Verslag Finale BVV Pupillen en Miniemen

14/09/2019 - TIENEN - FINALE BVV PUPILLEN & MINIEMEN

ROBA AAN DE VLAAMSE TOP BIJ DE JEUGD!!!
… meisjes = beste team in Vlaanderen!
… jongens = uitstekende 3^de plaats!

Toen voorbije zaterdagavond de duisternis z’n opwachting maakte boven het sportstadion Houtemveld liepen daar nog een hoop mensen rond die niet alleen met z’n allen in het rood waren uitgedost, maar daarenboven stuk voor stuk het … ‘opperste geluk’ leken te hebben ontdekt. Neen, het was geen spirituele samenkomst van oude bhagwamleden die tevergeefs op zoek waren naar een nieuwe goeroe, of een uit de hand gelopen Hare Krishnaviering, neen het was een bende hardwerkende medewerkers van RCTienen en ROBA, die ondertussen al sinds zonsopgang, letterlijk, het beste van zichzelf aan het geven waren op en rond de atletiekpiste aldaar. Moe, maar voldaan, ….  ‘Uiterst voldaan’ mogen we wel stellen. De lichaamstaal van het voorzittersduo Kirsten Pierlé en Dirk Smolders was een synchrone mix van opluchting en mateloze trots. Trots omwille van het huzarenstukje dat al hun medewerkers hier hadden afgeleverd, en opgelucht omdat quasi alles vlekkeloos was verlopen, en dit onuitgegeven samenwerkingsmodel zondermeer organisatorisch en sportief een voltreffer was.  
Het team van Gerard en Michel leverde weer topwerk af in het secretariaat, de catering liep zoals gebruikelijk perfect op wieltjes, en de aangeduide medewerkers op en rond de piste, die een vlot sportief verloop moesten realiseren, gingen tot het uiterste om de jonge atleten en toeschouwers in de watten te leggen. Overal voldoende medewerkers ter ondersteuning van de scheidsrechters, aan iedere stand een scorebord, zodat elke betrokken toeschouwer perfect het wedstrijdverloop kon opvolgen, en om de haverklap een tussenstand, zodat de jeugdtrainers het gebeuren op de voet konden volgen. Voor dit laatste zorgden onze micromannen Brecht Verstappen (RCT) en Raymond Wittemans (ROBA), die via onze vliegende reporter op het veld, Paul Winnepenninckx, ook voortdurend nieuws vanuit de diverse kampstanden kregen toebedeeld. Maar die ‘intense vreugde’, zeker in het ROBA-kamp, had nog een 2^de laag, want ons gezamenlijk organisatorisch topstuk werd er beloond met een werkelijk subliem sportief slotakkoord. Uitgerekend hier, op de schitterende piste van de suikerstad, slaagde voor het eerst in ons 19 jarig bestaan er een ROBA-jeugdteam in om die begeerde BVV-zege binnen te halen.

In september 2000, enkele weken voor ROBA boven de doopvont werd gehouden, trakteerde het toenmalige BETA-meisjesteam pupillen/miniemen hun trainers en bestuur op een werkelijk schitterend afscheidsgeschenk. In het toen erg kille (ganse dag regen …) stadion van Duffel trokken ze voor de laatste maal nog eens alle registers open, en er was werkelijk geen kruit gewassen tegen dat bijzonder homogeen sterke team. Na de fusie lagen de mogelijkheden natuurlijk meteen een pak breder, wat onmiddellijk resulteerde in een ‘dubbele aanwezigheid’ (jongens en meisjes) op de finale BVV van 2001 tot en met 2007, met daarbij schitterende podiumplaatsen voor de meisjes in 2004 (2^de) en 2006 (3^de). Ook in 2008 stonden de jonge dames te blinken op het erepodium (alweer knap 2^de), alleen waren er voor het eerst … geen ROBA-jongens meer bij, om de clubvriendinnen oprecht te feliciteren. Eén jaar later ontbrak onze geliefde club zelfs helemaal op het voorplan, en het zou tot vorig jaar 2018 duren vooraleer we weer met 2 teams present waren op het allerhoogste niveau. 6 jaar na mekaar ontbraken onze meisjes in de finalemanche (2011-2016), en dat gemis konden de jongens niet altijd counteren, zelfs niet met hun schitterende 2^de stek in 2014. Vorig jaar stonden de jonge ROBA-heren voor de 2^de maal op het ruime erepodium (prima 3^de!), en de toen aanwezige meisjes (11^de plaats) moeten meteen gedacht hebben … ‘you ain't seen nothing yet’ …   
                                  
