Verslag 1ste dag PK Vlaams-Brabant

20/4/2019 : 1ste dag provinciaal kamp. VL-Brabant

De eerste oogst is binnen

Anderhalf decennia lang heeft ondergetekende het atletiekgebeuren aan zich voorbij laten gaan, en hij wist eigenlijk niet geheel meer … ‘waarom’ dat zo was gelopen. ‘Nieuwe horizonten’ opzoeken is zo’n standaard antwoord, bij gebrek aan het herkennen, en vooral erkennen van de echte, dieperliggende redenen. Maar voorbije zaterdag, om pakweg 13u30 begonnen er toch weer enkele ‘herkenningselementen’ boven te borrelen. Wat een geluk dat Milan De Neef z’n 100m net op dat moment was geprogrammeerd, want ongewild zorgde hij er in zijn eentje voor dat deze verslaggever niet vroegtijdig terug in zijn wagen was gekropen, waar nochtans de parkeerkaart hem een bonus van 4u ‘gerust zijn’ in de gevaarlijke Leuvense blauwe zone garandeerde. 20 minuten lang zat ondergetekende gefascineerd te kijken naar die typische nonchalante opwarmingstred van onze nationale kampioen 400m, met een trapfrequentie die regelrecht is overgewaaid vanuit de Geelse Reggae festivalweide. Alleen de wiet en de rastamuziek moesten we er zelf bij verzinnen. En dan kruipt zo’n figuur in de startblokken, en krijg je vervolgens een loopstijl voorgeschoteld die u op "You tube" meteen krijgt aangeboden als u de thema ‘stijlrijke run’ hebt ingetypt … Jongens toch … Alleen die benen draaien mooi rond, perfect ondersteund door de juiste armzwaai, en een bovenlichaam dat verder totaal NIET beweegt … Ondergetekende stak zijn autosleutels meteen terug in z’n binnenzak. En a propos … voor zij die het absoluut willen weten, Milans uitstapje naar die korte spurt (11”32) was meteen goed voor het provinciale schildje.  

Het behalen van het ‘provinciale schildje’, dat is de rode draad doorheen zo’n 2-daags kampioenschapsgebeuren.

En daar is niets mis mee, wel integendeel, op voorwaarde dat het gewicht van dat schildje is gebaseerd op een ‘prestatie’ en niet op een … ‘situatie’. Het klinkt haast hetzelfde maar het is een wereld van verschil, zeker voor iemand die onze sport, de moeder van alle sporten, een warm hart toedraagt. Welke waarde heeft z’n gouden plak, als je nog voor de aanvang van de competitie weet dat ze om uw nek zal hangen, omdat u gewoonweg de enige deelnemer bent? (HSS cad meisjes, hoog jun heren, discus schol jongens, …) of naar het erepodium wordt geroepen als junior of senior, met een prestatie waarmee je naast de prijzen valt op een doordeweekse pupillen- en miniemenwedstrijd? Met 3m90 verspringkampioen worden bij de jun-sen dames is toch geen ‘respectvol beheren’ van onze geliefde atletieksport … Hoe interpreteer je deze uitslag, als je iets verder leest dat een zekere Gitte De Cock van ROBA bij de cadetten meisjes winnares werd met …4m76 achter haar naam …?  En laat me duidelijk zijn, we kijken NIET in de richting van die individuele atlete, wel integendeel (oprecht respect voor iedereen die atletiek beoefent), of de club die de organisatie voor haar rekening nam, want met onze goede collega’s van DCLA zaten we natuurlijk weer meteen safe. Gelukkig wisten zij nog erg veel ‘rood-witte’ thuisatleten te motiveren tot deelname, want anders was het op heel wat proeven nog meer huilen met de pet op. Zo perste onze ex-ROBA-spurter Andreas Vranken er bijvoorbeeld meteen een fraaie 10”50 uit de kuiten. Absoluut hoogtepunt, was letterlijk en figuurlijk de 2m16 van VAC-atleet Lars Van Looy (meteen limiet voor het EKu23 in Zweden), voor zijn trainingsmakker Bram Ghuys (2m11) van OEHalle.

Neen, deze formule deugde 20 jaar geleden al niet qua ‘uitstraling’, en blijkbaar is dit nog niet bij iedereen doorgedrongen.

Met Milan (100m jun) en Gitte op het ver cad dames, voor o.m. Hanne Leempoels (4m09, telkens iets te ver voor de plank…) hebben we reeds 2 ROBA-flitsen aangehaald, en achteraf gezien ben ik Milan dankbaar dat hij mij rond de piste wist te houden, waardoor de frustratie deels werd weggespoeld via fraaie aubergine verrichtingen.

