Verslag veldlopen 26-27 november

26/11/2022 - Vilvoorde (veldloop)
27/11/2022 - Roeselare & Genk (Veldloop)
20/11/2022 - Gran Canaria (marathon)

Vince en Yorick …op weg naar hun 1° EK-ervaring !

                  
1 week voor onze eigen veldloop in Wespelaar hielden de meeste ROBA’s zich gedeisd, kwestie van zo ‘fris mogelijk’ voor eigen volk te kunnen uitpakken. Zeker gezien de drukke voorbije weken (Berlare, Mol, Bonheiden, Tessenderlo, Mechelen, Kortenberg, …) was zo’n weekendje zonder wedstrijd een meer dan geoorloofd cadeautje richting het eigen lichaam. Voor sommigen was het echter het weekend van de waarheid, money time in het alweer doorregende Roeselare, want daar lagen de tickets te wachten op de beste Belgische veldlopers van het huidig moment.

Op zaterdag waren 16 aubergine-atleten afgereisd naar het mooie Driefonteinenpark in Vilvoorde, waar later dit seizoen, meer bepaald op 15 januari, ook de provinciale titelstrijd zal plaatsvinden. Vandaar ook dat we noch deze cross van de Sparta-mannen, noch die van de VAC-collega’s op onze kalender hebben staan, kwestie van geen twee maal op hetzelfde parcours te moeten rondlopen. Maar enkele van onze jongeren hebben hier nu al even van het circuit kunnen proeven, en een aantal onder hen wisten meteen al hun visitekaartje af te geven. Zo zal de voltallige concurrentie van zeer goede huize moeten zijn om onze 1°j pupil Olivier Hye van het provinciaal schildje af te houden daar in Vilvoorde. Net als in Tessenderlo was dit DAK-baasje één volle klasse te sterk voor het 43 koppen tellende peloton. Bij de 2° jaars zagen we Lowie Van De put, na een mooie koers, als 13° de finishlijn passeren. Ook Jarne De Wilde liet met een schitterende 2° plaats zien dat dit mooie park-circuit wel een kolfje naar zijn hand is, want alleen een jongen uit Vlierzele was bij machte om onze Berlare-knaap van de zege te houden. Lias Van Alsenoy, puik 9°, Emiel Aelterman, 14°, Mathieu Maes, 17° en Rune Van Dorp, 18°, vervolledigden er ons collectief succes. Ook onze cadet Marie Vanleeuwen kwam op studieronde, en die prospectie leverde haar positie 37 op. Bij de seniors zagen we Elien Osselaer knap 10° worden, en ook zij mag dus van een meer dan geslaagde test spreken.
Tot slot nog onze masters, waarbij meteen de 2° plaats van onze W50 dame Rita De Vries in het oog springt. Zij zit momenteel een beetje op een witte wolk, want ze holt van de ene podiumplaats naar de andere. Hier bleek alleen de KAAG-atlete Christ Willems één maatje te sterk voor onze enthousiaste dame uit Betekom, die in bloedvorm verkeert. Bij haar mannelijke leeftijdsgenoten, de M50 gasten, was Wim Wuyts onze sterkste man in koers, met een 11° plaats, voor ondermeer Marc Vaes, 32°, Ivo Van den Broeck, 39°, Peter Van der Mosen, 41°, en Joris Robbeets, die als 42° de meet passeerde. Wouter Verbist was onze enige pion bij de M35, en hem zagen we als 27° in de uitslag verschijnen.

1 dag later stond de … 71° editie van de Sint-Barbaraveldloop op het programma in Genk, en ook daar vielen we bij de masters op, door die fraaie 2° plaats van Chris Wouters bij de M50. Alleen de AC Lanaken-loper Pascal Van Marcke bleek over nog betere papieren te beschikken dan onze vaste waarde uit de DAK-stal.  