De gretigheid waarmee onze jongens en meisjes hier aan de competitie begonnen was een serieuze graadmeter van hun ambitie, die zich … zoals steeds ‘iets hoger’ situeert dan de verwachtingen van de jeugdtrainers. Bij de ploegenvoorstelling (= schitterend moment !!!) leek het alsof ze de competitie al hadden gewonnen, en ook op de ‘gezamenlijke opwarming’ (ook mooi initiatief!) waren ze een beetje … het haantje de voorste. Veel extra spirit hoefden onze aanwezige jeugdtrainers dus niet aan te bieden, want iedereen ‘stond al op scherp’. Maar vooral dat ‘collectief denken’ was hoopgevend, het idee van … we presteren hier als team was er goed ingepompt. Nog meer dan anders was er het onderlinge aanmoedigen, ondersteunen, feliciteren of het troosten waar nodig. ‘Ieder puntje telt’, dus iedereen is echt van belang, dat is de kern van zo’n competitie als deze. Die boodschap hadden ze zeer goed begrepen. Ook hierin kunnen we de verdienste van ons korps jeugdtrainers nooit overroepen, want hun inbreng is ronduit schitterend te noemen. In onze verslagen halen we vaak de kernnamen (Hera, Dak, YA, Beta) aan, en dat is met recht en rede, want er wordt overal zeer hard gewerkt, dus … ere wie ere toekomt. Maar bij onze jongeren vallen, éénmaal op de piste gekomen, die kerngrenzen meteen weg, en dat is wat de founding fathers destijds niet alleen stiekem hadden beoogd, maar ook enigszins hadden voorspeld.

De trainers slaagden erin beide teams weer structureel optimaal uit te bouwen, met sterke 1^ste pionnen, meteen gevolgd door haast even sterke collega’s, voor mocht het mislopen (val op de horden, 3 nullen in de werpcirkel, …). Daarenboven waren overal voldoende atleten opgesteld om mekaar op te peppen naar een hoger niveau en die gebruikelijke tactiek rendeerde meteen.
Ziehier het overzicht …

MEISJES PUPILLEN/MINIEMEN:

Bij de meisjes zette Lore Willems de concurrentie direct het mes op de keel, met een miniemen zege in de kogelring (12m17), en dus meteen de betrachte maximale bonus van 13 punten. Coach Paul Van den Bergh kon die eerste verhoopte winst al onmiddellijk aftekenen op zijn overzichtslijst. Trouwens met Lisa Van Damme (hier met 10m14 alweer voorbij de 10m-kaap) had hij een uitstekende ‘numero due’ in stelling gebracht, die zo nodig evenzeer hoog zou scoren qua ‘punten pakken’, mocht Lore in een staat van bewustzijnsverlies ... 3 maal buiten gooien of de ring in opperste euforie abrupt langs ... voor verlaten. Gelukkig bleef dit scenario achterwege. In diezelfde kogelring zagen we daarenboven persoonlijke bestworpen voor Amber Nijs (6m66, met iets meer snelheid ... meteen 7m), Inte Wouters (6m39, idem...), Nina De Roeck (5m91, ook PR op de 80m) en Liene Dandas (5m89), die hiermee Lainy Vandenberghe (5m07) achter zich hield.  
Op de 300m vlak kreeg de net vernoemde Lisa die rol van puntenpakker uiteraard wel voor 300% toebedeeld, waar ze in de beresterke laatste reeks een persoonlijke besttijd van 44”40 liet optekenen, goed voor 8 punten. Ze had er de steun van Katho Bakelants (49”44), Joske Nagels (52”04) en Olivia Wittevrouw (48”04), en voor deze twee laatsten was dat een mooi persoonlijk record. Bij de eerste tussenstand stonden onze dames daarmee meteen in de top-3, en uit die positie zouden ze nooit meer wegzakken, wel integendeel.

