Verslag KVV AC

18/05/23 - Gent - KVV alle cat                            

Zilver voor Katelijne en Lenn, Brons voor Liselot !

Voorbije donderdag, op Hemelvaartsdag, was er het eerste grote treffen van de betere Vlaamse atleten dit seizoen, althans als individu, en dat in het kader van het KVV, het Kampioenschap van Vlaanderen ‘alle catg’.
15 ROBA’s voelden zich geroepen om naar de Gentse Blaarmeersen te trekken, en alleen onze vriend Walter De Wyngaert moest alweer doorrijden naar Gentbrugge, want zij moesten, zoals zo vaak, op een ander terrein hun geliefde onderdeel, hamerslingeren, afwerken. Hij slingerde het 7,26kg wegende gevaarte 51m98 ver, zuiver op techniek en jarenlang automatisme, want van echt doorgedreven trainen, zeker wat betreft kracht, is nog nauwelijks sprake, kwestie van braafjes ‘luisteren naar het lichaam’. En toch nestelde hij zich hier nog netjes op plaats vijf.

Nog slechts 2 andere ROBA’s waren actief op een kampnummer, meer bepaald Stien De Meyer bij het speerwerpen en Katelijne Lyssens in de discuskooi. Voor Stien werd het een zeer aangename en vooral ontspannen wedstrijd, ja zelfs een soort ‘thuiswedstrijd’, daar ze als studente in Gent deze infrastructuur door en door kent, en er maar liefst 4 andere dames van haar vast trainingsgroepje van de partij waren. De 35m-worp, waar ze al zo lang naar uitkijkt, werd haar tijdens de interclub nog ‘ontnomen’ (onterechte nullen…), maar hier, in die voor haar ‘ontspannen sfeer’ viel bij de 4° poging alles in een plooi. Haar 34m72 bij de 2° worp verraadde al een op punt staan van de fysieke paraatheid, en 2 ronden verder verscheen de verlossende … 36m17 op het scorebord, hier goed voor de 8° eindplaats. Nu snel terug een volle maand tussen de boeken kruipen, om nadien met een gerust geweten verder haar ‘aanloopfase’ bij dit onderdeel nog beter onder de knie te krijgen. We gaan in de zomer nog van haar horen, zoveel is duidelijk …

Van dat ‘relaxed sfeertje’, met trainingsvriendinnen in de buurt, was bij Katelijne totaal geen sprake, wel integendeel. De maar liefst … 1u40’ durende rit van Leuven naar Gent (stilstaand verkeer) zorgde er voor dat van een ontspannen en natuurlijk noodzakelijke fysieke opwarming totaal geen sprake meer was, buiten nog snel een ingooimoment, en daar moest ze het mee doen. Dat dit impact had op de wedstijd, in het bijzonder tijdens de eerste worpen, hoeft geen betoog. Na een ‘zekere’ 45m88 in de eerste ronde volgden er meteen 3 nullen, en eigenlijk voelde het pas in de finale 6° ronde voor Katelijne aan als op de training, als in haar ‘normale’ doen. Met die 49m06 dacht ze wel redelijk vooraan te zitten, maar geheel zeker was ze niet, want door de stress van het bijna te laat komen, en het daaraan gekoppelde suikerdipje was ze bijzonder gefocust op haar wedstrijd, en had ze helemaal geen weet van hoe de rest er voor stond. Pas na afloop had Katelijne door, dat ze met die 6° worp het duo Elena Defrère, 48m93 en Anouska Hellebuyck, 48m89, achter zich had weten te houden, en alleen de duimen moest leggen voor de Lierse Babette Vandeput, die eveneens bij de 6° poging een 51m80 uit de mouwen schudde. Een knappe zilveren medaille dus, en daar kon ze gezien de in de soep gedraaide wedstrijdvoorbereiding best mee leven. Proficiat, beste Katelijne!  

Wie we eveneens proficiat mogen wensen is onze 2° medaillewinnaar van de dag, Liselot Smolders, die op de 800m de bronzen plak uit de brand wist te slepen. Meteen van bij de start muisden er 3 dames vandoor, zijnde Isura Rossaert, Maaike Vander Cruysse, en de latere winnares Jacintha Cornelis van Vlierzele. Door zelf maar matig te starten keek onze BETA-dame meteen tegen een kloof aan van een 6-tal meter, en het zou tot pakweg de 500m-bocht duren vooraleer ze terug in de slipstream kwam van de 3 dames. Achteraf gezien een zeer verstandige zet van haar, dat ‘eigen tempo’ juist aanvoelen, want één bocht verder begon Rossaert het moeilijk te krijgen en meteen was Liselot er als de pinken bij om naar de bronzen positie op te schuiven, en die zou ze niet meer loslaten. Brons dus op het KVV, met nu al een puike tijd van 2’11”86! Mochten we dit 1 maand geleden hebben voorspeld dan werden we weggelachen als een volstrekt waardeloze sukkel.

