Verslag BK Cadetten en Scholieren 2018

BK Goud Milan De Neef

10/9/2018 - Belgisch kampioenschap cadetten/scholieren

Blinkend goud voor Milan, met een duik onder de fameuze 50”-grens!

Het eerste WE van september is voor iedere cadet en scholier met een zekere ‘inhoud’ en ‘ambitie’ het moment van de waarheid, want de Belgische atletiekbond prikt jaarlijks dan netjes hun kampioenschap op de trouwens al pittig gevulde wedstrijdkalender. Misschien is het wel geen toeval dat dit telkens samenvalt met de open monumentendag, want natuurlijk streeft iedereen (bond, clubs, trainers, ouders, atleten, …) ernaar dat die jeugdige, ontluikende talenten uitgroeien tot iconen, tot … ‘monumenten’ binnen onze moeder aller sporten, de atletiek. Dit betekent meteen dat ‘planmatig trainen’ en vooral ‘gedoseerd belasten’ net de voornaamste training technische parameters zijn die iedere jeugdtrainer voor ogen moet houden.  

‘Persoonlijke records’ laten optekenen op zo’n kampioenschap is meteen de beste indicatie van z’n planmatige aanpak. Vandaar die vreugde bij Robbe De Putter op dag 1, meerbepaald op de 100m voor scholieren jongens.
In de laatste reeks liet hij een persoonlijke besttijd optekenen van 11”54, en of dat nog niet voldoende was verscheen er nog een ‘kleine q’ achter zijn naam, wat meteen betekende dat hij bij de top-8 zat, en zijn spikes nog niet te diep moest opbergen. In die finale, later op de dag, voelde hij echter na driekwart wedstrijd plots wat spierpijn, wat ‘doortrekken’ onmogelijk maakte. Trainster Anja zocht meteen de wedstrijdarts op en diens verdict was zonder klaar … geen 200m run op zondag, net zijn favorietenafstand, … wat natuurlijk een domper was op het gelukzalig gevoel van eerder op de dag. Wel van de partij op die afstand, maar dan bij de cadetten, was Karel Daniëls, die met 24”41 ook uit kwam op een persoonlijk besttijd, en dus terecht met een Godszalig gevoel nadien in tribune van Kessel-lo mocht gaan postvatten.

Onze DCLA-vrienden maakten er organisatorisch een hoogdag van, waarbinnen het ‘fijn’ presteren was. Kato Gevaert genoot zichtbaar op dat middenterrein aan de polsstokstand, en krikte mede hierdoor haar PR op tot 3m20, al mogen we het effect van de corrigerende instructies van trainster Nathalie na iedere poging zeker niet onderschatten.
Datzelfde kan trouwens gezegd worden van speerwerpcoach Bram die vanachter de balustrade ter hoogte van de werpstand, Lars Verlinden (zon/jongens), alsook het scholieren duo Jenna van Win (zat/meisjes) en Benjamin Smets (zon/jongens) de nodige steun verschafte met allerlei tips. Wat bij de dikverdienende tennisprofs dus blijkbaar absoluut niet mag, is gelukkig ondertussen al de evidentie zelve geworden binnen de atletiek, zodat Jenna (10° in de finale, met 33m85) en Lars (9° bij de jongens, met 40m88) dan ook geen enkele reden hadden om de scheidsrechter te beschuldigen van oneerlijke, seksistische praktijken. Benjamin had al helemaal geen tijd voor die onzin, want bij de scholieren jongens was de spanning te snijden tot de allerlaatste worp. Deze niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal beresterke ROBA-jongeling zat voortdurend te flirten met de bronzen positie, en bij de 6° en allerlaatste poging schudde hij een uitstekende 52m53 uit de mouwen, meteen … comfortabel op de 3° stek. In de tribune ging de reeds aangename nazomer temperatuur met een snok 5 graden in de hoogte, maar dat was zonder ACW-atleet Ward De Block gerekend, want deze knaap uit het Waasland diende meteen van antwoord door het 700gr speer-gevaarte 1 minuut later nog eens netjes 1m80 verder neer te planten. Sportief zoals het hoort ging Benjamin de Oost-Vlaming feliciteren omwille van diens ultieme tegenzet. Een 4° stek dus, maar wel een PR met 2m21 … knap gedaan, beste Benjamin!