Al snel kwamen daar immers de 9p bij van pupil Phileine Hoeyberghs die bij de hockeybal een uitstekende 32m02 (PR) uit de mouwen schudde, voor ondermeer Kato Vanstechelman (PR 26m17), Sarah Prenen (PR 24m63), Maya Wittevrouw 17m69) en Tamara Sant (PR 16m93). Ook Imke Storms gaf het beste van zichzelf daar aan die hockeystand (27m91), maar van haar onthouden we vooral die 3m96 bij het verspringen, wat niet alleen een persoonlijk record was, maar ons daarenboven nog netjes 6 punten opleverde. Hiermee gaf ze vriendin Anneline Smets het nakijken met welgeteld ... 1 luttele centimeter. In totaal (reeks A + reeks B) zouden maar liefst ... 75 pupillen meisjes hun opwachting maken aan die verspringstand, waaronder 17 aubergines. De mix van de schitterende nazomerzon met de werkelijk uitstekende infrastructuur van onze Tiense vrienden bleek inspirerend te werken bij 7 van die 17 ROBA-meisjes, want naast Imke, kregen ook Charlotte van Mierlo (3m75), Jolente Alen (3m41), Yra Fayed (3m14), Noor Latinis (3m07), Roos Witters (2m93) en Suzanne Nagels (2m67) de PR-vermelding achter hun naam. Dat 2 letterwoord werd ook aan Charlotte (1m25) en Jolante (1m20) toebedeeld bij het hoogspringen, voor ondermeer Bette Van Rompaey (1m05).  

Op de 60m vlak, waar we 26 pupillen in stelling konden brengen, was het wederom 7x bingo wat persoonlijke besttijden betreft.  Denken we maar aan onze snelste dame, Anneline Smets, die op 9”03 uitkwam, en hiermee ons 6p rijker maakte. Lotte Huenaerts was met 9”24 meteen onze ‘natuurlijke nummer twee’, voor mocht het mislopen. Ook Sterre Van Der Velpen (10”38), Kaat Geleyn (10”21), Laure De Praetere (9”47), en de reeds genoemde Imke (9”34), Noor (9”77) en Jolente (9”63) profiteerden van de snelle piste, om hun persoonlijke records meteen wat aan te scherpen.
Op diezelfde afstand, maar dan met de horden waren alle ogen gericht op Bikha Peeters, die dit seizoen al knappe resultaten liet zien op dit technisch hoogstand nummer. ‘Technisch hoogstaand’ betekent ook meteen dat het iets sneller kan … mislopen, en aan de voorlaatste horde zat ze niet perfect op hoogte waardoor ze hem aantikte. Geheel uit evenwicht duwde ze de laatste horden zelfs geheel weg met de handen, vandaar ook onze verbazing dat ze toch in de uitslag staat met een officiële tijd achter haar naam. Niet getreurd, beste Bikha, dat kan de beste overkomen, en ook hier hadden onze jeugdtrainers weer voor een sterke rugdekking gezorgd, met name Nore Van Loo, die in reeks 5 de klok liet stoppen op een 12”21 chrono, ook een dikke PR-tijd en een bonus van 4 punten. Rosanne Tuerlinckx (PR 13”32, winnares reeks 3), Finn De Coster (14”06), Roos Witters (PR 14”14) en Lynn Cassiers (15”38) vervolledigden er onze inbreng. Nore voegde aan die 4p er nog netjes 5 extra toe, ditmaal bij het kogelstoten, waar ze het 2 kg wegende tuig 7m18 wegstootte. Ook ondermeer Sarah Prenen (6m59), Stien Teniers en Lynn Cassiers hielden daar onze clubkleuren hoog in het vaandel.
Bikha was samen met Charlotte onze first Lady op het hoogspringen, en beiden kwamen ze uit op die reeds vermelde 1m25, goed voor 8 punten.
Zelfs voor wat de wat langere afstandnummers betreft, is de blauwe piste van Tienen een uitstekende locatie, zuiver afgaande op de tijden van onze meisjes. Hailey Smets, Lynn Cassiers, Maya Wittevrouw, Sari Jonckers en de reeds genoemde Sterre Van Der Velpen waren nooit sneller aan de eindmeet dan hier. Anneline Smets kreeg er een voor haar volstrekt atypische wedstrijd voorgeschoteld, met aanvallende concurrenten die er meteen van onder muisden, en onze dame uit Gelrode zonder pardon in de verdediging drukten. ‘Alles was onder controle’ zei ze achteraf, en in de laatste 300m ging ze inderdaad op zoek naar die felle koploopsters, welke ze een na een bij de kraag vatte, op de AVLO-atlete Elise De Bruyn na, die in de laatste rechte lijn de mooie terugkeer van Anneline wist te counteren. Noor Latinis (3’41”15), Laure De Paetere (3’44”43) en Evy Verbruggen (3’47”98) zaten iets verder in het pak. Wederom een aardige 11-punten duit in ons zakje, waardoor aan de nek-aan-nekrace met de ploeg van AC Herentals maar geen einde kwam.

