Verslag KVV Cadetten en Scholieren

15/08/24 - Tessenderlo - KVV Cad/schol

Grootste medailleoogst van gans Vlaanderen!

Als je met een delegatie van welgeteld 35 atleten naar een kampioenschap trekt, en die keert terug huiswaarts met maar liefst 20 medailles, dan mag je zonder blozen stellen dat we geen slecht figuur geslagen hebben bij onze buren in Tessenderlo. Met 7x goud, 8x zilver en 5x brons stonden we aan het einde van de dag geheel bovenaan op de Vlaamse medailleranglijst, net één positie hoger als onze goede Leuvense vrienden, die eveneens fraai scoorden met 18x eremetaal (6 x goud, 4 x zilver en 8x brons). Samen met nog 2 West-Vlaamse clubs, zijnde Atletiek Zuid-West (15 stuks : 3-4-8) en het sterke Houtland atletiek (12 medailles : 6-5-1, vooral werpnummers) wisten we ditmaal de Oost-Vlaamse pletwals aardig af te stoppen, al boden AC Deinze (10 stuks, 3-3-4), AVLO (8 medailles: 4-3-1) en ACW (7 stuks: 4-1-2) nog wel aardig weerwerk. AVT en Herentals kwamen uit op 6 stuks, met in hun zog de thuisploeg Looise, alsook Neerpelt, HC Oostende, en KAAGent, die ieder 5 stuks wisten binnen te halen. 33 andere clubs moesten het met de resterende kruimels doen, en daaronder zaten toch kanjers, als een Lyra-Lierse (3 stuks), FLAC (2 medailles), Lebbeke (4), VAC (1) en Vlierzele (4). KRC Gent en OEH bleven zelfs geheel met lege handen achter, en dat is op zich niet verbazing-wekkend als je merkt dat zij respectievelijk met amper … 5 en 3 deelnemers van de partij waren. De speaker van dienst, onze eigen Paul Winnepenninckx, moet het ook zijn opgevallen dat hij nogal vaak dezelfde clubnamen op zijn aangeboden volgbladen zag passeren. Paul had zich duidelijk zeer goed voorbereid, want de extra info kwam er echt erg vlotjes uit, niettegenstaande dit niet zijn ‘natuurlijke biotoop’ is. Knap gedaan, Paul!  
Wie waren nu die 35 ROBA’s die tot deze indrukwekkende medaillescore kwamen?

Scholieren jongens

2x goud, 1x zilver en 1x brons !

Amper 4 dagen na hun hoogstaand meerkampduel waren Kobe Coenen en Stan Vertommen alweer op medaillejacht, want gasten van hun kaliber komen natuurlijk niet als toerist of bladvulling naar zulke Vlaamse titelstrijd. Kobe, die de belgische ranglijst bij het speerwerpen aanvoert met zijn PR-worp van 63m07, liet hier een afstand van 62m13 optekenen en was daarmee de enige die de 60m-lijn wist te passeren. Ook in de discusring zagen we hem aan het werk, en daar kwam hij uit op een 42m52, goed voor de 8° plaats. Stan zat ondertussen in het goede en aangename gezelschap van zijn vaste polsstokkompaan Thias Van Rompaey te wachten tot de rest van het deelnemersveld hun hoogte-limiet hadden bereikt, iets wat onze interim-fotograaf van dienst, Elias, netjes mooi op plaat vastlegde.

De parasol was in die hoek van het stadion geen overdreven luxe, want de zon bleef gans de dag fameus present. Doch finaal ging Stan voor de 2° maal binnen 1 week een gouden medaille opeisen, ditmaal met een gelukte sprong over 4m45, terwijl Thias zijn iets mindere 400mH, 58”12, wist weg te poetsen met een knappe zilveren plak, via de 4m25-sprong aan diezelfde polsstokstand. Voor trainer Nathalie blijft het toch een zalig gegeven om met 2 zulke gasten te kunnen samenwerken. Bij zijn 2° poging op 4m60 scheelde het geen haar voor Stan, en de toeschouwers stonden ditmaal vlak in de buurt, eigenlijk net naast de aanloopstrook, om er met volle teugen te genieten.
Oprechte dank, gasten!