Op diezelfde 800m-afstand zagen we bij de heren een overgelukkige Ward Delmé aan het einde van zijn koers. Ook hij liep quasi gans de B-reekskoers door in 4° stelling, en we zagen hem tussen 500m en 700m voordurend twijfelen van moet ik nu al een tandje bijsteken, en alles opsparen tot de laatste rechte lijn. Uiteindelijk koos Ward voor deze 2° optie, en bij het ingaan van de laatste bocht achtte hij zijn moment gekozen, en met veel machtsvertoon overklaste hij de 3 gasten die voor hem als ideale haas hadden gefungeerd. Toen hij de klok zag stoppen op … 1’57”55 zagen we meteen de 2 gebalde vuisten, en een mooi ogende vreugde, die hij via het handjes schudden meteen wou delen met de rest van het deelnemersveld.
Ook ons jonge 400m-duo Charlotte Coene en Hannelore Hecq was na afloop van hun koers ‘content’, omdat ze voor beiden een bevestiging betekende van de fraaie verrichtingen van de voorbije weken. Charlotte dook met 59”35 voor de 2° maal in evenveel weken onder de 60”-grens, en ook Hannelore zat met 60”15 aardig in de buurt van het vorige week gelopen record van 59”76. Vooral haar eerste driekwart wedstrijd was zondermeer indrukwekkend te noemen, want in de laatste bocht hing ze zelfs voor haar trainingsmakker Charlotte.  

Wie stiekem op meer had gehoopt waren onze mannen van de 400m en de 400m horden. Op deze laatste proef zagen we broers Daan en Wout Van Breedam aan het werk, en vooral deze laatste was naar Gent afgereisd om een duik te maken onder de 58”-grens. Technisch verliep het al redelijk aardig, behalve op de laatste horde, waar het alle hens aan dek was om recht te blijven. Meteen was het tempo gebroken, en strandde hij op een tijd van 58”47. Dat zijn streefdoel van een hoge 57”-er echt binnen handbereik ligt heeft Wout hier wel duidelijk aangetoond, dat is dus geen grootspraak. Bij Daan zat de ritmestoornis al bij de eerste horde, toen de man net naast hem de horde compleet aantikte, en in zijn val het tempo van onze 2° HERA-man in koers meteen danig verstoorde. Laat dus ook voor Daan zijn hier gelopen 62”90 een ‘vertrekchrono’ zijn richting ongetwijfeld snellere tijden verderop in het seizoen.
Ook op de 400m wou Gilles Vluymans persoonlijke geschiedenis schrijven, door hier in de Oost-Vlaamse hoofdstad voor het eerst onder de 50”-barrière te duiken. Dat tijdens de voorbije weken één van de beide knieën hem wat lichte hinder bezorgde, en hem weerhield om de voorziene snelheidstrainingen netjes af te werken, had hij net voor de koers mentaal even naar de achtergrond verdrongen, maar het effect van die gemiste trainingsinhoud kreeg hij wel zonder pardon op zijn bord gepresenteerd, vooral in de eerste wedstrijdhelft. Gilles liep er wat ‘geforceerd’ bij qua tred, en ook in de laatste rechte lijn kon hij het tij niet keren, ook al kwam hij een stuk terug op de koplopers. Zijn 50”43-tijd was hier goed voor positie 11. Dichter in de buurt van het erepodium, om precies te zijn … pal er naast op positie 4, treffen we Vincent Laporte aan in de einduitslag, en dat met een chrono van 48”74. De nummers één, twee en drie waren hier 1 niveau te sterk voor de rest van de 22 400m-lopers, en vooral in de laatste rechte lijn zagen we dat de typische sterke finish van onze beresterke Vincent er nog niet volledig ‘doorkwam’. Maar het seizoen is nog maar pas begonnen en de jacht naar een hoge 47”-er is nog maar net afgeschoten.

Inge Bellemans op haar beurt was zeer content over haar optreden in de reeksen, in het bijzonder wat de start betreft, en met een 14”21-tijd schoof ze netjes, met Noor Vits naast zich, naar de A-finale. En ook daar viel niets aan te merken op de startfase maar op de 5° horde was de passage niet vlekkeloos, en het vlotte ritme meteen ook opgebroken. Daar lag een 14”73 op haar te wachten. Geduldig en structureel opbouwend als ze is, neemt Inge bij iedere koers de verbeterpunten mee voor het volgende optreden, en koestert ze meteen ook de winstonderdelen die er telkens te rapen zijn.
Hopelijk zit ook onze beloftevolle junior Tinne Vertongen eerlang in zo’n opbouwend patroon, zeker nu ze beslist heeft om het meerkampgebeuren achter zich te laten, en alles te zetten op de spurt, en waarbij ze nu alle technisch onderricht in handen legt van onze trainer Koen. Op de 100m kwam ze uit op 12”33, en op de dubbele afstand verscheen er een 25”60 achter haar naam, weliswaar nog steeds niet geheel verlost van de ‘spanning’ in de hamstrings, waardoor ze het in het bochtenwerk lichtjes moest laten lopen. Dat was ook de reden waarom ze de B-finale liet passeren.      