Ondertussen zaten natuurlijk ook onze miniemen dames niet stil, wel integendeel. Op de 80m vlak gaf Lotte Van Vlasselaer in reeks 8 iedereen netjes het nakijken met een uitstekende PR-tijd van 10”75, en dus meteen alweer de volle buit van 13 punten. Ook Inte Wouters (13”05), Nina De Roeck (13”43), Noa Joos (mooi winnares reeks 3, in 11”72) en Esmee Doncklier De Donceel (12”44) liepen nooit een snellere 80m dan hier in de suikerstad. Op de 150m was het Kayra De Keyser die met een PR van 21”20 aan het langste eind trok, en Paul weer een beetje gelukkiger maakte met 7 punten. Haar ongelukkige val op de horden was daarmee volledig weggegomd. Ook hier op die 150m waren de persoonlijke records haast niet te tellen. Je hoefde maar naar de stralende gezichten te kijken van Eline Moriau, Ranza Van Brusselen, Silke Storms, Kaat Witters, Elisabeth Paraira en Flore Jockers, en we wisten hoe laat het was. Flore (21”77) dook voor het eerst onder de 22”-grens, en kwam daarmee in de buurt van het sterke duo Hannelore Hecq (21”33) en Hanne Meuris (21”55).
Op de 60mH lagen 9 punten op ons te wachten, dankzij de 10”64 die onze sterkhouder Femke Verhoeven er liet optekenen, voor o.m Ranza (PR 11”56) en Kaat Crabbé (11”74). Ook bij het speernummer rekenden onze trainers op een hoge score, en die optimistische visie bleek volstrekt terecht. Niet alleen verbeterde Katho Bakelants er haar persoonlijke bestworp tot 22m22, maar vooral Julia Van Hoof (28m36) was er in haar element, zeker toen bleek dat de 13 punten in haar richting kwamen. Lore Willems was niet geheel tevreden met haar 26m72. Het was dan ook wel een lange dag voor dit enthousiaste meisje, die al om 10u het kogelstoten op haar naam schreef, en om 16u15 zich mocht opmaken voor de loodzware 1000m-run. In een heel tumultueuze koers, met een valpartij even na de start, zat ze lange tijd achterin, maar finaal schoof ze toch naar de 5^de stek, en dat in een PR van 3’22”79, voor o.m. Noa Joos, die een 3’33”61 tijd realiseerde. In de andere race was ons YA-meisje Xantippe Servotte de sterkste met een PR van 3’42”93, voor Nina De Roeck (PR 3’51”29) en Gitte Verbist (3’56”07).
Op dat ogenblik was het duidelijk dat ofwel Herentals of ROBA met de zege ging lopen, want de kloof met de rest van de teams was toen al quasi onoverbrugbaar. AC Geraardbergen, Vabco Mol en E. Aalst zaten echt niet goed in de wedstrijd, en ook Looise, Deinze, AVLokeren en de meisjes van MACWesthoek waren geen partij voor ons uitgebalanceerd team. Stiekem hoopten de organisatoren op een erepodium meisjes met zowel ROBA als de RCT-dames in een hoofdrol, en aanvankelijk zag het ernaar uit dat dit scenario zelfs kon lukken. Alleen bleken onze Tiense vrienden spijtig genoeg enkele belangrijke pionnen te moeten missen, en dan wordt het natuurlijk moeilijk. Finaal zouden ze toch mooi 5^de worden, net achter de meisjes van AC Waasland.