Op de 400m zagen we José Huybrechts aan het werk, en gedurende een 320m wist hij zijn fraaie paslengte mooi rond te krijgen, doch in de finishzone begon het te sputteren, en met 56”76 bleef hij iets meer dan een volle seconde boven zijn besttijd. Later op de avond stond Lars Peeters aan de startlijn van de 1500m, en bij hem was van enig sputteren in het geheel geen sprake.

Die 1500m is zowat de ondergrens van zijn actieveld, en daar na 200m ‘wandelen’ de koers maar niet leek op te starten, zette hij zichzelf op kop, om op een gedoseerde wijze de rest af te matten. Lars slaagde wonderwel in zijn opzet, want slechts 2 gasten wisten hem in de spurt nog te remonteren, en zijn inzet werd dus beloond met een fraaie bronzen plak!

Scholieren Meisjes

2x goud, 1x zilver en 2x brons !

Via Lars is een bruggetje naar de scholieren meisjes snel gemaakt, want daar deed zuslief Noor Peeters een aardige duit in het rijke medaillezakje van onze jonge dames. Op de 2000m steeple rekende ze probleemloos af met de volledige concurrentie, en dat vooral via die alsmaar fraaiere techniek ter hoogte van de balken en de waterbak. Met haar nieuwe clubrecord-chrono van 7’18”48 staat ze momenteel op plaats 3 in de nationale ranglijst van dit seizoen, en die 2 dames zal ze eerlang tegen het lijf lopen op de nationale titelstrijd, want beide meisjes zijn woonachtig voorbij de taalgrens.
Dit is dus meteen een oproep aan al onze supporters om op zaterdag 31/8 en zondag 1/9 diezelfde taalgrens te passeren, en er gaan te genieten van die opperste competitie, die in Nijvel plaatsvindt, bij onze vrienden van CABW.

Ook onze andere topper van de halve fond, Jolente Alen, stelde ons niet teleur, wel integendeel. Op de 1500m zat ze gans de koers mee in de voorste gelederen, en toen de koers echt openbrak op één ronde van het einde, bleef ze strijden voor zilver of brons. Finaal werd het deze laatste kleur, en daar moest ze echt nog voor knokken, want vanuit de achtergrond kwam Dina Van Loon van ACHL nog gevaarlijk dicht aanstormen. Knappe bronzen plak dus voor de oh zo mooi lopende Jolente, en dat uitgerekend 1 jaar na die koers waar de ellende van de voorbije winter aan het licht kwam. En als we het dan toch over ‘mooi lopende’ jonge atleten hebben kunnen we meteen ook de namen van Lotte Huenaerts, Hanne De ridder en Anneline Smets bovenhalen, want ook zij weten op stijlrijke wijze de eigen supporters te bekoren. Lotte kende in haar 400m geen enkel zwak moment, met vooral een sterke tweede 200m-helft, wat resulteerde in een chrono van 61”62, en de daaraan gekoppelde
7° eindplaats.

