Verslag BK Halve Marathon

13/3/2023 - Gentbrugge - Belgisch Kamp halve marathon

Stefanie en Lenn in grootse doen!

We zagen voorbije zondagmiddag een glunderende coach Dany Van De Putte, nagenietend van de schitterende resultaten van enkele van zijn atleten. Ook zijn collega trainer Luk Verlaenen was present, als coach van Karen Van Proeyen, en ook die was diep onder de indruk van hetgeen enkele van onze Berlare-atleten er uit hun mouwen schudden. Diezelfde avond schreef hij al ‘kwantiteit van ROBA-atleten was er vandaag niet op het BK halve marathon in Gent, maar de kwaliteit des te meer. Grote revelatie van de dag werd Lenn Teugels die bij zijn debuut op de halve marathon als 21-jarige zomaar 1u06’59" liep op een 19e plaats. Indrukwekkend in deze winderige omstandigheden!’
Niet alleen het trainersduo was onder de indruk, maar ook de atleten in kwestie zelf. Lenn zelf geeft eerlijk aan dat hij wel wist dat het conditioneel oké zat, zeker na die meer dan geslaagde test op de 10km-loop in het Duitse Leverkusen, waar hij een puike 31'02" liet optekenen. Alleen dan hier, op een halve marathon, in pittig winderige opstandigheden, een werkelijk verbluffende … 1u06'59"-chrono laten optekenen is toch nog van een andere orde hé!

Eigenlijk voelde Lenn al meteen dat hij over ‘goede benen’ beschikte, en wist zich al snel in een juist, ‘tempovast’ groepje te positioneren. Meeschuiven, geen gekke dingen doen, en luisteren naar het lichaam dat was hetgeen er tijdens de eerste helft van de koers gebeurde. Iets voor halfweg spoorde de RCG-atleet Bjarne Rasschaert onze jonge senior aan om een tandje bij te steken, en dat was net op een ongemakkelijk moment, want even voordien had hij zijn bevoorrading, drankje, gemist, en sloop meteen de onzekerheid doorheen het kopje van … ‘oei, dit gaat mij mogelijk opbreken’ … Toch nam Lenn het risico, en zorgde samen met de RCG-atleet voor een tempoversnelling richting de dijkzone, waar gelukkig een volgende bevoorradingspost stond, en hij meteen een gelletje kon binnenwerken. Afstandlopen is nu eenmaal een mix van talent (wat we bij Lenn al ontdekten op scholierenleeftijd) en dat oh zo belangrijke ‘metabool evenwicht’, dus ervoor zorgen dat de benzinetank niet onder de rode lijn verzeild geraakt. Hier werd Lenn daar duidelijk van gespaard, meer zelfs, naar het einde toe kon hij het gaspedaal nog verder indrukken, met als schitterend beeld die verwonderde blik van hem bij het aanschouwen van het scorebord … 1u06'59"! Knap vent!

Ook Cedric Van De Putte zat aanvankelijk mee in hetzelfde groepje van Lenn, maar die voelde al relatief snel dat hij lichamelijk geen al te beste dag had, en liet zich quasi halverwege koers afzakken, om Hanne Verbruggen nog een dienst te bewijzen als haas. Cedric zit midden in een zware marathonvoorbereiding, en mogelijk ontbrak het hem hier aan wat frisheid. Hij kreeg een tijd van 1u12'30" achter zijn naam.  
Iets verder was er nog een 3° ROBA-man het beste van zichzelf aan het geven, namelijk Siegert Lefèvre, en ook deze atleet kende net als Lenn een begenadigde dag. De meeste ROBA-volgers hebben deze sympathieke kerel voor het eerst aan het werk gezien op het provinciale kampioenschap veldlopen te Vilvoorde, waar hij samen met Lenn en Maarten De Munck sterk voor de dag kwam op de korte cross. Hier verbeterde hij zich van 1u20’ naar 1u14’30".

Iets verder in het pak zagen we Karen Van Proeyen haar kilometers afmalen, en dat was oorspronkelijk niet de bedoeling. Maar na die valpartij halverwege haar laatste marathon, diende de jaarplanning meteen aangepast, en werd de 42km195 van Rotterdam als nieuwe uitdaging en richtlijn aangeduid.