Op de 5000m werden we vertegenwoordigd door Elien Osselaer bij de vrouwen en Vince Van Winckel bij de mannen, en in beide gevallen zagen we een licht ontgoochelde atleet/atlete, en dat ondanks het feit dat ze met een nieuwe PR-tijd huiswaarts keerden. Beide ROBA’s hebben nood aan een eerder egaal tempowerk, zonder al te veel ups en downs, waardoor het een ‘rommelig’ verloop kent. Toch pitste Vince alweer een 8-tal seconden van zijn persoonlijk record, en bracht het hier op 14’52”01, maar in een prima zuurstofrijke avondkoers met een perfect haaswerk kan daar duidelijk nog een stuk af. Datzelfde geldt voor Elien, die haar besttijd op 18’24”25 bracht, maar bij een ideale wedstrijd qua tempo-opbouw daar gerust nog een halve minuut kan op inleveren.   

Pechvogel van de dag was zonder enige twijfel onze Lenn Teugels, die samen met nog amper 4 andere atleten op pad werd gestuurd voor de 3000m steeple, dus … 7,5 ronden van 400m. Al na 200m moest de 5° loper al lossen, en ook de nummer 4 was geen partij voor Lenn, Lucas Lievens van AC Zottegem en de Lebbekenaar Gaetan Van Laethem. Deze laatste oogde technisch de sterkste van de drie, op de balken en aan de waterbak, maar qua zuiver loopvermogen hadden Lenn en de man van Zottegem duidelijk een streepje voor. Na een kleine 4’ koers deelde Lenn een eerste speldenprik uit, en Gaetan Van Laethem moest een gaatje laten, dat in de volgende ronden alleen maar groter werd. Na 5 ronden leek ook Lucas Lievens stilaan last te krijgen van het strakke tempo van Lenn, maar wist op de balken telkens weer dichter aan te sluiten, hij hing echt aan de rekker zoals ze zeggen. Maar na amper 5,5 ronden ging opeens de bel, en ook de speaker ging mee op in het verhaal, waardoor de 2 jongens vooraan het signaal kregen van ‘het is zo ver’, en wat meteen resulteerde in een directe aansluiting van de Zottegem-atleet. Meer zelfs door het opzwepend karakter van de micoroman begonnen ze al voor de waterbalk met de inzet van de eindrush, die finaal na een ware nek-aan-nek-spurt werd gewonnen door Lucas Lievens. Zuiver kapot, maar beiden toch voldaan, liepen ze in het uitlopend verlengde van de finishzone, dus uiteraard de eerste steeple in de bocht negerend… Eén van de lokale helpers stortte zich trouwens al meteen op die eerste hindernis, met het vaste voornemen deze meteen te verlagen voor de race nadien, de steeple-koers voor de vrouwen. Alleen kwam toen de 3° man in koers aangelopen, en zonder verpinken pakte hij wel die steeplebalk, waarop iedereen plots die tijd van … 8’11” verdacht ‘scherp’ begon te vinden, net 1 seconde boven het record van onze man uit Testelt, William Van Dijck. Meteen werden ook de 2 net gestopte lopers Lenn en Lucas aangemaand om terug in koers te gaan, alleen vergaten beiden daarbij eerst netjes die eerste balk in de bocht, net na de aankomst, te hanteren.

Waar mensen aan het werk zijn, gebeuren nu en dan menselijke fouten, maar dit zouden ze toch moeten kunnen vermijden. ‘Die lopers kunnen toch ook tot 7,5 tellen’ hoor ik jullie al hardop denken, maar als je amper 1° steeple op je teller hebt staan zoals Lenn, en dus nog vrijwel niets als ‘gekende ervaring’ is opgeslagen, dan wordt alle aandacht, bij gebrek aan automatisme, opgeslorpt door de passages op de balken en waterbak. Onbewust leg je al je vertrouwen in handen van de officials, wat het bijhouden van het aantal ronden betreft. Noch het bordje met het aantal ronden op, noch de tikkende klok in de hoeken van de piste krijgen van het op dat ogenblik volop ‘lerend’ brein de normaal gerichte aandacht, omdat dat 1400g wegende orgaan volledig ‘bezig is’ met die ‘nieuwe motorische kennis’ (steepletechniek) vast te leggen. Hoeveel rondjes we ondertussen hebben afgelegd, dat moeten de hersenen van de officials registeren, dat is nu eenmaal hun op dat openblik opgelegde taak. Finaal besliste de jury dat Lenn toch de zilveren medaille kreeg, net als Gaetan, en goud lag er te wachten op Lucas, die dus 2 keer volle bak spurtte voor de zege, en 2 maal met succes.  

Kortom, dus toch een ‘waarderend gebaar’ vanuit de jury, jegens Lenn, maar een officiële tijd, en dus zo en zo een PR-chrono heeft hij natuurlijk niet, bij gebrek aan die passage op de eerste balk in de finale toer. Laat ons oprecht hopen dat Lenn dit steeple-experiment niet meer loslaat, want mits meer ervaring en technisch onderricht, kan hij echt fraai opklimmen in dit wereldje. Onze steun heeft hij voor 300%!

Rudy

Uitslag : zie atletiek nu