Diezelfde 7° wist ook Anneline binnen te halen, maar dan op de 400m horden. Ze liet er een PR-tijd optekenen van 1’10”27, en bleef daarmee voor clubvriendin Hanne, die de 10° tijd realiseerde, met een chrono van 1’11”74. Voor ons HERA-meisje was daarmee de kous nog niet af, want ook op de 100mH zagen we ze aan het werk, en daar pakte ze uit met een PR-tijd van 17”39. Op zulk moment uw bestprestatie neerzetten, ja dan mag je van een ‘geslaagde missie’ spreken, een boodschap die haar trainer Theresa eveneens in gedachte had. Ook Suzanne Nagels mag dat label op zich plakken, want zij liet bij haar 1° poging met de speer een 25m33 optekenen, eveneens een verbetering van haar eigen persoonlijk record. Suzanne was onze enige scholiere die we op het middenterrein aan het werk zagen, want bij de 3 resterende dames, zijnde Inte Wouters, Noa Joos en Marie Vermeulen, ligt de natuurlijke biotoop uitsluitend op de tartanpiste zelf, en daar dan zelfs nog maar een gedeelte van. Maar dat stukje piste benutten ze dan wel op zeer hoog niveau, zoals de medailleoogst enigszins laat vermoeden. Inte was het minst van al tevreden, want door een ‘beweging’ in de startpositie van haar buurvrouw, dacht Inte meteen aan een valse start, maar de scheidsrechter schoot de dames niet terug. Gans de koers door werd het dus een wat achter de feiten aanlopen, zoals ze het zelf omschreef, en waarmee ze op een tijd van 13”52 uitkwam. Bij onze 2 andere dames bleek de glimlach gelukkig wel present, en daar was ook alle reden toe. Op de 100mH liep Marie een 15”00, en die chrono bleek goed voor de bronzen medaille. Op zulk moment zien we dan ook de mooiste smile van Aarschot en omstreken, iets wat meteen ook haar trainer Inge tot vreugde stemt. Daarenboven kroop ze ook op de 100m vlak in de blokken, en via een winnende reekstijd van 12”72 zat ze samen met haar trainingsvriendin Noa in de finale van dit nummer. Die 3° koers van de dag bleek voor Marie de ‘koers teveel’, maar op dat ogenblik kon de dag al eigenlijk niet meer stuk. Noa, die een PR van 12”39 liep in de serie, kwam ditmaal als 2° over de meet, zilver dus, en scherpte er haar chrono nog verder aan tot 12”32. Op de 200m was er echt geen kruid tegen opgewassen, zo’n demonstratie schudde ons meisje uit Langdorp daar uit de benen. Met een tijd van 25”19 was de kloof op de nummer twee, in 25”75, toch wel echt groot … Brons voor Marie, zilver & goud voor Noa … knap dames!!

Cadetten jongens

1x goud en 1x zilver !

Naast de reeds genoemde 5 scholieren meisjes en 9 scholieren jongens konden we ook nog 8 talentvolle kerels bij de cadetten in stelling brengen, alsook nog 13 vrouwelijke leeftijdsgenoten, die straks aan bod komen. Bij die 8 jongens wisten er 2 zich in de medaillestrijd te springen, en met succes, maar ook de prestaties van de 6 andere gasten mochten gezien worden. Zo bleef Lander Bergen met zijn 39m15 bij het speerwerpen aardig in de buurt van zijn eigen bestworp van 40m82, eerder dit jaar, en Lukas Dirkx evenaarde zijn bestprestatie van 2m70 aan de polsstok. Mathieu Maes was content met die 13”53 op de 100m, en al zeker met zijn fraaie 15”91 op de 100mH. Technisch ziet dat er trouwens alsmaar beter uit. Ook Tobias Vansweevelt was naar Tessenderlo afgezakt met het vaste voornemen om minimaal in de buurt te komen van zijn besttijden op de 100m en 200m, maar met 12”73 en 25”40 bleek dat voornemen hier net één brug te ver. Rune Happaerts bleef met zijn 47”31 op de 300mH eveneens een kleine 3 tienden boven zijn eigen besttijd. Maar net als Tobias is ook Rune een vaste waarde op iedere training, dus hun nieuwe besttijden komen er eerlang wel aan. Jarne Rymenants liep hier al, in de sterkste reeks van de 800m, naar een sterk nieuw persoonlijk record van 2’08”92, en passeerde er zelfs als 4° de eindmeet. Zijn focus is echter al weken gericht op 24 augustus, naar het prov kamp aflossing 4x800m. Daar zullen ze natuurlijk de individuele klasse van onze gekwetste Robbe Vandamme moeten missen, doch Jarne rekent op Thomas Vandewaetere, Jarne De Wilde en Milo Caers, om het provinciaal schildje binnen te halen.

Luka Schoolmeesters heeft die koers te Gooik in ieder geval niet in zijn agenda staan, want hij is dan op verlof, maar hier een mogelijke individuele Vlaamse titel te grabbel gooien, neen dat kon hij niet laten gebeuren. Tot verbazing van zijn ma, tevens zijn grootste supporter, opteerde hij ditmaal voor het speerwerpen als 2° nummer, naast hoogspringen, en die gok bleek niet perfect uit te pakken. Met 34m31 moest hij niet alleen zijn meerdere erkennen in zijn DAK-vriend Lander, maar hij bleef ook haast 7m50 onder zijn eigen PR-worp. Met hand en tand probeerde Sietske nog te corrigeren tussendoor (zie onderstaande foto), maar dat bracht geen zoden aan de dijk.