Bij ons ontbrak er gelukkig niemand, wat op zich al een huzarenstukje is. Je mag er toch niet aan denken dat bijvoorbeeld een Lotte Van Vlasselaer zou moeten afhaken, om welke reden dan ook… Met een persoonlijk record op het hoogspringen (1m46 = 11p), haar beste sprong ooit aan de verspringbak (4m77 = 9p), en die reeds genoemde 10”75 op de 80m (13p) deed ze wonderen in onze puntentabel, en nog was haar liedje niet uitgezongen. Onze trainers hadden 5 estafetteteams kunnen samenstellen, en die gaven stuk voor stuk waar voor hun geld. Zowel in reeks één, met ondermeer een knap lopende Nele De Cat, als in reeks twee, met daarbij een puik presterende Eline Moriau, gaven onze dames een ware demonstratie weg. Ook in reeks 3 was het bingo, waar Flore, Olivia, Femke en de beresterke Hanne iedereen het nakijken gaven. Maar voor de allerbeste chrono van de competitie was het wachten op reeks 5, waar Lotte met een indrukwekkend slotoptreden haar superdag mocht afronden. Als door een wesp gestoken muisde ze er meteen vandoor, en Kayra kreeg daardoor al meteen een uitstekende uitgangspositie voorgeschoteld. De gemaakte kloof werd perfect uitgediept door Kayra en Hannelore, zodat slotloopster Lisa het stijlrijk kon afronden, en dat met een uitstekende tijd van 41”97, een fameuze verbetering van het slechts enkele weken oude clubrecord (Huizingen …). Met deze ‘volle buit’ viel meteen het verdict over de einduitslag, want even voordien hadden ook onze pupillen meisjes ruimschoots voldoende punten gepakt om AC Herentals in bedwang te houden. Op de knappe race van Emma Györe, Lotte Huenaerts, Charlotte Van Mierlo en Anneline Smets viel niets aan te merken, wat resulteerde in een mooie 35”33-chrono. Maar hetgeen die 5 andere kwartetten lieten zien was ook jeugdatletiek van de bovenste plank. Meisjes als een Fran Demarsin, Laure De Praetere, Ine Demarsin, Lara Goris, Evy Verbruggen en Louise Tiri illustreerden hoe mooi zo’n estafetten-race wel kan zijn. Volstrekt terecht gingen dus ook zij mee fameus uit de bol, toen even later Brecht, onze uitstekende RCT-microman van dienst, de eindscore door de boxen liet galmen … 3^de plaats voor AVToekomst met 140,5p, 2^de plaats voor Herentals, met 155,5p, en winnaar van de dag, en dus … BESTE MEISJESTEAM VAN VLAANDEREN … ROBA met 161 punten.

De hel brak meteen los, en dat proberen te beschrijven is een quasi onmogelijke opdracht …
… een Kippenvel-moment van een topniveau, waar je zuinig mee moet omspringen …  

                              
JONGENS PUPILLEN/MINIEMEN:

Ook onze jonge heren maakten op dat moment hun opwachting daar aan het erepodium, niet alleen om hun clubvriendinnen terecht te komen bejubelen, maar vooral omdat ook zij zelf als team er een werkelijk schitterende competitie hadden afgewerkt. Na hun 3^de plaats van vorig jaar waren de verwachtingen natuurlijk al behoorlijk aangescherpt, maar die kunnen … ‘bevestigen’ was natuurlijk nog een ander paar mouwen.