Ook wat deze titelstrijd betreft werd pas de woensdag voordien de knoop doorgehakt. Dus van ‘specifiek gericht pieken’ was hier absoluut geen sprake, laat staan dat er werd ‘afgebouwd’ richting deze koers in het Gentse. Neen, Karen had een pittige trainingsweek in de benen, en was gezien die realiteit meer dan tevreden met haar chrono hier, 1u16'50", zeker gezien de weersomstandigheden. Op heel wat stroken had de felle wind immers vrij spel. Dus nu voor haar nog eens een koers ‘zonder druk’, en dat leverde ontspanning en ‘genieten van het lopen’ op, zei Karen achteraf. Mentaal kon ze zo’n relaxed moment wel gebruiken, gezien de recente drukte omheen een verhuis en het werk. Maar, zoals zo vaak gezegd, zonder druk lopen is ook een Godsgeschenk, en het feit dat ze hier slechts 1 minuut boven haar eigen record bleef, onderstreept dit alsmaar weer. Qua opsteker richting Rotterdam is dit mooi meegenomen, net als het podiumgebeuren trouwens, want onze topper stond te schitteren met de zilveren plak om de hals bij de W35, naast de kampioene Hanna Vandenbussche en de Rieme-atlete Anneleen Vande Riviere.

Op datzelfde podium stond even later ook onze Stefanie D’Haen te blinken, zoals u bij het begin van dit artikel al kon zien. En net als in het geval van Karen stond ook bij Stefanie deze koers absoluut niet in grote letters aangeduid in haar agenda. Ze twijfelde opmerkelijk lang, want pas de dag voordien viel de beslissing. Er werd aanvankelijk gekozen voor de groep die naar een chrono van om en bij de 1u20’ zou lopen, maar al snel nestelde ze zich bij een volgend groepje, waar ze zich tot kilometer 15 wist te handhaven. Daar nuttigde ze een laatste gelletje, en dat bleek niet zo evident als het eruit ziet …  Even een misgelopen slikreflex, gevolgd door een langdurige hoestbui, en verstoring van het loopritme, waardoor ze het ondersteunende groepsgevoel, zeker bij die wind, plots kwijt was, daar de collega-lopers niet even achteruit keken, laat staan zouden temporiseren. Plots zat ze dus alleen, en het duurde een tijdje voor ze terug dekking had in een volgend groepje, dat weliswaar trager liep dan ze zelf aankon, maar toch koos ze, strategisch denkend, voor die optie. Ze wou de resterende kilometers niet in haar eentje afwerken, zeker daar ze wist dat uitgerekend daar de wind wel eens de spelbreker zou worden. Na deze korte fase van energie sparen, trok ze op één kilometer van de meet nog eens alle registers open, en lag finaal die fraaie gouden medaille W40 op haar te wachten. Stefanie is echt van alle markten thuis, want enkele weken geleden zagen we ze nog zilver eremetaal behalen op de 1500m indoor, en hier stond ze dus nog één trapje hoger, maar wel op een halve marathonwedstrijd … Grote klasse, beste Stefanie!
Op uitnodiging van Dany, was Karen ‘testen’ gaan afnemen bij een aantal van zijn atleten, meer bepaald naar haar uitleg op onze eerste infoavond van onze trainingtechnische commissie. Met die kennis van hun sterke en zwakkere punten, zoals bijvoorbeeld hun ‘Vla max waarde’ (= snelheid van maximale lactaat aanmaak) zijn die betrokken atleten aan de slag gegaan, en niet geheel zonder resultaat, zoals nu blijkt. Meer kennis over het ‘fysiologisch gebeuren van uw eigen lichaam’ is een meerwaarde die niet meer weg te cijferen is, zeker op topniveau. ‘Luisteren naar uw lichaam’ krijgt nu eenmaal een meer wetenschappelijke invulling, en die atleet die dit beseft heeft nu eenmaal een streepje voor …
Dit was het laatste wedstrijdartikel van de wintercampagne, en we zijn er niet verdrietig om …  Even een fase van relatieve rust op onze kleine ROBA-redactie, we zeggen er geen ‘neen’ tegen…

Rudy

Uitslag : zie website VAL, bij ‘kampioenschappen’