Na drie worpen kon hij de spikes alweer opbergen … Ook bij zijn eerste pogingen aan de hoogspringstand zag je de vertwijfeling bij diezelfde trainer toenemen, maar finaal kreeg ze hem toch zo ver om naast eerst en vooral ‘hoogte te halen’, wat hij al spontaan in zich heeft, ook dat oh zo belangrijke ‘indraaien’ te realiseren, wat gelukkig al snel aanleiding gaf tot technisch betere sprongen, en vooral tot die gouden plak, via zijn fraaie 1m79. De buit was binnen …!
Minder ‘verwacht’, maar juist daarom des te ‘prettiger’, was de knappe zilveren medaille van Desmo Dirckx bij het verspringen. Bij zijn 5° poging liet hij een 5m56 optekenen, en had daarmee nog uitzicht op brons, dat toen op 5m65 stond. Met die kennis in het achterhoofd breide hij er nog een alles of niets poging aan vast, en die 6° sprong bleek een schot in de roos … 5m82, dik PR, en vooral zilveren medaille, het eerste eremetaal van de dag, want dat verspringen stond al ingepland om 9u15.
Dat hij later op de dag door een val zijn 100mH-avontuur vroegtijdig zag afbreken, kon toen de pret al lang niet meer bederven… Knap gedaan, beste Desmo!

Cadetten meisjes

Onze rijkste oogst …  2x goud, 5x zilver en 3x goud !!

Even een quizvraagje tussendoor … ‘wat hebben clubs als Oudenaarde, Grimbergen, STAX, Pegasus Londerzeel, MAC Westhoek, FLAC, OLSE Merksem, AC Meetjesland en Duffel gemeen ? ‘ Wel het antwoord is zeer éénvoudig … ze behaalden allemaal 2 medailles, wat net evenveel is als Ella Hauquier en Fien Peeters in hun eentje … We mogen ons dus echt wel ‘begenadigd’ voelen, ja ’rijk wanen’, met zulke talenten binnen onze rangen. En of dit nog niet genoeg was, passeerden ook nog Noa D’hollander, Joke Tytgat, Nina Janssens, Imke Storms, Mila verheyen en Hanne Smit langsheen de VAL-voorzitter, die het merendeel van de podiumceremonies voor zijn rekening nam. Onze aanwezige trainers, zoals een Nathalie, Theresa, Sietske, Inge, Dany, Julia, Dirk en Tom, die hier één of meerdere van hun atleten hadden rondlopen, beseffen maar al te goed welke ongeslepen diamantjes ze in handen hebben.
Fien Peeters moest al om 9u25 aan de bak, op het loodzware 300mH-nummer, het 1° loopnummer van de dag, en zij zorgde al meteen voor de nodige suspense. Onze 1°j cadet kruiste er de degens met de 1 jaar oudere, zeer sterke opponente Lien Van Roey, en pas aan de allerlaatste horde wist dit meisje van ACHL een minuscule kloof te slaan, wat resulteerde in een tijdsverschil van 63 honderdsten, 45”24 tegenover 45”92, wat trouwens een persoonlijke besttijd was voor Fien. Beide meisjes waren fameus ‘diep’ gegaan, want ook die chrono van de Herentalse atlete was een persoonlijke besttijd, en de kloof met de nummer drie, die liep 47”13, was meer dan betekenisvol. Ook present op die 300mH was Finn De Coster, en zij liet in de eerste reeks een 50”28 optekenen. ‘Die reis naar Portugal zit nog wat in de benen’, zei ze meteen na afloop.

Voor Fien was daarmee de kous nog niet af, laat staan dat ze op haar lauweren kon gaan rusten, want ook de 100m vlak had ze nog op haar ‘to do-lijstje’ staan. Om 10u30 stonden de reeksen gepland, en net als voor Ella was dit een formaliteit, met een 12”29 voor ons HERA-meisje, en een 12”60 voor de BETA-girl. In de namiddag begon de wind stilletjes aan wat toe te nemen, vooral in het nadeel van de laatste rechte lijn. Toen om iets voor vier onze 2 toppers zij aan zij (zie eerdere foto) de spanning zaten te verbijten, blies hij -1,1m/s in het nadeel. Maar dat deerde hen niet, en met een winnende tijd van 12”45 door Ella, en de bronzen positie van Fien, in 12”67, konden we meteen alweer 2 stuks eremetaal toevoegen aan onze stilaan indrukwekkend wordende medaillescore. Vergeet niet dat onze lieftallige Ella een kleine 2u voordien ons ook nog een zilveren plak aanbood vanuit de verspringbak, waar ze uitkwam op een afstand van 5m46. Oprechte dank, Fien en Ella voor die 4 mooie medailles!