Voor de prestaties van het weekend moesten we natuurlijk in Roeselare zijn, waar op de Schiervelde-terreinen de atleten alweer getrakteerd werden op serieuze regenval, al bleken de omstandigheden toch iets minder extreem dan de voorbije jaren. ‘Koud, maar geen vriestemperatuur, nat maar geen hagel’ wist jeugdtrainer Anneleen ons te vertellen. Modder was er weer genoeg, en voor zij die daar van houden, blijft Roeselare natuurlijk een cross die zich tilt boven de regionale veldlopen.
Bij de 2°jaars miniemen zagen we Joke Tytgat meteen oprukken naar de kop van het peloton, en dat was geen luxe, gezien het vele trek- en duwwerk daar vooraan. Finaal zou ze knap 4° worden op slechts 4” van de winnares. Ook Fien Peeters, vorige week nog primus in Kortenberg, was in Roeselare van de partij, en zij was volop aan het strijden in een 2° groepje, wat haar uiteindelijk op positie 8 bracht.
Bij de cadetten meisjes stond grote zus Noor Peeters aan de startlijn, te midden van een beresterk peloton, met opvallend vele goede 1° jaars, 5 bij de eerste 10 atleten om precies te zijn. AL waren de omstandigheden natuurlijk wel iets beter dan vorig jaar, toch bewijst haar veel betere chrono op dezelfde afstand dan vorig jaar, dat ze conditioneel mooie winst heeft geboekt, wat ook haar tevredenheid verklaarde met de behaalde 18° plaats.  Broer Lars Peeters werd onmiddellijk op achtervolgen aangewezen, want in de startzone zat hij meteen ingesloten, en sukkelde in de staart van het peloton. Terug ‘voorbij steken’ was dus de boodschap, en dat inhaalmanoeuvre deed hij waarschijnlijk net iets te voortvarend, wat hem abrupt veel kracht kostte, die hij later in het vervolg van de wedstrijd nog broodnodig had. Lars liep uiteindelijk als 10° binnen, maar tot zijn eigen verbazing, en die van zijn omstaanders, verscheen hij als 11° in de uitslag. Ook de andere jongens, achter hem, kregen 1 plaatsje extra aan hun broek gesmeerd. Dat rare euvel werd onze 2 M50’ers, Bart De Nijs en Redgy Tytgat bespaard, want hen zagen we als 9° en 27° de finishlijn passeren, en op die posities staan ze ook in de einduitslag.

Voor de twee meest beklijvende koersmomenten van de dag, althans voor ons als ROBA,  was het wachten geblazen tot de races van de juniors heren en seniors heren, want daar werden de ‘tickets’ uitgedeeld voor het EK veldlopen in Turijn. Zowel Vince Van Winckel als Yorick Van De Kerckhove zagen zo’n sportieve trip naar die Noord-Italiaanse stad best wel zitten, maar dan moesten ze natuurlijk aan de selectienormen voldoen. Deze waren dit jaar glashelder, zijnde iedere winnaar ging zo en zo, en als ze binnen een zekere tijdslimiet als 2°, 3° en 4° binnen liepen ten opzichte van de winnaar, werd er een volledig viertal naar die mooie regio Piëmont gestuurd. Voor de juniors bedroeg die tijdskloof 30”, 45” voor de seniors heren, en 60” bij de dames. Onze 2 jongens wisten dus perfect wat hun te doen stond, alsook al de andere toppers in de diverse leeftijdscategorieën, waardoor er een zekere verbondenheid ontstond, en het signaal van mekaar alvast niet meteen de duivel aan te doen. Zo zagen we de OLSE-belofte bij de juniors, Noah Konteh wel snel de kop pakken, maar eens een ‘veilige kloof’ geslagen, trok hij de handrem lichtjes op, zodat er minimaal 3 makkers binnen die halve minuut bleven, en dan was het aan hun om voor die resterende posities volop te strijden. Relatief snel wisten Mathis Lievens, de Hervenaar Simon Jeukenne en onze eigen Vince zich los te werken van de rest van het pak, het net 50 koppende tellende peloton. Eén van die lopers was onze eigen Tuur Aerts, die met de week sterker wordt, en als 1° jaars hier positie 32 achter zijn naam kreeg. Vooraan bleven de 3 achtervolgers lang mooi samen, en pas in de allerlaatste modderstrook moest onze topper, Vince, ietsjes toegeven op de man van VAC, en de klasbak uit het land van Herve. Mathis werd finaal 2° op 11”, een neuslengte voor Simon, ook op 11”, en onze eigen student psychologie, die met 15” achterstand op de winnaar uit Merksem zeer ruim binnen de gevraagde tijdslimiet bleef. Onnodig te zeggen dat zijn geluk, en dat van zijn trainer Dirk niet op kon.

