heren hier uit hun mouwen schudden was sport van de bovenste plank!
‘Geen goede dag’ was Liam’s eerste commentaar aan de finishlijn…. Wat als die man zich … wel goed voelt….
Neen, hij mag zondermeer terugblikken op een schitterend optreden, alleen was hier één atleet, gelukkig een clubmakker, nog net iets sneller. Vince, die ook nog voetballer is bij Nieuwrode (gelukkig zaterdag niet op het plein gestaan…) is samen met Liam één van de ontdekkingen van het nog prille winterseizoen. Lichte lichaamsbouw, mooie beenrotatie, en een oogstrelende stijl … Ik weet niet wat hij kan met de bal aan de voet, maar dat ‘lopen’ overduidelijk wel een natuurlijke gave is die hij van moeder natuur heeft meegekregen, staat buiten kijf.

Bij de scholieren meisjes konden we rekenen op Liana Heroes (4de), Ilse Van Malder (5de) en Evy Jacobs (7de), en na afloop van de jongens wedstrijd keken Kasper Bottu (mooi 7de), Emiel Tirry (15de), Lukas Das (17de), Roan Van Uffel (18de), Wies Raets (19de) en Tom Goossens (20ste) met enig respect in de richting van Lode Wuyts, die in deze lang gesloten koers (zeer gezapig tempo) een knappe 3de plaats uit de brand wist te slepen.

Onze supporters kregen waar voor hun geld!

De aanwezige Roba supporters hadden zich al fameus kunnen uitleven met de verrichtingen van onze jongeren (Ben tot Schol), te midden van haast even enthousiaste toeschouwers van onze buurtclubs. Dat kon u lezen in het eerste deel van dit crossverslag. Alleen toen de juniors/seniors/masters van start werden geschoten was de wekelijkse exodus van ouders en grootouders (voor wie de sportieve namiddag al niet meer stuk kon dankzij zoonlief/dochterlief) quasi reeds afgerond. Het is en blijft toch een apart gegeven dat in onze sport de hoofdwedstrijd (= seniorenkoers) het vaak moet stellen met het schraalste aantal toeschouwers aan de andere kant van de koord. Spijtig natuurlijk, en totaal in strijd met bijvoorbeeld het veldrijden, waar de ouders van jonge renners wel hun ogen de kost geven bij de passages van de ‘groten’, en zodoende de uitstraling van die sport mee hooghouden. Het is gewoon een vaststelling, heus geen verwijt …

Daardoor hebben ze natuurlijk wel de blitzstart van onze master Emily Coenen gemist (dook als 1ste de korte bosstrook in), die lang standhield vooraan in de groep, te midden van de seniors, wat haar finaal naar de zege zou leiden bij de masters, en waarmee ze de kers op de taart zet van haar indrukwekkende seizoenstart. Vera Meuris (mooi 4de, beste W45, uiteraard in haar nopjes op dit vlot lopende terrein), Helga Soetens (prima 5de stek), Jeannine VD Hoeven (beste W50, 7de), Diziana Vangoidsenhoven (7de) en Katie Declerck (10de) wisten zich netjes in de top-10 te nestelen, ondermeer voor Ine Middel (15de) en Veerle Smets (18de).
In diezelfde koers liepen slecht 3 juniors mee, dus was het een vooraf uitgemaakte zaak dat onze enthousiaste ceremoniemeester aan het podiumgebeuren, Paul Winnepenninckx, zich kon opmaken voor een totaal auberginekleurig erepodium, met Sien Wittevrongel (1ste), Merel Geerts (2de) en Elina Heroes (3de) als gedroomde hoofdrolspeelsters.
En ook bij de seniors mocht hij zich klaar houden voor een fraai trio. Onze Karen Van Proeyen drukte het gaspedaal meteen diep door, maar kon niet verhinderen dat de AVLO-atlete Charlotte van Hese mee in haar slipstream zat, en tijdens het 2de wedstrijdgedeelte het roer netjes overnam. Zilver was hier voor Karen (gemakkelijk licht lopend, in alle betekenissen van het woord) het hoogst haalbare, maar had op haar beurt weinig moeite met de nummer 3, de jonge DCLA-atlete Julie Van De Vondel. Lise Van Casteren (fraai 7de) en Cathérine Smets (14de) maakten onze inbreng compleet.