Diezelfde dankbaarheid gaat ook naar AL onze andere cadetten meisjes, en in het bijzonder zij die voor de medailles zorgen. Zouden die jonge dames als een Noa, Joke, Nina, Imke, Mila en Hanne wel beseffen hoeveel blijdschap ze creëren bij de ROBA-aanhang langsheen de andere zijde van de balustrade … En het is niet voor het eerst dat ze sportief hoogstaand voor de dag komen hé. Het zijn stuk voor stuk competitie-girls, die hun aangeboren talenten weten te bundelen met de op maat aangeboden trainingsinzet en planning, twee elementen die ze ook in de rest van hun jeugdig bestaan moeten leren inzetten richting het volwassen worden. Werken en inzet loont, en periodisering (‘er staan’  op bepaalde vooraf aangeduide momenten…) is binnen de sportcultuur de evidentie zelve, net zoals het in de rest van uw bestaan een beetje zou moeten zijn. Sport beoefenen, zeker binnen een trainingsgroepje waarbinnen je zich veilig en goed voelt, maakt jongeren net mentaal weerbaarder,   en alleen al daarom moeten we onze ROBA-deuren openen voor de jongeren die bij ons komen aankloppen. Neemt nu Noa D’Hollander, die als 1° jaar cadet al bij ieder hoogspringkampioenschap een rol van betekenis speelt, maar daar perfect weet mee om te gaan, zonder dat iemand haar ook maar de minste druk oplegt. Hier resulteerde dat alweer in een fraaie gedeelde 2° plaats, beiden 1m60, en daarmee zaten ze even hoog als de winnares, maar die had er minder pogingen voor nodig. Knap gedaan, beste Noa, die later op de dag ook nog een 27”71 achter haar naam kreeg op de 200m. Wie ook alsmaar sterker in haar schoenen komt te staan is onze polsstok-dame Hanne Smit. Hier evenaarde ze haar bestsprong van 3m00, en dat na een volstrekt foutloos parcours !. Pas op 3m05 moest ze na 3 nullen de strijd staken, na dus één van haar beste wedstrijden tot op heden, en die
ook beloond werd met een zilveren medaille.

Ook aan de speerstand viel er zilver uit de kast, en daarvoor konden we natuurlijk aankloppen bij onze vaste waarde van dienst, Nele Verheyen. Slechts 1 meisje was er in geslaagd om dit jaar voorbij de 40m te gooien, en dat was de Houtland-atlete Daphne Desseyn. Zij was dus de gedoodverfde favoriete hier op de Looise aanwerpstrook, maar onze eigen Diestse topper leverde schitterend weerwerk. Al van bij de eerste ronde nestelde Nele zich op kop, en met een PR-worp van 38m40 bij haar 2° poging draaide ze de duimschroeven nog wat extra aan richting de West-Vlaamse concurrentie. Pas in de 6° en dus allerlaatste ronde wist deze de scheve situatie toch nog net recht te trekken, wederom met een 40m-plus worp, 40m63 om precies te zijn. Een schitterende zilveren plak dus voor Nele, iets waar trainer Zacarya bijzonder tevreden mee was. In diezelfde wedstrijd was ook Sarah Prenen het beste van zichzelf aan het geven, maar hier op het uur van de waarheid met een bestworp uitpakken zat er niet in vandaag. Sarah kwam er tot een 26m95, nadat ze eerder op de dag, in de discuskooi, wel mooi 5° werd met een bestworp van 28m69. Uw eigen PR weten te behalen op zo’n titelstrijd is natuurlijk de droom van iedere aanwezige atleet, en als je dat dan nog kan koppelen aan het binnenhalen ven een medaille, ja dan is het sprookje geheel compleet. Wel dat was wat we exact om 9u35 zagen gebeuren aan de kogelstand, waar Imke Storms heel wat ROBA-supporters aan zich wist te binden, daar in de bocht van het 100m-punt. Met 3 worpen van boven de 11m bewees ze op het juiste moment fysiek op peil te staan, en zeker die PR-stoot van 11m71, bij de 4° poging, was er eentje uit de boekjes … juiste timing qua aanglijden, lichaam mooi gesloten houden , en erg actief stoten, mooi vertrekkend vanuit de benen, via de romp naar de werparm.  Nog vooraleer de kogel de grond raakte zagen we al het vuistje en de bevrijdende glimlach, want zo’n werper voelt meteen aan dat het ‘juist zit’. Ook hier waren de nummers één en twee meisjes van de Houtlandse werperskern. Een nieuwe PR-afstand, met de bronzen plak bovenop …
… het was feest ten huize Storms…