Voor geen geld van de wereld had ik bijvoorbeeld de 2 medailles van Hera-knaap Wout Van Breedam willen missen op de 100m cad jongens (2de in 12”14) en 200m (winnaar in 24”80). Wat heeft die vent op pakweg 1,5 jaar tijd een lichamelijke metamorfose ondergaan (knappe spurter geworden!), iets wat inspirerend moet werken voor zijn jongere broer Daan (hier 14”48), die duidelijk nog aan het begin staat van zijn letterlijke ‘groeifase’. Dat trainster Jo veel plezier beleeft met deze gasten is overduidelijk, en datzelfde geldt trouwens ook voor onze cadette Ella Guldentops, die hier een 16”35 chrono liet optekenen op de 80mH., achter o.m. de reeds genoemde Gitte, die op 14”18 uitkwam. Op datzelfde hordennummer, maar dan bij de scholieren dames, vielen we met Line Dockx mooi in de prijzen (fraai 3de in een tijd van 16”00 op de 100mH). Onze snelle junior Robbe De Putter stond op het ereschavot zelfs nog 1 plaatsje hoger, door zijn 2de plaats op de 200m, in 23”31, en ook scholier Ruan Van Uffel (25”76) en senior Luca Braile (23”43) kozen voor die verlengde spurtwedstrijd. Echt steun van de wind kregen ze niet, want in de bocht draaide die voortdurend van richting. Voor onze stijlrijke 400m-loopster Paulien Dewijngaert (fraai winnares in 59”53) was dat de grootste tegenstander, meer dan haar 3 andere wedstrijdgenoten. Net als broerlief is ze nu actief op de regionale zender ROB (stage, shiftwerk), en is het wat schipperen qua trainingsmomenten momenteel. Op diezelfde afstand kwam juniore Lore Vanderwegen uit op 66”21. Na 200m zat ze nog op medaillekansen, maar in de finale 100m waren de reserves blijkbaar opgebruikt en zat er geen versnelling meer in. Voor ons ander 400m-succes konden we gelukkig rekenen op onze goedlachse Yellow Armada-cadet Silke Uyttendaele, die met 69”99 netjes onder de 70” grens bleef, wat hier goed was voor de zilveren medaille. Haar koers was net het omgekeerde van die van Lore, want na een eerder voorzichtige eerste wedstrijdhelft schudde ze een indrukwekkende laatste rechte lijn uit haar frêle lichaam, en de vreugde achteraf was navenant, volstrekt terecht overigens.
Over ‘vreugde’ gesproken, ook de andere atleten van onze ‘Berlare kern’ zorgden voor opwinding bij de aanwezige ROBA-supporters, niet in het minst bij hun directe Yellow Armada-trainers. Zo speelde scholier Runar Van Der Putten pure blufpoker door zich zeer verstandig weg te steken in de eerste 570m op de 2° reeks 800m wedstrijd (zat geheel achteraan stijlrijk het deelnemersveld te overschouwen…), om dan vernietigend toe te slaan in de voorlaatste bocht. Zijn tactisch uitgebalanceerde 2’06”37 werd beloond met goud, al had hij geen 50m langer moeten treuzelen, want in reeks één bleek z’n 1 jaar jongere vriend Matthias Eeckhout al 2’08”57 te hebben laten optekenen (quasi alles zelf moeten doen…) waarmee hij trouwens finaal naar het erepodium werd geroepen voor de bronzen plak. Elias Fivez (2’21”84) en Lukas Das (2’22”04) waren de directe getuigen van het sleurwerk van Matthias, die blijkbaar aan zijn meer dan geslaagd crossseizoen een vergelijkbaar verlengstuk wil breien.
Dat 800m-nummer lag ogenschijnlijk goed in de markt, want naast cadet Ruben Verspeurt (2’24”62), hadden ook enkele juniors en seniors hun oog laten vallen op dit koningsnummer. Qua ‘punten op loopstijl’ heeft Milan 2 concurrenten te vrezen binnen de eigen clubrangen, en dat uitgerekend op die halve fondnummers. Zelfs een volstrekte ‘atletiekleek’ krijgt het water in de mond als hij/zij de heren Timo Vandeuren en Jordy Schollaert hun molen sierlijk zien ronddraaien op die dubbele ronde. Maar loopstijl is niet alles, en dat werd hier loepzuiver bewezen, want noch Timo (2’03”57, tactische juniorwedstrijd), noch Jordy (1’58”22 bij seniors) waren bij machte om een podiumplaats op te eisen. Ook Sander Das (2’11”19), Wout Coenegrachts (2’03”34) en master Jan De Raet (2’20”46) konden onvoldoende adelbrieven op tafel leggen om zich tot potentieel kandidaat winnaar uit te roepen. Kevin De Kerpel zat nog het dichts bij de gouden plak, en hij had daar broer Wesley als ideale haas (gedurende 600m) voor aangetrokken. Alleen bleek de beresterke RCT-topper Sam Giedts dat vooropgestelde scenario blijkbaar niet gelezen te hebben, en verwees Kevin doodleuk naar de 2de stek.
Op de 1500m j/s/m dames waren er twee Roba-atleten aan de start. Onze master Ilse De Coninck (6’04”67) en haar jongere trainingsmakker Cathérine Smets, die een duik onder de 6’-grens voor ogen had. Dit laatste lukte echter net niet (6’02”60) door de zomerse temperatuur.
Met de 1500m van onze Oost-Vlaamse cadette Jarell De Waele (5’29”89, in een wedstrijd met veel ritme-wisselingen) en de 3000m van haar gouwgenote Elien Osselaer (11’49”82, sen dames) hebben we proper al de loopverrichtingen afgewerkt, en kunnen we dus mooi afsluiten met de gouden medaille van Jenna Van Win. Deze Hera-dame gaf bij de juniors iedereen het nakijken aan de speerstand (netjes 36m00 rond, voor 4 concurrenten…). En die foto van het podiumgebeuren mag ze dus later gerust aan haar kleinkinderen laten tonen, want gelukkig zal niemand van die kleine spruiten er dan de pijnlijke opmerking maken …‘lieve oma , waarom stond u daar alleen op dat podium …?’  

Ik zwijg  er over …

Op paasmaandag volgt de 2de dag, en kunnen we pas echt de eindbalans opmaken ….

rudy