Verslag WK Masters
12-25/08/24 - Göteborg - WK Masters
In het Zweedse Göteborg vond tussen 12 en 25 augustus het WK voor masters plaats, en een aantal van onze ROBA’s trokken meteen naar het hoge noorden, want wilden die afspraak voor geen geld van wereld missen. Zowel qua belangstelling, als wat betreft het niveau was het één van de sterkste edities. De Belgische delegatie, 93 atleten rijk, kwam finaal uit op een score van 17 medailles, zijnde 3x goud, 8x zilver, en 6x brons, en ROBA sprak daarbij een aardig woordje mee. Walter De Wyngaert werkte zich immers bij de M50 tweemaal knap op het podium, 2x brons om precies te zijn, en daarmee werd zijn voorafgaande pronostiek ook werkelijkheid.
Bij het hamerslingeren stond Walter als vijfde op de inschrijvingslijst. In principe was de pool Mariusz Walczak ‘buiten categorie’ wat de overwinning betreft, en een 6 à 7 andere atleten kwamen in aanmerking voor zilver en brons. Gezien onze ROBA-man reeds volgend jaar één categorie opschuift,
was hij er één van de oudsten in dat M-50 deelnemersveld. Bij het gewichtwerpen lagen zijn kansen op eremetaal een stuk hoger, want daar stond hij met de 2° beste prestatie op de deelnemerslijst, doch een recent overgekomen Duitse concurrent, nog maar net op tram 5, had met het 11kgr34 wegende tuig nog geen prestatie, en was dus een moeilijk in te schatten rivaal om rekening mee te houden.
Op dinsdag stond het hamerslingeren op het programma, en de omstandigheden waren perfect, een licht zonnetje en een temperatuur van 18 à 19°C, dus echt meer dan behoorlijke omstandigheden. Omwille van het grote aantal inschrijvingen (42 uit ongeveer 18 verschillende landen) waren ze in twee groepen ingedeeld. De uiteindelijk 8 finalisten kwamen uit 7 verschillende landen, komende vanuit 4 continenten. Met een seizoenbestprestatie zou Walter in de buurt komen van de bronzen medaille, en tegen een ‘echte kampioenschapswerper’ zoals hij; moet je dat geen 2x zeggen. Bij zijn 3° poging slingerde hij het gevaarte 57m88 ver, en verscheen meteen die verhoopte ‘SB-melding’ achter zijn naam. Voor het zilver kwam Walter exact 65cm tekort.
Twee dagen later stond het ‘gewichtwerpen’ op het programma, zij het onder geheel andere weersomstandigheden, want het regende zowat gans de dag. Dat weer zorgde ondermeer voor abrupt te weinig ruimte in de oproepkamer, zodanig zelfs dat ondermeer Walter buiten rechtop staande, en in de regen, moest wachten en aanschuiven, wat natuurlijk verre van ideaal is. Daarenboven zorgde de gladde ring bij heel wat atleten voor problemen, met ondermeer zelfs enkele valpartijen tot gevolg. Dankzij zijn bijna loepzuivere techniek kwam onze man uit Rillaar echter zelf nooit in de problemen, en ook zijn op en top perfecte werpschoenen zorgden er mee voor dat reeds van bij de eerste poging, 19m69, hij meteen vast in de race zat naar een 2°schijf eremetaal. Walter liet een zeer constante reeks optekenen, maar die opener bleef wel zijn beste worp, en opnieuw lag er een bronzen medaille op hem te wachten. Een ‘’nieuwe SB’ zat er ditmaal niet in, maar de haast
‘herfstachtige’ weersomstandigheden waren dan ook verre van ideaal. Kortom een schitterende ervaring voor onze man uit Rillaar, die normaal gezien nooit kan deelnemen aan dit type kampioenschappen, omdat die doorgaans plaatsvinden buiten de schoolvakanties, en dan kan je het als leraar schudden natuurlijk. Dikke proficiat, beste Walter, die samen met de andere medaillewinnaars best voor de nodige leute zorgde op het erepodium …
Walter was onze enige ROBA-man actief op een kampnummer, want de overige aubergine-atleten waren stuk voor stuk halve fond & fondatleten. Zo zagen we Wim De Pauw van start gaan op de 800m bij de M50, waarbij uit 5 reeksen de 12 finalisten werden gehaald. Wim startte in zijn koers in baan 4, wat natuurlijk ideaal is als je ‘overzicht’ wilt houden in de startfase, en alzo je doortocht op de 200m en 400m kan regelen naar een 31” en hoge 63”. Met een passage van 1’37” aan de 600m zat een nieuwe PR-tijd er wel in, en via een fraaie laatste 100m wist hij die ook te pakken. De klok gaf een 2’13”08 voor hem aan, en daarmee dook hij anderhalve seconde onder zijn vorige PR-chrono. De 12 snelste tijden + de 2 verliezende chrono’s mochten door naar de finale, en Wim verscheen als … 16° in de totaaluitslag Het scheelde dus niet zo ontzettend veel, 8 tienden om precies te zijn.
De sfeer was er opperbest hebben we ons laten vertellen, wat niet betekent dat er niet voor iedere seconde of centimeter werd gestreden. Onze Joost Grymonpon omschreef het op fraaie wijze, zijnde .. ‘Een prima sfeer, die varieert tussen vriendschappelijke omgang en scherpe competitiedrang…’. Goed dat je er dan al eens mensen met ervaring op bezoek krijgt, zoals een Omer Van Noten & echtgenote, die het klappen van de zweep als geen ander kennen. Joost liep net als Wim de 800m, zij het bij de M55, en hij wist wel de finaleronde te bereiken, via de 7° tijd, 2’12”16, in de reeksen. 2 dagen later pitste hij nog wat af van die tijd, en werd hij finaal knap 11°, in een tijd van 2’11”55.
(en kijk naar die ‘fameuze stijl’ jongens …)
Nog één leeftijdsreeks verder, die van de M60, vonden we hun coach Dirk Van Kerkhoven terug, en die nestelde zich met een 2’35”55 netjes in het ‘midden’ van einduitslag.
Dirk zijn levenspartner, Diziana Vangoidsenhoven, liep bij de W50 zowel de ‘10 km-street race’ als de 8 km ‘cross country’, en dat in amper 2 dagen tijd. We hebben ons laten vertellen dat beide wedstrijden telkens werden uitgevochten op een pittig parcours, en haar grimas op bovenstaande foto geeft ook aan dat het niet van de poes was. Toch leverde het Diziana respectievelijk een mooie 20° en 26° plaats op.
Ons duo Joost en Dirk hadden naast de 800m ook nog de 1500m aan hun verlanglijstje toegevoegd met de reeksen op 22/8 en de finale op 24/8. Joost Grymonpon kwalificeerde zich wederom, ditmaal met een 4’33”39, en 2 dagen later legde hij in de finale beslag op de 16° stek, met een nog scherpere tijd van 4’32”46. Dirk zette bij de M60’ers terug een degelijke prestatie neer, dit met een 5’29”40-chrono.
rudy