En nu we toch over brons bezig zijn, kunnen we meteen de lijn doortrekken naar de 80m horden, waar Nina Janssens onze clubkleuren moest verdedigen, een job die ze op schitterende wijze ter harte nam, afgaande op haar resultaat. Alleen de beresterke thuisloopster Hélène Deckers en de AVT-atlete Elena Cespedes  waren te sterk voor onze snelle dame uit Rillaar, maar de rest gaf ze zonder pardon het nakijken. We zagen een doodgelukkig meisje aan de meet, en dat is eigenlijk al voldoende om een trouw supportershart op het juiste toerental te krijgen. Knap gedaan, best Nina !

De laatste medaille die we nog uit de doeken moeten doen was die van Joke Tytgat op de 1500m. Sommige medailles liggen al een beetje bij voorbaat vast, ja zelfs over de kleur valt er nog weinig te redetwisten. Alleen moet onze kleine jonge dame uit Aarschot het maar steeds voor zichzelf weten klaar te stomen, en dat op zich verdient al veel respect. Nu en dan eens verliezen is een haast noodzakelijk gegeven in de ‘natuurlijke opgroei‘ naar het junior en senior zijn, kwestie van de mentale weerbaarheids-laag zo dik genoeg op te bouwen. Maar momenteel steekt ze er zo ver bovenuit, dat eens ‘fameus geklopt worden’  gewoon niet lukt. En je kan toch moeilijk van haar verwachten dat ze het soms maar wat laat lopen, dat staat haar 50% Caraïbisch bloed gewoon niet toe … Het werd een rare 1500m-race, met een aanvang op wandelclub-niveau, gevolgd door een snok-versnelling van ons ROBA-meisje, om vervolgens maar wat in te dommelen. Joke bleef rustig vooraan in het pak zitten (zie foto), om finaal in de laatste 200m iedereen uit het wiel te lopen, en te finishen in een nog fraaie tijd van 4’51”55. Op de 800m deed Jana Nulens haar wederoptreden, na enkele weken in de USA en in Mexico te hebben gezeten. Met een chrono van 2’27”97 was ze meer dan tevreden, mede ook door het wedstrijdverloop, waarbij vrij snel alles uit mekaar lag, en het een haast ‘ieder voor zich-koers’ werd. Reken daarbij nog haar beperkte trainingsarbeid tijdens die reis doorheen de nieuwe wereld, en je begrijpt direct waarom ze zo content was. De reeds eerder genoemde Finn De Coster zagen we een 2° maal aan het werk, ditmaal op de 80m horden, en waar ze een 14”13-chrono kreeg toebedeeld.

Op de 400m wist Jolijn Dendas zich net op de valreep te plaatsen voor deelname aan dit kampioenschap, en dit meisje liet deze kans niet liggen om er haar PR-tijd naar 1’16”47 te brengen. Kaat Deckers tot slot kwam met een dubbele opdracht naar Tessenderlo afgezakt, zijnde de 200m, en deelname aan het polsstokconcours. Op het spurtnummer kwam ze uit op een 28”59, en had er de wind wat tegen, -1,2m/s om precies te zijn, en in de verre uithoek naast de piste, kwam ze met steun van Nathalie uit op een sprong van 2m30.

rudy

uitslag = zie Atletiek nu