Reeds van bij de aanvang zaten we op koers voor een podiumplaats (positie 3, positie 2), en na 10 van de 18 proeven waren ze zelfs opgeklommen naar de koppositie, voor de grote concurrent KAAGent en EAalst. Bij de 2 andere Vlaams-Brabantse clubs, Dilbeek en het plaatselijke RCTienen, was het toen al duidelijk dat ze geen rol van betekenis zouden spelen in de strijd om goud, zilver en brons. Finaal zouden ze ook de rangen 12 en 11 bekleden, net voorafgegaan door Looise, AC Brabo en Atletiekclub ZuidWest. Maar ook ASVOudenaarde en AC Herentals bleken een maatje te klein voor onze enthousiaste Roba-bende. Net voor de aflossingen van start gingen was KAAGent al quasi zeker van de eindoverwinning, maar voor de 2 resterende podiumplaatsen was het nog geen gelopen wedstrijd tussen EAalst, ACWaasland en onszelf.

Dat we nog steeds meededen voor de knikkers hadden we net als bij de meisjes vooral te danken aan de ‘collectieve sterkte’ van ons team, eerder dan aan enkele individuele uitschieters. Zo behaalden we bijvoorbeeld maar 1 zege, en dus de 13 volle punten, met dank aan de overgelukkige Robbe Van Rompuy op de 80m-Horden. Met een PR van 13”56 etaleerde hij z’n klasse op dat spectaculaire nummer, waaraan ook Stan Vertommen (14”12) en Viktor Verlinden (PR 14”32) tactisch waren toegevoegd, voor mocht het mislopen. Aan de hoogspringstand was het ei zo na weer prijs voor Robbe, maar met z’n PR van 1m50 en de 11 punten extra waren de Roba-volgers ook al zeer tevreden. Hij versloeg er ondermeer Willem Tiri, die een 1m30 achter z’n naam kreeg. Viktor van zijn kant schitterde aan de verspringbak (PR met 4m72, 10p!!), en verbeterde er zijn eigen speerrecord tot 34m64. Daar aan die werpstand was Kobe Coenen onze beste man, met een fraaie 35m13 achter zijn naam als eindresultaat. De verrassing van de dag was zonder enige twijfel Joppe Cornelis, die voor de meesten onder ons een … nobele onbekende was, maar hier meteen onze puntenpakker bleek te zijn op zowel de 80m (fraaie 10”93) als de 150m (uitstekende 19”82). Het feit dat hij dit huzarenstukje 2 maal realiseerde vanuit … reeks één (in theorie dus de minst sterke reeks …) bewijst dat ook onze trainers op z’n zachts gezegd ook geen weet hadden van het potentiële talent van deze … ruwe diamant. Lander Matthijssens (PR 11”98), Alexander Rijnders (PR 12”74) en Lars Laureys (PR 13”24) schrokken zich haast een hoedje, want zij stonden naast hem in de start, en ook in de volgende reeksen beten Stan Rosseels (PR 12”84), Mathias Put (13”27), Oscar Muës (winnaar in reeks 4, met een PR van 11”64), Toon Demarsin (12”24) en Jonas Eelen (11”36) hun tanden stuk op die chrono van Joppe. Niet dat Jonas daar echt wakker over lag, want zijn dag kon al niet meer stuk na z’n optreden in de kogelring, waar hij uit kwam op een knappe 9m84. De kaap van de 10m wenkt nu wel echt. Hier wisten we trouwens alweer 11 punten op de kop te tikken, dankzij de 10m47 van Kamiel Van Rompaey. Deze veelzijdige gast behaalde eenzelfde topscore op de 300m, waar hij een uitstekende persoonlijke besttijd van 42”60 liet optekenen. Zijn vriend Louis Van Mierlo (48”86) verbeterde er eveneens zijn eigen record.  

