Verslag BK Aflossingen

18/09/23 - Braine L'Alleud - Belg kamp aflossingen

Scoren aan 100%!             

1 jaar na hun rollercoaster-ervaring hebben onze scholieren jongens met de benen geantwoord, en de puntjes op de i gezet. U herinnert zich nog wel dat we 12 maanden geleden in Kessel-lo ook medaillekandidaat waren, maar onze 4° man in koers, Dieter Bergs, in de laatste recht lijn, in volle inspanning abrupt een spierscheur opliep, en het was meteen ‘boeken toe’ voor onze 4 gasten. Enorme pech natuurlijk, en dat gegeven zal ongetwijfeld wel door hun hoofden gepasseerd zijn toen ze voorbije zondag, in het stadion van Braine L’Alleud, op hun posities gingen postvatten. Ook vorig jaar zaten ze er immers op een wolkje, na dat schitterend optreden in het voorprogramma van de Memorial, maar 1 week later sloeg dus het noodlot toe. Hier viel dus iets … ‘recht te zetten’ …

In de reeksen maakten ze, met de handrem nog deels opgetrokken, al brandhout van de voltallige concurrentie, stuk voor stuk teams vanuit Brussel en Wallonië, zijnde Excelsior, Herve, CABW en Club Sportif de la Dyle. In de 2° reeks zat de grote concurrerende ploeg, deze van het Brussels team uit Vorst, het ‘Cercle Sportif la Forestoise’. Zij zouden snel even Vlierzele, DCLA, Schaarbeek en Seraing degraderen tot meelopers, tenminste als ze op dezelfde manier zouden uitpakken als op de Memorial, 1 week voordien, toen ook wij als 2°, nederig het hoofd moesten buigen. Alleen bij de 1° aflossing liep het al volledig in de soep bij de Vorst-jongens, en de rode vlag ging omhoog. Ons eigen 4-tal was meteen verlost van hun ‘Gesel Gods’...
In de finale was het nu dus een kwestie van niet zelf in de fout te gaan, geen gekke dingen doen, en op ‘voorzichtigheid’ het stokje doorspelen. Daarom werd er hier en daar het merkteken een voetje dichterbij aangebracht, want die gouden medaille binnenhalen was de enige boodschap, met welke chrono was bijzaak.   
Wel … 43”30 seconden later verschenen er meteen 4 paar handen in de lucht, want de naaste rivalen uit Vlierzele en Seraing waren niet bij machte om onze jongens, zijnde William Celis,  Oscar Mues, Robbe Carchon en Kamiel Van Rompaey ook maar één strohalm breed in de weg te leggen, en ook de andere finalistenteams, waaronder onze Leuvens collega’s konden absoluut geen weerwerk bieden tegen het aubergine-geweld. In vergelijking met vorige week, die fameuze run op het Memorial-voorprogramma, was het wisselgebeuren ditmaal een stukje stroever, doch zuiver en alleen omdat ze onder geen beding een rode vlag wilden zien op wapperen, en hun titeldroom alsnog aan scherven zien vallen … Neen, puur atletisch kon, door het uitvallen van Vorst, de zege hun niet ontsnappen, als ze tenminste geen fouten maakten met het stokje. Dat scenario bleef gelukkig achterwege, en onze 4 gasten beleefden voor een 2°maal in evenveel weken een onvergetelijk topmoment dat ze nooit meer gaan vergeten. Vanaf nu zal het aanhoren van de Brabançonne, waar en wanneer ook, nooit meer hetzelfde zijn. ‘Een knap seizoen zo mogen afsluiten is fantastisch’, zei William achteraf, en daarmee vertolkte hij ongetwijfeld ook de gevoelens van zijn teamgenoten … DIKKE PROFICAT, MANNEN!!!

Onze collega’s van USBW, wat staat voor ‘Union Sportive Braine Waterloo, kregen nog een 2° ROBA-team over de vloer in hun ‘Stade Gaston Reiff’, en ook dat viertal was niet van plan om er maar een figurantenrol te gaan spelen. Onze Liselot Smolders was erin geslaagd om haar trainingsgenoten Hannelore Hecq en Mathis Van Roosendael te overtuigen om nog een ‘verlengstuk’ te breien aan hun reeds lange zomerseizoen, en voor de 2° mannelijke atleet in haar ‘gemengd 4x400m-team’ kreeg ze Gilles Vluymans zo ver, om zijn spikes terug vanonder het stof te halen. Hij had daarenboven maar net een 3 weken durende, deugddoende reis in Griekenland achter de rug. En dat woordje ‘net’ moet je letterlijk nemen, want door een vertraging van 6u op de luchthaven had Gilles eigenlijk nauwelijks zijn bed gezien.  
                                 
Mathis, Hannelore en Liselot hadden de voorbije week nog geoefend op de stokwisseling, en deze laatste zorgde ervoor dat de zenuwen ‘onder controle’ bleven, en het ‘geloof’ in het gebeuren niet wegzakte. In de eerste van de 2 reeksen ‘rechtstreekse finale’, kwam AC Geraardsbergen als sterkste uit de strijd met 6 andere ploegen, en dat in een tijd van 3’42”87. Die chrono kon en mocht voor ons geen probleem zijn, dus was het kwestie om in de 2° en sterkste reeks in de top-3 te eindigen, zo ogenschijnlijk ‘eenvoudig’ was de opdracht bij aanvang.
Vanuit baan drie nam Mathis het eerste luik voor zijn rekening, en gaf na een puike koers het stokje door als 4° loper, net voor de nummer vijf. Hannelore schoof als 2° loper na 100m naar binnen, in 5° stelling, en zou in diezelfde positie het stokje in handen van Gilles duwen. Een aantal teams leken hun beste dame op die 2° positie te hebben ingepland, waardoor onze 2°j scholier alle zeilen moest bijtrekken om die uitgangspositie te behouden. Ze mag echt met veel trots terugblikken op haar race. Gilles voelde meteen aan dat hij nauwelijks zijn bed had gezien, en in die omstandigheden een 400m lopen na 5 weken relatieve rust, bewijst dat clubliefde geen ‘uitgestorven begrip’ is. Hij zag voor zich de 4 teams terug samensmelten, maar meer dan de kloof niet groter te laten worden zat er niet in vandaag. Gelukkig kon hij het kleingoed overdragen aan Liselot, die haar spikes overduidelijk direct in ‘turbo-stand’ had staan, en na amper 160m al 2 meisjes terug bij de kraag had gevat. Op 200m van de meet was het overduidelijk dat de bronzen plak voor ROBA was, en zelfs de nummer twee, het team van Royal White Star AC, een Brusselse ploeg uit Sint-Lambrechts-Woluwe, hield nog minder dan 2 seconden over op onze aanstormende ROBA-wervelwind, die om en bij een lage 56”-er moet hebben gelopen … Met een chrono van 3’38”41 mocht een totaal ‘kapot zittende’ Liselot iets later het erepodium betreden, samen met een overgelukkig trio, dat bijzonder blij was deel te zijn geweest van een zeer geslaagde onderneming.  Dikke proficiat aan Mathis, Hannelore, Gilles en Liselot !!

Hopelijk werkt dit dubbel succes inspirerend richting volgende zomercampagne, want 2 teams is en blijft ‘te weinig’ voor een club als de onze. Daarnaast beseffen we best dat het alweer een ‘lange zomer’ werd voor heel wat van onze betere atleten. Mathis, Hannelore en Liselot moeten er nu echt de riem afleggen, en Gilles mag … lekker veel slaap inhalen …

rudy

uitslag: zie ‘VAL kampioenschappen’