Die ‘vroeg vertrekkers’, waarover hoger sprake, kunnen natuurlijk ook niet meepraten over de beklemmende battle tussen onze M50 topper Patrick Van Daele en diens ACHL-rivaal Stefan Rens, wat een koers was om vingers en duimen bij af te likken. Patrick had z’n lesje wel geleerd op het circuit van Bonheiden, en was vast van plan om zich geen 2de maal aan dezelfde steen te stoten. Hij dwong onze man uit Herentals geregeld op kop, kwestie van niet te profiteren vanachter zijn rug, zeker omdat het weer reeds wat was omgeslagen (motregen, iets meer wind, …). Die laatste pakweg 300m was er eentje om in te lijsten, zo spannend. Patrick, slim als hij is, wrong zich langs de binnenzijde, pal aan de koord, waardoor hij de laatste bocht net iets sneller wist ‘te pakken’, en die Bonheidense misstap meteen van de kaart veegde. Met een grote naam van weleer, niemand minder dan Patrick Vanderstraeten op stek drie, kregen we een podium waar iedere organisator meteen wil voor tekenen. De 12 mede Roba’s in deze M50 koers (zie uitslag) stonden mee te applaudisseren aan het ereschavotje.  

Ook bij de jongere masters waren we met 15 stuks goed vertegenwoordigd, en een kwartet wist zich mooi binnen de top-10 te manoeuvreren, zijnde Danny Van Bael (8ste), Kristof Speltinckx (7de), Jeroen Rijnders (fraai 5de) en Chris Wouters (4de), die na een sterk optreden als beste M45 binnenliep. Maar verder in het pak was het ook genieten geblazen van ‘wedstrijden in de wedstrijd’. Denken we bijvoorbeeld maar aan het inspirerend gevecht tussen Wim De Pauw en Wouter Verbist, voor plaats 17 en 18, die haast geen oog hadden voor andere clubleden, laat staan rivalen in een ander truitje …
In diezelfde koers gaven ook onze 5 juniors het beste van zichzelf, met finaal een sterk lopende Han Raets als sterkste Roba op de 4de plaats. Het zag er een tijdlang naar uit dat die eer was weggelegd voor onze ditmaal wel snel gestarte Yorick Van De Kerkhove, alleen kon die zijn aanvangstempo naar het einde toe niet langer vasthouden, en moest zich tevredens stellen met positie 6, voor ondermeer Sander Das (9de), Tino Vandeuren (10de) en Joeri Perdieus (12de).

De weinige supporters die nog op post waren toen de 24 seniors van start werden geschoten, werden rijkelijk beloond met een op en top Roba-demonstratie. Timothy Convents sleurde de bende meteen op een lint, met in zijn spoor het kwartet Wesley De Kerpel, Lahsene Bouchiki en Pieter Verschoren en de Brugse atleet met Britse roots Loewis Kinget. Daan Coremans had zijn wagonnetje net niet kunnen aankoppelen, en was daardoor noodgedwongen de ideale gangmaker van een 2de groepje, waarin ook Sep Schillebeeckx en Brecht Cuypers hadden postgevat. Vooraan stak Wesley er spelenderwijs netjes een tandje bij, met alleen de mooi lopende Lahsene nog in zijn spoor. Timothy bleef relatief gemakkelijk op plaats drie, doch Pieter viel terug in een achtervolgend groepje. Hij had duidelijk niet zijn beste dag. Halverwege koers leken de ereplaatsen reeds netjes verdeeld, tot plots diezelfde Pieter als door een wesp gestoken, zijn 2de adem vond en een inhaalrace ondernam richting Timothy. Dit kortstondig offensief stierf echter een stille dood, want Timothy capituleerde niet, en behield zijn 3de stek, na de duidelijk sterkere clubmakkers Wesley en Lahsene.  Ondanks het vele kopwerk, met stroken ‘wind tegen’, verzwakte Daan geen moment, en legde hier beslag op de fraaie 7de stek. Via zijn voorsprong op Sep (9de) en Brecht (12de) weten we dat dit één van zijn beste crossverrichtingen is. Joris Van De Velde liep als 14de binnen, voor Michiel Nijs (15de), Wout Coenegrachts (17de), Jef Verlinden (20ste), Jeff De Vries (23ste) en Melvin Wante (24ste).

Met nog 2 tassen lekkere soep (dikke proficiat voor de mensen in de tent, prima catering!) als finale afsluiter kon onze geslaagde sportnamiddag niet meer stuk. Volgende interne afspraak … crosscup-manche in Rotselaar.
We zullen er zijn!

rudy