Diezelfde 4° plaats was ook het hoogst haalbare voor steepleloopster Merel Geerts. De nummers één en twee muisden er meteen vandoor, maar de strijd om brons, daar was het haar om te doen, met de Waalse atlete Emma Dubin als directe concurrente. In het begin van de wedstrijd leek het ook een haalbare kaart, want op het balkenwerk, en vooral aan de waterbak bleek onze Vlaamse kampioene duidelijk over meer techniek te beschikken. Alleen bezat de MOHA-dame een hoger ‘zuiver loopvermogen’, waar Merel finaal moest voor buigen. Ze was met de 4° beste tijd ingeschreven, en vaak is dat toch een indicatie, zeker op z’n technische onderdelen. Ook onze cadetten Gust Waegeman (8°, 4’56”19) en Mathias Eeckhout (9°, 4’56”32) tekenden present voor het mooie steeplenummer, maar kwamen hier niet tot een persoonlijk recordverbetering. Dat mag hun niet afschrikken, want ‘puur technisch’ (lees ‘aanvallen van de balk’) kunnen beiden nog heel wat winst boeken.

Eigenlijk is de term ‘winst boeken’ volstrekt overbodig in een verslag van cadetten/scholieren, want dat is de evidentie zelve, zeg maar de ‘rode draad’ doorheen de jeugdatletiek. Nooit maakt een menselijk lichaam zoveel ‘wijzigingen’ door als uitgerekend op die leeftijd, zowel cerebraal (van puberbrein naar adolescenten brein, en finaal naar een volwassen stel hersenen…) als zuiver lichamelijk (plotse groei, hormonaal, …). Ondergetekende zat in de buurt van de gelukkige ouders en andere volgers in de tribune, toen onze absolute smaakmaker van de dag, Milan De Neef zijn schitterende race afwerkte, en ik deelde mee in het collectief geluk. Niet alleen de wijze waarop Milan dat loodzware nummer afwerkte (= meter na meter de koers perfect onder controle !!), stemde iedereen in opperste geluk, maar vooral die werkelijk schitterende eindtijd als ultieme beloning, zorgde voor euforische taferelen in de hoofdtribune.
Toen de klok bleef stilstaan op 49”77 dacht ik meteen terug aan diezelfde koers, op diezelfde dag, op datzelfde nummer, … echter 18 jaar geleden. Toen pakte een zekere Ken Branders met een 49”52 chrono de laatste Belgische titel in … ‘BETA-kleuren’, netjes 3 weken voor ons ROBA-stichtingsvergadering/feest, op 29 september 2000. Hij was wel al een product van de toen reeds 1,5 jaar opgestarte trainingstechnische samenwerking tussen de weliswaar nog zelfstandige clubs (Beta-atleet, trainende bij de uitstekende, succesrijke Hera-coach Willy van Ham). Mijn gedachte was nog niet weggeëbd, toen ik zijn naam al zag verschijnen op diverse smartphones om mij heen. Eénieder vroeg zich immers meteen af of ook het clubrecord uit de ROBA-tabellen aan diggelen was gelopen… Neen dus, al mag dit absoluut de pret NIET bederven, wel integendeel!!!
Ken was uiteraard ook 2° jaars scholier (zijn ‘werkelijke leeftijd’), maar had immers de lichamelijke bouw van minimaal een 2° jaars junior (zeg maar … zijn ‘biologische leeftijd’). Bij Milan ‘overlappen’ beide leeftijden mekaar netjes, afgaande op zijn nog duidelijk frêle lichaam, waar de ‘natuurlijke loopcoördinatie’ nog niet is afgerond, wat meteen een enorm ruime ‘groeimarge’ verraadt. Als we trainster Anja over haar ‘golden boy’ horen praten weten we dat ze juist dit gegeven zeer goed begrepen heeft. Tot wat Milan in staat is als zijn jongenslichaam de sprong heeft gemaakt naar een uitgebouwd mannenlichaam, kan werkelijk niemand voorspellen, maar dat net daar nog een groot potentieel op ons ligt te wachten is zondermeer zijn sterkste troef. Dan kunnen we eindelijk op die ‘natuurlijke klasse’, die nu is komen bovendrijven, nog een portie ‘doorgetrainde arbeid’ (krachttraining, zware anaerobe belasting, …) loslaten, en dan ben ik meteen kandidaat nummer één om over dat ‘Belgisch kampioenschap alle catg 2025’ wederom in de pen te kruipen…

Voor Anja, kon toen de dag al niet meer stuk, maar ons 4x400m juniors heren team zorgden toch nog voor een heerlijk nagerecht. Timo Vandeuren, Remco Verstrepen, Nils Van Noten en Luca Braile moesten alleen de duimen leggen voor de KAAG-heren, maar verwezen de teams van FLAC, USTA, SPBO en KKS netjes naar de resterende ereplaatsen. Een knappe zilveren plak surplus, waarvoor oprechte dank mannen!

Op de 4x1500m jun heren tot slot kwamen we uit op de 6° stek, en daarvoor mochten we rekenen op Wout Coenegrachts, Arno Cornelis, Ruben Van Baelen en Karim El Amraoui.
 
rudy