Op de 1000m waren natuurlijk onze mannen van de lange adem van de partij, en vooral bij Seppe Bossaert leek de longinhoud optimaal te zijn ingesteld. Hij profiteerde natuurlijk van de schitterende weersomstandigheden, alsook van de bijzonder uitgelaten sfeer rond de piste. De vele clubsupporters (ze zaten zelfs tot op de piste, in baan 8!) zagen hoe Seppe zijn persoonlijke besttijd ‘verpulverde’ (met haast 13 sec!) en bracht op een uitstekende 3’06”84, goed voor 8 punten. Ook Seppe Smits (3’16”60), Lander Matthijssens (3’17”84), Thomas Devroye (3’25”63), Sten Van Ouytsel (3’26”42) en Stan Rosseels (3’32”76) werden zodanig opgezweept door de ambiance, dat ook zij de PR-vermelding achter hun naam kregen. Bij Matteo Lapiere (3’42”78), Axel Vandervennet (3’43”90), Lars Peeters (3’12”50) en Seppe Huenaerts (3’16”66) lukte dit net niet, maar dat neemt niet weg dat ook zij ongetwijfeld onder de indruk waren van die opmerkelijke ‘thuiswedstrijdsfeer’.
 
Bij de pupillen bleken Willem De Smit, Robbe Van Damme, Maarten Steylemans en Kasper Rijnders aangeduid om die 2,5 ronden af te werken in die uitgelaten heksenketel. Finaal was het Connor De Troyer, die in reeks 3 de klok na 3’26”03 liet stilstaan, en die chrono bracht ons netjes 4 punten op.

Op de kortste afstand, de 60m vlak, schoof dan weer onze Amin Dhaouadi (9”17) in de rol van sterkste ROBA-spurter, voor ondermeer Klaas De keersmaecker (9”28), Rune Robberechts (9”59), Ward Kerstens (9”76), Senne Caers (PR 9”45), Ilias Goossens (PR 9”59) en Fic Sannen (10”27). Op de 60m horden, het verspringen en het hoogspringen brachten we Luka Schoolmeesters in stelling om een gooi te doen naar de hoge cijfers, en dat vertrouwen werd niet geschaad, wel integendeel. Zijn 11”82 leverde 7 bonuspunten op, net zoveel als bij die 4m19 ver, en op de hoogspringmat (1m30) lagen er ook nog eens 9 stuks te wachten op deze veelzijdige knaap. Sid Jacobs (PR 12”34), Sune Wolfs (13”03, ook PR), Rune Happaerts (13”37) en Thias Van Rompaey (mooi 1m25) waren van zeer nabij getuigen van z’n rijke oogst. Op Thias schouders rustte trouwens ons vertrouwen in de kogelring (7m25), en ook dat bleek een juiste strategische zet te zijn. De sfeer zat er echt goed in, en overal leek iedereen boven zichzelf uit te stijgen. Aan de hockeystand wierp Kas Salien de hockey 34m33 ver, wat een verbetering was van zijn PR met maar liefst 2m75, en niemand van z’n 5 clubvrienden kwam hier overheen.   

Overal werden dus mooie puntensaldo’s binnengehaald, en net voor de aflossingen was het nog een kwestie van 2 maal ‘netjes aankomen’ om de 3^de eindpositie definitief veilig te stellen. Dus geen ‘fantasietjes’ meer, en alle risico’s bannen … dat was de duidelijke opdracht. Luka, Amin, Sid en Klaas bij de pupillen en Stan, Kamiel, Viktor en Jonas bij de miniemen leverden het stokje netjes binnen, wat ons nog respectievelijk 8 en 10 punten opleverde, goed voor 149p in totaal, en die mooie, zo begeerde 3^de eindplaats. KAAGent was één maatje te sterk (171,5p) en onze vrienden van EAalst gunden we die 2^de stek (151p) wel. Zeker nu ze mogelijk hun carnavalstoet van de immateriële erfgoedlijst van de Unesco zien verdwijnen, is enige barmhartigheid gerust op z’n plaats.

Lieve ROBA-aanhangers

… laat ons hier in Godsnaam van ‘GENIETEN’
… van die zege bij de meisjes …
… van die 3^de plaats bij de jongens …
… van dit organisatorisch hoogstandje
&
... het samenwerken tussen onze vrienden van RCTienen en wijzelf …

Dikke, dikke proficiat aan al de atleten, trainers, ouders, supporters en organisatoren voor deze topdag, die nog lang in ons geheugen zal vastliggen!

De volledige uitslag - ROBA-uitslag - Eindstand

rudy