Deze laatste kon zich nu echt laten gaan, want even voordien stond bij de seniors zijn ander raspaardje aan de startlijn, dus de spanning hield al een tijdje aan. Ook Yorick, die vooral natuurlijk de ‘jonge seniors, de U23, in het oog hield, wist perfect wat hem te doen stond … bij de 4 beste beloften eindigen, met een achterstand van hoogstens 45” op de winnaar.    
Al van bij de start straalde hij ‘klasse’ en ‘vechtlust’ uit, door zich te positioneren om en bij stelling 15, en netjes als 4° belofte. Verder in de wedstijd schoof hij op richting positie 12, en 2 ronden voor het einde liep hij zowaar in koppositie bij de U23. ‘Op dat moment begon ik echt te dromen van het ticket’ zei hij achteraf, al zaten zijn 3 naaste rivalen, Marco Vanderpoorten, Arnaud Collard en Rayan Vanderpoorten, op een zakdoek bij mekaar, pal in de buurt. Al deze gasten zijn daarenboven nog 1 jaar ouder dan Yorick, dus ook 1 jaar sterker, en vooral in de laatste ronde kwam dat zuivere krachtoverwicht bovendrijven, waardoor de Hamme-atleet Marco en de Waalse loper Armand Collard, ook al van Herve, onze ROBA-man naar de 3° beloftepositie verwezen. ‘Hopen op een selectie, en dan finaal die droom waarmaken, het voelt echt fantastisch aan’  zei Yorick achteraf, en net als bij Vince is dit het verdiende loon voor de vele trainingsarbeid en mateloze inzet… Vince en Yorick … gans de ROBA-familie is trots op jullie!!!

Tot slot nog een woordje over het marathondebuut van onze jonge fondloper Ruben Van Baelen, die daarvoor naar het bekende Canarische eiland Gran Canaria trok, daar op de archipel in de Atlantische Oceaan. Eigenlijk startte hij als haas voor een bevriende loper, maar ditmaal bereikte de haas de finishlijn, en niet de bedoelde atleet. Het leverde hem een 19° eindplaats op, en tot zijn eigen verbazing ook nog de 1° plaats bij de beloften (zie onderstaande foto)

Ziehier een extra woordje uitlag van zijn trainer Michael:
Wanneer je marathonambities koestert voor mooie chrono in je latere seniorjaren, mag je de afstand als belofte gerust al eens “comfortabel” overbruggen. Ruben functioneerde als haas voor zijn studentenmakker Lukas Borgions, die een tijd net onder de drie uur ambieerde. Net voorbij het halverwege punt en iets achter op het tempo mocht Ruben, door aanhoudende darmklachten van zijn makker, alleen verder over het licht heuvelend mediteraans eilandparcours. Hij dreef het tempo op met de wind op de snuit en kwam als 19e aan in een respectievelijke tijd van 2u57”. Het leverde hem de overwinning bij de beloften op. “Een raar gevoel die laatste kilometers” zo getuigde hij achteraf. “Maar wel de moeite om al eens ervaren te hebben”. Met een weekje recuperatie in Gran Canaria op naar de crossen in december nu!

Rudy

En nu op naar onze eigen veldloop in Wespelaar! Zorg dat je er bij bent !!!